Ο αριθμός είναι πραγματικά εντυπωσιακός: 56 εκατομμύρια άνθρωποι εκτιμάται ότι βρίσκονται σε απομόνωση στην Κίνα, στην μεγαλύτερη καραντίνα στην ανθρώπινη Ιστορία, μετά το ξέσπασμα της επιδημίας της ιογενούς πνευμονίας που προκαλεί ο νέος κοροναϊός.
Στην πόλη Βουχάν, εκεί δηλαδή που εντοπίστηκε το πρώτο κρούσμα και σε δεκάδες άλλες πόλεις της επαρχίας Χουμπέι, οι κάτοικοι είναι εδώ και μέρες παγιδευμένοι στα ίδια τους τα σπίτια. Ανήμποροι να εργαστούν, να πάνε βόλτα, να μετακινηθούν και να ζήσουν φυσιολογικά.
Οι νεκροί ήδη ξεπερνούν τους 100, πάνω από 1.300 είναι τα νέα επιβεβαιωμένα κρούσματα, με τον συνολικό αριθμό εκείνων που έχει επιβεβαιωθεί ότι έχουν μολυνθεί σε ολόκληρη την κινεζική επικράτεια, να ανέρχεται σε 4,5 χιλιάδες.
Στη Βουχάν μόνο, πέντε εκατομμύρια πρόλαβαν να εγκαταλείψουν την πόλη, προτού οι αρχές σφραγίσουν κάθε δίοδο από και προς αυτήν. Ο δήμαρχος εκτιμά ότι εννιά εκατομμύρια έχουν μείνει πίσω, ελεύθεροι-πολιορκημένοι σε μια πόλη-φάντασμα, «φυλακισμένοι» στα ίδια τους τα σπίτια.
Οι δρόμοι έχουν αδειάσει, δημόσιες υπηρεσίες, Πανεπιστήμια, σχολεία, ιδιωτικές επιχειρήσεις και αγορές έβαλαν λουκέτο, κανένα μεταφορικό μέσο δεν κυκλοφορεί. Οι τιμές σε φρέσκα φρούτα και λαχανικά έχουν αυξηθεί κατακόρυφα και οι κάτοικοι αναρωτιούνται σε πόσο καιρό θα μπορέσουν να επιστρέψουν στην κανονικότητα.
«Ζούμε λες και είμαστε ζώα, μόνο τρώμε και κοιμόμαστε» λέει η 30χρονη Αν Ζου, κάτοικος της Βουχάν στο πρακτορείο Bloomberg, η οποία αναφέρει ότι δεν έχει βγει από το σπίτι της από τη στιγμή που η πόλη μπήκε σε καραντίνα: «Είναι πληκτικό, αλλά πρέπει να παραμένουμε στο σπίτι μας μας όλη μέρα ώστε να αποφύγουμε το ενδεχόμενο να μολυνθούμε».
Ο 25χρονος ερευνητής Άλεν Τσεν που ζει από τον περασμένο Δεκέμβριο στην πόλη, αναφέρει ότι πρόλαβε να κάνει προμήθειες προτού τεθεί η απαγόρευση των μετακινήσεων. Δεν ρισκάρει σε καμία περίπτωση να παραγγείλει φαγητό απ’ έξω, ενώ δεν γνωρίζει καν πότε θα επιστρέψει στο γραφείο: «Με είχε πιάσει πανικός τις πρώτες μέρες, τώρα όμως το συνηθίζω. Είμαι κάπως καλύτερα σκεπτόμενος ότι ο αριθμός των νεκρών είναι μικρότερος σε σχέση με τα συνολικά επιβεβαιωμένα κρούσματα».
Ποιος όμως μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι οι αριθμοί ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα; Πολλοί Κινέζοι δεν έχουν πειστεί ότι η κυβέρνηση είναι απολύτως ειλικρινής, ενώ η κριτική για τον χειρισμό της κρίσης αυξάνεται. Ο ιός πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές Δεκεμβρίου, άρα οι αρχές θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν εγκαίρως την κατάσταση, να φροντίσουν ώστε τα νοσοκομεία να είναι σε ετοιμότητα, να εξασφαλίσουν ότι θα υπάρχει επάρκεια σε προσωπικό και υλικά. Υποτίμησαν την επικινδυνότητά κι έχασαν πολύτιμο χρόνο.
