Το μεταναστευτικό και η διαχείρισή του έχουν προ πολλού προσλάβει χαρακτήρα κατεπείγοντος.
Τα προβλήματα είναι πολλά, ίσως μόνο ένα μέρος από αυτά να είναι γνωστό και να έχει συνειδητοποιηθεί επαρκώς και πάντως οι περισσότεροι τείνουν να πιστεύουν ότι το ζήτημα είναι αν θα φτιαχτούν νέες δομές φιλοξενίας, αν αυτές θα είναι και στην ενδοχώρα, αν θα είναι κλειστές ή όχι, κ.ά.
Σε αυτά τα πεδία διαμορφώνονται και οι όροι της αντιπαράθεσης μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία κατά την προσφιλή της τακτική αποφεύγει να μιλήσει για τα ζητήματα ουσίας και προτιμά να προτάσσει θέματα δικαιωμάτων και διάφορα παρεμφερή. Θα έπρεπε να έχουν πλέον όλοι αντιληφθεί ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα η πολιτική συζήτηση θα έπρεπε να διεξάγεται με διαφορετικούς όρους και υπό διαφορετικό πρίσμα.
Η πραγματικότητα που βρίσκεται μπροστά μας φάνηκε στην μεγάλη διαδήλωση, η οποία πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη στην Λέσβο. Χιλιάδες κόσμου συγκεντρώθηκαν και διαμαρτυρήθηκαν για τα όσα συμβαίνουν στο νησί και όχι μόνο σε αυτό.
Θα είναι εγκληματικό λάθος να εκληφθεί αυτή η συγκέντρωση με όρους ακροδεξιών αποκλίσεων ή άλλων σχετικών προσεγγίσεων.
Ενδεχομένως να πρόκειται για μία πρώτη και πολύ αντιπροσωπευτική εικόνα της κοινωνικής διάστασης, την οποία τείνει να προσλάβει το μεταναστευτικό. Οι εκδηλώσεις ανησυχίας, δυσαρέσκειας ή αποδοκιμασίας για τα όσα συμβαίνουν στο συγκεκριμένο πεδίο, δείχνουν ότι η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα ζήτημα, το οποίο έχει ήδη υπερβεί την σχέση με την Τουρκία, την εκ μέρους του Ερντογάν εκμετάλλευση του θέματος ή την στάση της Ευρώπης.
Εχει μετατραπεί ήδη σε εσωτερικό πρόβλημα μεγάλης έντασης και υψηλής προτεραιότητας, το οποίο πλέον απαιτεί εκ μέρους της κυβέρνησης πολύ διαφορετική διαχείριση.
Ο ορατός κίνδυνος έχει και μία άλλη διάσταση, την οποία όλοι θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους. Τα νησιά τα οποία έχουν δεχθεί την πίεση και ασφυκτιούν, είναι το ίδιο σημείο της Ελλάδας, το οποίο δέχεται και την πίεση από τις καθημερινές παραβατικές συμπεριφορές της Τουρκίας. Τα μέρη στα οποία ο Ερντογάν αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία, είναι τα ίδια ή βρίσκονται πολύ κοντά σε εκείνα που «βουλιάζουν» λόγω προσφυγικού ή μεταναστευτικού ή όπως αλλιώς θέλει κανείς να χαρακτηρίσει το πρόβλημα.
Υπό αυτήν την έννοια, η Ελλάδα κινδυνεύει κοπεί στα δύο. Κινδυνεύει και να διολισθήσει σε ένα πεδίο ιδιότυπου διχασμού, ανάμεσα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και όλες τις υπόλοιπες περιοχές. Ακόμη και η ανάθεση του σχετικού χαρτοφυλακίου σε έναν υπουργό ο οποίος εκλέγεται σε νησί του Ανατολικού Αιγαίου θέτει προκλήσεις. Θα ενεργήσει ο νέος υπουργός Μετανάστευσης προτάσσοντας τα συμφέροντα της εκλογικής του περιφέρειας ή θα υπερβεί τον πειρασμό αυτόν; Είναι μία λεπτομέρεια, μπροστά τον όγκο του προβλήματος, όμως θα πρέπει να ληφθεί υπόψη.
Σε αυτές τις συνθήκες, ενδεχομένως και κάποιοι από τους γενικότερους σχεδιασμούς της κυβέρνησης θα πρέπει να αλλάξουν.
Το μεταναστευτικό είναι το σημαντικότερο πρόβλημα της Ελλάδας αυτήν την στιγμή, τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική ατζέντα. Με βάση αυτό θα πρέπει να σκέφτεται, να αποφασίζει και να ενεργεί ο Πρωθυπουργός και εκεί θα πρέπει να αφιερώσει χρόνο, πόρους και προσπάθεια. Καλή είναι η τήρηση του αντικαπνιστικού νόμου, αλλά άντε να την διαφημίσεις στο Ανατολικό Αιγαίο. Δεν συνδέονται τα δύο, όμως εν τέλει δεν αρκεί να δηλώνεις ποιες είναι οι προτεραιότητές του, πρέπει να το δείχνεις και εμπράκτως…
