Η ήττα της Μαρίν Λεπέν από τον Εμανουέλ Μακρόν στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας το 2017, φαινόταν να έχει προκαλέσει μόνιμη πολιτική ζημιά στην ηγέτιδα της γαλλικής Ακροδεξιάς. Δεν έχουν συμπληρωθεί καν τρία χρόνια από τη μέρα εκείνη και το κόστος από την άσκηση της εξουσίας που ούτως ή άλλως υφίσταται κάθε κυβέρνηση, για τον Μακρόν είναι τεράστιο. Αντίθετα, η Λεπέν βγαίνει κερδισμένη.
Με τη χώρα να τελεί υπό καθεστώς ατέρμονης αναταραχής εξαιτίας των αντιλαϊκών πολιτικών του Γάλλου προέδρου, αλλά και με το πολιτικό σύστημα συνολικά σε βαθιά κρίση, η Μαρίν Λεπέν μοιάζει έτοιμη να μεταφράσει τη σωρρευμένη οργή των Γάλλων σε ένα πλειοψηφικό ρεύμα στις ερχόμενες προεδρικές εκλογές, όπως καταδεικνύει άλλωστε σειρά πρόσφατων σφυγμομετρήσων.
«Τέλος στις γυάλινες οροφές» έγραψε το εβδομαδιαίο περιοδικό L’Express με το εξώφυλλο να την απεικονίζει στο γραφείο του Ελιζέ, σε μια σαφή αναφορά ότι η γνήσια εκπρόσωπος του γαλλικού αντιευρωπαϊσμού, προβάλλει με ορίζοντα την άνοιξη του 2022 ως η πρόεδρος της Γαλλίας σε αναμονή.
Σε συνέντευξή της στους Financial Times, η ηγέτιδα της Εθνικής Συσπείρωσης (Rassemblement Νational) ξεκαθαρίζει ότι λαχταράει για μια ρεβάνς έναντι του Μακρόν ο οποίος τρία χρόνια πριν, προέβαλε εαυτόν ως τον πρωταθλητή των προοδευτικών και φιλοευρωπαϊκών αξιών ενάντια των σκοτεινών δυνάμεων του εθνικισμού, κερδίζοντάς την στον δεύτερο γύρο των εκλογών. Ενώ, ισχυρίζεται ότι είναι η μοναδική πιθανή υποψήφια που μπορεί να νικήσει έναν ελιτιστή κι εκτός πραγματικότητας πρόεδρο.
«Ο Εμανουέλ Μακρόν είναι η τελευταία πνιχτή κραυγή του παλιού συστήματος. Ήρθε με την υπόσχεση ότι θα σαρώσει τα πάντα και δείτε τι έχουμε. Η Γαλλία βυθίζεται στη βία εδώ και 14 μήνες. Ο ίδιος έλεγε το 2017 “Ή εγώ ή το χάος”… και από τότε που ανέλαβε την εξουσία, έχουμε ένα αδιάλειπτο χάος».
Η στρατηγική της είναι σαφής: παρουσιάζει το κόμμα της ως μια βαθιά λογική και ρεαλιστική απάντηση στην επιθυμία του Μακρόν να αναδιοργανώσει τη χώρα. «Δεν θέλουμε να οργανώσουμε μια επανάσταση, αλλά να επιστρέψουμε στην κοινή λογική. Να ασκήσουμε οικονομικό πατριωτισμό, να επιβάλλουμε χαμηλότερους φόρους, να εξοικονομήσουμε χρήματα, να σταματήσουμε την μαζική μετανάστευση, η οποία αποσταθεροποιεί την ασφάλειά μας και το κράτος πρόνοιας… Ο κόσμος περιμένει την επιστροφή της Γαλλίας».
Για την ίδια το momentum είναι ευνοϊκό. Η εποχή που ο πατέρας της Ζαν Μαρί Λεπέν κατόρθωνε να βρεθεί στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών το 2002 απέναντι στο Ζαν Σιράκ, προκαλώντας σοκ στη χώρα και στέλνοντας τους Γάλλους μαζικά στο δεύτερο γύρο προκειμένου να μη βγει πρόεδρος ένας νοσταλγός των ναζί, έχει παρέλθει. Η ευρωπαϊκή κρίση χρέους αλλοίωσε τις αντιλήψεις των πολιτών που έπαψαν να εμπιστεύονται το κατεστημένο. Η γαλλική Κεντροδεξιά συρρικνώθηκε, το Σοσιαλιστικό Κόμμα ουσιαστικά διαλύθηκε.
Την ίδια ώρα η Ακροδεξιά αποδαιμονοποιήθηκε. Αφότου ανέλαβε η ίδια την ηγεσία, εγκατέλειψε τις πιο ακραίες θέσεις του κόμματος αμβλύοντας την φασίζουσα φύση του, έδωσε έμφαση στους φτωχούς και αδικημένους, αύξησε την επιρροή της στα λαϊκά στρώματα. Τον υπερπατριωτικό της λόγο φροντίζει να διανθίζει με αριστερά συνθήματα κατά της παγκοσμιοποίησης και του καπιταλισμού, ενώ κεφαλαιοποιεί όλους τους τελευταίους μήνες την οργή των Κίτρινων Γιλέκων, πολλοί από τους οποίους μοιράζονται τις απόψεις της.
«Δεν έχουμε πλέον διαχωρισμό Αριστεράς-Δεξιάς αλλά διαχωρισμό μεταξύ εθνικιστών και οπαδών της παγκοσμιοποίησης. Σε αυτή την αντιπαράθεση έχουμε κάθε ευκαιρία να έρθουμε στην εξουσία σε μια εποχή όπου σε κάθε γωνιά του κόσμου, οι ιδέες που προωθούμε -περιορισμός της μετανάστευσης, οικονομικός πατριωτισμός και ορθολογικός προστατευτισμός- γίνονται ολοένα και πιο ισχυρότερες», αναφέρει, λίγες μέρες μετά την ανακοίνωσή της ότι θα ριχτεί στη μάχη για την προεδρία σε δυο χρόνια από σήμερα
