Είναι περίπου 8 το βράδυ. Πηγαίνω στη στάση για να πάρω το λεωφορείο. Εκεί περιμένει ήδη ακόμη ένας άλλος επιβάτης. Είναι υπέργηρος. Οπότε εγώ τον ρωτώ : περιμένεις ώρα; «Μου απαντά , ναι. Όπου νάναι θα έρθει».
Ξαφνικά μου λέει : «Εσύ που ξέρεις πιο πολλά από μένα, μπορείς να μου πεις, ότι αφού οι άνθρωποι γνωρίζουν πως θα πεθάνουν, γιατί κάνουν πόλεμο» ; Εγώ, του απαντώ : Πώς ξέρεις ότι εγώ ξέρω πιο πολλά από εσένα ; προτού προλάβει όμως να πει μια κουβέντα, έρχεται το κατάμεστο λεωφορείο, που ανοίγει όλες τις πόρτες. Αυτός μπαίνει από την μπροστινή κι εγώ από τη μεσαία. Εκεί τελείωσε η κουβέντα.
Όμως η ερώτηση του γέρου, στροβιλίζει στο μυαλό μου και προσπαθώ να δώσω κάποια απάντηση.
Μετά από πολλή σκέψη καταλήγω στο εξής συμπέρασμα : ο άνθρωπος προέρχεται από το ζωικό βασίλειο, μέχρι που το DNA του διαχωρίστηκε από το ζωικό και αναπτύχθηκε προοδευτικά μετά από άπειρα χρόνια σε άνθρωπο. Το ότι είμαστε μέρος του ζωικού βασιλείου αποδεικνύεται από τη δομή και σύνθεση του σώματός μας : σπονδυλική στήλη, ίδια εσωτερικά όργανα , γενετήσιοι μηχανισμοί οι αυτοί. Κατά συνέπεια και τα συναισθήματα παραμένουν ίδια με μικροδιαφορές. Τα ζώα είναι επιθετικά όσο χρόνο νοιάζονται να αντιμετωπίσουν την αίσθηση της πείνας. Μόλις ησυχάσει το στομάχι, παύουν κάθε επιθετική διάθεση προς τα άλλα ζώα.
Αυτές τις ιδιότητες ο άνθρωπος τις είχε κατά το πρωτόγονο στάδιο, που λειτουργούσε κατά αγέλες και περιφερόταν, για να αντιμετωπίσει τα προς το ζην : τροφή, νερό, κατοικία σε σπηλιές. Αργότερα, όταν σταμάτησε την περιπλάνηση και εγκαταστάθηκε σε μόνιμο τόπο και κατοικία, συνέχισε να σκοτώνει τους συνανθρώπους του για το «συμφέρον». Έκτοτε το «συμφέρον» έγινε ο καθοδηγητής της συμπεριφοράς του. Και όσο πιο έξυπνος και καπάτσος γίνεται, τόσο περισσότερα είναι τα θύματά του. Παλιά σκότωνε έναν, δυο ή κάποιους συνανθρώπους του. Με την ανάπτυξη και τελειοποίηση των όπλων άρχισαν οι μαζικοί σκοτωμοί. Απόδειξη, οι δυο ατομικές βόμβες, που έπεσαν στην Ιαπωνία το 1945, όπου ολόκληρες πόλεις έσβησαν με μια μόνο βόμβα.
Αλλά μη νομίσει κανείς ότι έκτοτε οι άνθρωποι συνετίστησαν . Φεύ ! Το 1961/62 η τότε Σοβιετική Ένωση κατασκεύασε τη «βόμβα του Τσάρου», με την οποία μια και μόνο, δύναται να καταστρέψει όλο τον πλανήτη……
Μπορεί μετά τη ρίψη των βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, να μην έπεσαν άλλες ατομικές βόμβες, αλλά οι πόλεμοι δεν σταμάτησαν. Συνέχισαν αμείωτοι. Εκεί, όμως που έχουμε κάποιο δραστικό περιορισμό πολέμων είναι η Ευρώπη, που παλαιότερα ήταν σφαγείο και το παγκόσμιο κέντρο των πολεμικών συγκρούσεων.
