Οι σχέσεις και οι δεσμοί Ελλάδας – Γαλλίας έχουν σφυρηλατηθεί σε κρίσιμες και μεταβατικές για τη χώρα μας περιόδους.
Το 1974, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την κατάρρευση υπό το βάρος της εθνικής καταστροφής του καθεστώτος των συνταγματαρχών, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προσέγγισε τη Γαλλία, προσαρμόζοντας ακόμη και την αμυντική πολιτική στο γαλλικό μοντέλο.
Η Ελλάδα, πληγωμένη από την αμερικανική εμπλοκή και στάση, αποχώρησε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, ακολούθησε τη σχολή Ντε Γκωλ και συνδέθηκε συνειδητά με τη Γαλλία.
Εκείνη η επιλογή εκρίθη λίγα χρόνια αργότερα, το 1979 συγκεκριμένα, όταν η Γαλλική Δημοκρατία, υπό την προεδρία του Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν, υπεράσπισε μετά πάθους την ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ, παρασέρνοντας και τη δύσπιστη όπως πάντα Γερμανία του Χέλμουτ Σμιτ.
Η συνεργασία ενισχύθηκε έτι περαιτέρω όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου συντονίστηκε με τον ιδεολογικο-πολιτικά συγγενή Φρανσουά Μιτεράν και αντιμετώπισαν από κοινού διεθνείς κρίσεις εκείνης της εποχής.
Αλλά και στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης καθοριστική ήταν η στάση της Γαλλίας απέναντι στο ενδεχόμενο αποβολής της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Τόσο ο Νικολά Σαρκοζί όσο και ο Φρανσουά Ολάντ συνέβαλαν στην ανάληψη του ελληνικού κινδύνου από την Ευρώπη και εν τέλει στη διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία.
Τώρα, σε τούτη την αναθεωρητική και μεταβατική εποχή, σε χρόνο κατά τον οποίο εκδηλώνεται συστηματικά και οργανωμένα η τουρκική διεκδίκηση και απειλή, πάλι η Γαλλία προστρέχει και σπεύδει να καλύψει τις ελληνικές ανάγκες.
Εδώ και καιρό η Γαλλία του Εμανουέλ Μακρόν τοποθετείται ευθέως υπέρ των ελληνικών θέσεων στην εξελισσόμενη ελληνοτουρκική κρίση και μαζί έρχεται να δηλώσει εμπράκτως την υποστήριξή της στη χώρα μας, στέλνοντας το αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκωλ» στην Ανατολική Μεσόγειο, το οποίο κατά τα φαινόμενα θα εγκατασταθεί στα ανατολικά της Κρήτης και θα λειτουργεί σαν προληπτική ασπίδα απέναντι στις όποιες τουρκικές προκλήσεις.
Στην τελευταία συνάντηση του Εμανουέλ Μακρόν με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη ετέθησαν οι βάσεις για μια πολύπλευρη και διευρυμένη συνεργασία και συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας, η οποία θα εκτείνεται από τον αμυντικό και οικονομικό τομέα μέχρι την αντιμετώπιση ξεχωριστών διεθνών προβλημάτων, όπως η μετανάστευση και η κλιματική αλλαγή.
Εχει προηγηθεί ένας ευρύτατος κύκλος διπλωματικών διαβουλεύσεων και συναντήσεων προετοιμασίας της στρατηγικής πια συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών.
Οπως αναφέρουν οι σχετικές πληροφορίες, Γαλλία και Ελλάδα οδεύουν προς μια «συμφωνία αμυντικής συνεργασίας και συνδρομής», η οποία αλλάζει τα δεδομένα και θα επηρεάσει καθοριστικά τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή.
Είναι αυτή μια ουσιαστική απάντηση στις προκλήσεις της περιόδου, η οποία συνδυαζόμενη με την προσφάτως ψηφισθείσα από τη Βουλή αναβάθμιση της στρατηγικής σχέσης της Ελλάδας με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, διαμορφώνει βάσεις υπέρβασης των συνθηκών αστάθειας της περιόδου.
Υπερκαλύπτονται έτσι τόσο τα γερμανικά αλληθωρίσματα προς την Αγκυρα όσο και η ρωσική προσέγγιση και σύμπλευση μαζί της σε μείζονες κρίσεις, όπως αυτές της Συρίας και της Βόρειας Αφρικής.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη τώρα, περισσότερο από ποτέ, τέτοιου τύπου αναβαθμισμένες, δεσμευτικές σχέσεις και συμμαχίες με ισχυρές χώρες και ξεχωριστές διεθνείς δυνάμεις.
Και η Γαλλία είναι μία από αυτές…
