Η αστάθεια και η περιπλοκή κυριαρχούν πλέον στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, θέτοντας σε δοκιμασία τις εθνικές μας υποθέσεις και τα εθνικά μας δίκαια.
Ο κρυμμένος πλούτος στα υποθαλάσσια βάθη προσελκύει σαν μαγνήτης τους πάντες, επιτείνει τους τυχοδιωκτισμούς και εντείνει τους ανταγωνισμούς.
Δεν χωρεί πια αμφιβολία ότι στη συγκεκριμένη ζώνη ασκούνται πάμπολλες δυνάμεις, υπερεθνικές και εθνικές, οι περισσότερες των οποίων μόνο αγαθές προθέσεις δεν έχουν.
Διεθνείς εταιρείες, μεγάλες δυνάμεις, έθνη της περιοχής και κάθε λογής τυχοδιώκτες ενεργούν κατά το δοκούν, κατά τα συμφέροντά τους, χωρίς να νοιάζονται για την τύχη της περιοχής και των ανθρώπων της.
Με πρώτη βεβαίως τη γειτονική Τουρκία, η οποία θεωρεί ότι βρήκε την ευκαιρία να επιβεβαιώσει τον σύγχρονο αναθεωρητισμό της, να αναδείξει τον αυθαίρετο μεγαλοϊδεατισμό της ηγεσίας της και να διευρύνει τον κύκλο των άνομων συμφερόντων της.
Και χρησιμοποιεί τη Λιβύη ως πολιορκητικό κριό και βάση αμφισβήτησης των άλλων.
Μη έχοντας ευθεία επαφή με τη ζώνη των εξελίξεων κατασκεύασε θαλάσσια σύνορα με τμήμα της σπαρασσόμενης βορειοαφρικανικής χώρας και δι’ αυτών αμφισβητεί την εκπηγάζουσα από το Δίκαιο της Θάλασσας ελληνική ανεξάρτητη οικονομική ζώνη και απειλεί την εδαφική ακεραιότητα των νησιών του Αιγαίου.
Η θρασύτητά της περισσεύει και η επιμονή της καθίσταται βαθύτατα προκλητική, δημιουργώντας βάσιμες υποψίες ότι προετοιμάζεται για άκρως επιθετικά γεγονότα εναντίον της πατρίδας μας.
Το δυστύχημα είναι ότι ευνοείται από τις διεθνείς συνθήκες, από την επαμφοτερίζουσα και εν πολλοίς ασταθή στάση της Δύσης.
Οι περισσότερες των υπερδυνάμεων αλλά και οι φύσει σύμμαχοί μας στην Ευρώπη ενεργούν περισσότερο κατά τα συμφέροντά τους, παρά με γνώμονα τις αρχές που διέπουν την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Η σύνοδος του Βερολίνου με αντικείμενο τη λιβυκή κρίση και ο ελληνικός αποκλεισμός από αυτήν επιβεβαιώνουν ακριβώς τα παραπάνω.
Δικαίως λοιπόν διαμορφώνεται η πεποίθηση στη χώρα μας ότι τη διαφαινόμενη εξωτερική, τούτη τη φορά, κρίση θα τη διαχειριστούμε, κατά βάση, μόνοι μας ή καλύτερα θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για κάτι τέτοιο.
Οι παλαιές σταθερές τείνουν να χαθούν και οι συμμαχίες δεν δείχνουν τόσο ενεργές και δυνάμενες να αποτρέψουν σκληρά ανεπιθύμητα γεγονότα.
Υπό αυτές τις συνθήκες και χωρίς βεβαίως κανείς να αρνείται τις δυνατότητες της διπλωματίας, η χώρα μας και οι πολιτικές δυνάμεις που την εκφράζουν οφείλουν αν μη τι άλλο εγρήγορση και άρση των συνθηκών εχθροπάθειας, άγονης και ασυλλόγιστης αντιπαλότητας.
Οι καιροί απαιτούν άλλη στάση και συμπεριφορά, τουλάχιστον από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις.
Η πατρίδα μας δεν είναι απίθανο να δοκιμαστεί προσεχώς, να χρειαστεί να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις, οι οποίες απαιτούν αν μη τι άλλο εθνική ενότητα, ομοψυχία και τη μέγιστη δυνατή συναίνεση. Και βεβαίως συναπόφαση για αναδιοργάνωση του κράτους, της οικονομίας και της εθνικής άμυνας.
Η σχεδόν καθολική υιοθέτηση της υποψηφιότητας της κυρίας Σακελλαροπούλου για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα αποτελεί σημάδι προόδου και δηλώνει το μέτρο πολιτικής συμπεριφοράς και στάσης σε τούτη την ταραγμένη περίοδο.
Υπάρχουν προφανώς και άλλα πεδία όπου θα μπορούσαν να επικρατήσουν συνθήκες ευρείας συναίνεσης και συναντίληψης επί των μεγάλων εθνικών μας θεμάτων.
Δεν χωρούν οι συνήθεις ελληνικοί διχασμοί στην εποχή μας…