Οι Πόλεμοι
Ο πόλεμος διακρίνεται σε επιθετικό και αμυντικό. Την επίθεση ξεκινά αυτός που πιστεύει πως θα νικήσει και την άμυνα αναπτύσσει εκείνος που προσπαθεί να προφυλαχθεί από τον επιτιθέμενο.
Ο μεγάλος Γερμανός θεωρητικός του πολέμου φον Κλάουσεβιτς είχε γράψει ότι ένας πόλεμος δεν ξεσπά ποτέ ξαφνικά, όπως δεν προκύπτει απρόσμενα καμιά μπόρα σε μια καλοκαιρία, χωρίς σύννεφα στον ουρανό . Πρώτα μαζεύονται τα σύννεφα, κλείνει ο ουρανός, γίνεται μαύρος και ύστερα αρχίζει η βροχή.
Του πολέμου, προηγείται η διαταραχή των καλών κρατικών σχέσεων. Δημιουργούνται διπλωματικές αντιπαραθέσεις με αντικρουόμενα επιχειρήματα κι όταν αυτές φτάσουν στα ύψη, εκείνη η χώρα, που αισθάνεται πιο ισχυρή, αρχίζει , επιτιθέμενη , τον πόλεμο. Σε μια τέτοια επίθεση, η άλλη πλευρά είναι αναγκασμένη να αμυνθεί, γιατί οι συνέπειες του πολέμου είναι πικρές.
Το αρχικό πρόβλημα όμως είναι τι πιστεύει κάθε πλευρά για τις πολεμικές της ικανότητες. Ιστορικά ξέρουμε ότι πολλές φορές κάποιες χώρες υπερτίμησαν τις δικές τους ικανότητες και υποτίμησαν τις δυνατότητες της άλλης πλευράς.
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε την 1η Σεπτεμβρίου 1939 με την επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία. Αυτές οι δυο χώρες είχαν αντιπαραθέσεις για εδαφικές διεκδικήσεις. Η Πολωνία θεωρούσε πως μπορούσε να αντιμετωπίσει άνετα τους Γερμανούς, ώστε στις διπλωματικές σχέσεις τραβούσε το σχοινί στα άκρα. Όταν όμως επιτέθηκαν οι Γερμανοί , σε δυο βδομάδες κατέλαβαν την πρωτεύουσα Βαρσοβία και κατέλυσαν το πολωνικό κράτος.
Το τελικό συμπέρασμα από τις άπειρες εμπειρίες που έχουμε από τους αμέτρητους πολέμους είναι ότι :
· Ο πόλεμος φέρνει σκοτωμούς,
· Φέρνει άπειρες καταστροφές,
· Δημιουργεί πόνο, θλίψη και βάσανα,
· Ακολουθείται από οικονομική μιζέρια και τέλος
· Προκαλεί φτώχια και τριασαθλιότητα.
Για όλους αυτούς τους λόγους οι πόλεμοι πρέπει σήμερα να αποφεύγονται.
Η αντιπαράθεση με την Τουρκία
Οι Τούρκοι θεωρούν πως είναι απόγονοι της μεγάλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τώρα που έγιναν 83 εκατομμύρια άνθρωποι, καθώς οδεύουν για τα 100, μπορούν να γίνουν πάλι «Μεγάλη Δύναμη», που θα εξουσιάζει την νοτιοανατολική Μεσόγειο, τα βαλκανικά και τα αραβικά κράτη. Έτσι άρχισαν να ασκούν επιθετική πολιτική, όπου τους παίρνει. Ταυτόχρονα ο Ερντογάν το παίζει , ως Σουλτάνος, και προσπαθεί με κάθε τρόπο να το δείχνει. Παράλληλα η Τουρκία έχει αυξήσει εντυπωσιακά τον εξοπλισμό της και έχει βάλει πλώρη να αποκτήσει ατομικά όπλα. Από την άλλη πλευρά ασκεί μια εξωτερική πολιτική λίαν επιθετική. Μάλιστα κινήθηκε προ ολίγου καιρού, πολεμικά εναντίον των Κούρδων της Συρίας, γιατί φοβάται τις αποσχιστηκές τάσεις των 15 εκατομμυρίων Κούρδων της νοτιοανατολικής Τουρκίας.