«Οι τοπικοί αξιωματούχοι υποβάθμισαν το ξέσπασμα στο αρχικό και τόσο κρίσιμο στάδιο της επιδημίας. Τα Μέσα ενημέρωσης σιώπασαν και ο κόσμος κρατήθηκε στο σκοτάδι. Ως αποτέλεσμα, χάθηκε πολύτιμος χρόνος», αναφέρει στους New York Times ο Μινξίν Πέι, καθηγητής στο Κολλέγιο Claremont McKenna της Καλιφόρνιας.
Στο μεταξύ, γιατροί που εργάζονται στα νοσοκομεία της Βουχάν αναφέρουν σε διεθνή πρακτορεία ότι η κατάσταση εκεί είναι απελπιστική κι οι ίδιοι βρίσκονται στα όρια της κατάρρευσης. Καθημερινά εξετάζουν δεκάδες πανικόβλητους κατοίκους που με το παραμικρό σύμπτωμα κρυολογήματος ή γρίπης σπεύδουν πανικόβλητοι να επιβεβαιώσουν αν έχουν μολυνθεί ή όχι. Την ίδια ώρα -λένε- ασθενείς που έχουν νοσήσει, δεν απομονώνονται.
Η Βουχάν …«κρατάει γερά»!
Η θανατηφόρα επιδημία έρχεται ίσως τη σημαντικότερη εποχή για την Κίνα, το Νέο Σεληνιακό Έτος, κάτι σαν τη γιορτή των Χριστουγέννων για τον δυτικό κόσμο. Αυτή είναι η μοναδική ευκαιρία του χρόνου κατά την οποία οι Κινέζοι μπορούν να συναντηθούν με φίλους και οικείους, να ανταλλάξουν δώρα, να ταξιδέψουν στις οικογενειακές τους εστίες. Όχι όμως φέτος.
Η καραντίνα που έχουν επιβάλει οι αρχές σε μια τεράστια ακτίνα χιλιομέτρων έχει ρίξει το ηθικό των Κινέζων που βρίσκουν παρόλα αυτά τρόπους να στηρίξουν ο ένας τον άλλο, όπως μαρτυρούν βίντεο που κυκλοφορούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: σε ένα από αυτά, διακρίνονται κάτοικοι στη Βουχάν να στέκονται στα ανοιχτά παράθυρα των διαμερισμάτων τους φωνάζοντας συνθήματα όπως «Κράτα γερά Βουχάν», «Συνεχίζουμε Βουχάν», ή τραγουδώντας πατριωτικά τραγούδια. Οι φωνές ανακατεύονται μεταξύ τους, αντηχούν δυνατά στην άδεια πόλη, προκαλώντας συγκίνηση.
Άλλοι κάτοικοι πάλι, κάνουν ό, τι περνάει από το χέρι τους για να βοηθήσουν, όπως ο 36χρονος Λι Μπο. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του BBC, ο νεαρός άνδρας άνοιξε πριν ένα μήνα εστιατόριο στη Βουχάν. Δεν κατάφερε καν να το τρέξει αφού τον πρόλαβε η επιδημία. Όπως ο ίδιος αναφέρει στο βρετανικό δίκτυο, μόλις οι αρχές επέβαλαν καραντίνα, τον έπιασε πανικός για το πώς θα δουλέψει για να αρχίζει να ξεπληρώνει τα χρέη του. Έπειτα, όμως αφού έβλεπε στις ειδήσεις εικόνες γιατρών να καταρρέουν από την κούραση, σκέφθηκε ότι πρέπει να φανεί χρήσιμος. Αγόρασε λοιπόν πρώτες ύλες και μαζί με τον μάγειρα του εστιατορίου του έφτιαξε 200 μερίδες φαγητό τις οποίες συσκεύασε και παρέδωσε στο ιατρικό προσωπικό μεγάλου νοσοκομείου της πόλης.
Ένας άλλος άνδρας που δούλευε σε εργοστάσιο που παρήγαγε μάσκες σε διπλανή επαρχία, αποφάσισε να δωρίσει 15.000 μάσκες προσώπου. Σύμφωνα με τον εγχώριο Τύπο, ο Χάο Τζιν είχε παραιτηθεί από το εργοστάσιο πέρυσι και η εταιρεία δεν μπορούσε να του δώσει αποζημίωση. Αντ’ αυτού του έδωσε 15.000 μάσκες αξίας περίπου 2.800 δολαρίων, τις οποίες χάρισε χωρίς δεύτερη σκέψη, μόλις άκουσε στις ειδήσεις ότι υπάρχει τεράστια έλλειψη.