Ακόμη όπως όλοι ξέρουμε καταπατά το διεθνές δίκαιο και γι’ αυτό διεξάγει έρευνες για φυσικό αέριο και πετρέλαια στις ΑΟΖ της Κύπρου. Τελευταία έκλεισε τη συμφωνία με την Λιβύη, όπου μοιράστηκαν τη νοτιοανατολική Μεσόγειο θάλασσα, αγνοώντας τα ελληνικά συμφέροντα. Τελευταία μάλιστα ο Ερντογάν ανήγγειλε πως σε λίγες μέρες θα στείλει νοτίως της Κρήτης ένα πλοίο για σεισμικές έρευνες .
Ο Έλληνας πρωθυπουργός όμως ξεκαθάρισε πως, «αν θιχθούν τα ελληνικά συμφέροντα, η Ελλάδα θα κάνει ό,τι πρέπει». Σε πεισματικές ερωτήσεις
δημοσιογράφων τι σημαίνουν τα λόγια , απέφυγε επιμελώς να απαντήσει, λέγοντας την ίδια φράση: «Θα κάνουμε ό,τι πρέπει».
Βέβαια, όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνουν αυτά τα λόγια : πόλεμο. Θα χτυπήσουμε όποιο ξένο πλοίο θίξει τα ελληνικά συμφέροντα.
Όμως αυτό σημαίνει ταυτόχρονα ότι η Ελλάδα μπαίνει σε αμυντικό πόλεμο, γιατί ο επιτιθέμενος είναι η Τουρκία, που θα στείλει πρώτη το πλοίο.
Κάποιοι μπορούν να ισχυριστούν πως οι ιστορικές διενέξεις με την Τουρκία στην πλειοψηφία τους απέβησαν σε βάρος μας. Όμως η Ελλάδα με τη μακραίωνη ιστορία της, έδειξε πως ποτέ δεν κιότεψε απέναντι σε υπέρτερους εχθρούς. Το «Μολών Λαβέ» του Λεωνίδα βαραίνει πάντοτε, ως ιστορική παρακαταθήκη, την ψυχή και τις πλάτες των Ελλήνων.
Όμως είναι καλό, αν η Τουρκία κι οι πολιτικοί της, συνειδητοποιήσουν πως ό,τι κι αν γίνει, όποια αντίληψη κι αν έχουν, για την έκβαση ενός πολέμου με εμάς, θα πρέπει να είναι σίγουροι και να συνειδητοποιήσουν ότι με το πολεμικό δυναμικό που κατέχει η χώρα μας, θα υποστούν μεγάλες ζημιές. Αξίζει άραγε γι’ αυτούς μια σύγκρουση ; ;
Η Ελλάδα κι η Τουρκία είμαστε ενταγμένοι στο ΝΑΤΟ από το 1952. Η χώρα μας είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης 40 χρόνια τώρα κι η Τουρκία έχει άριστες οικονομικές και διπλωματικές σχέσεις με τα κράτη της Ε.Ε.
Κατά συνέπεια, τόσο οι σύμμαχες χώρες της Ατλαντικής Συμμαχίας, όσο και οι εταίροι μας από την Ε.Ε., οφείλουν να επέμβουν έγκαιρα , για να αποφευχθεί η επιθετική στάση της Τουρκίας.
