Στις αρχές του μήνα Δεκέμβρη 2019, δυο άτομα, στους Αγίους Θεοδώρους Κορινθίας, προκειμένου να κλέψουν από το λαιμό μιας 73χρονης τη χρυσή αλυσίδα, την παρακολούθησαν μέχρι το σπίτι της και προτού μπει, την έριξαν κάτω και στη συνέχεια την τσαλαπάτησαν με το αυτοκίνητό τους, για να ξεφύγουν.
Η αστυνομία αξιοποίησε όλα τα στοιχεία που είχε και τους εντόπισε. Όταν τους ανέκρινε, αυτοί είπαν :
«Είμαστε Ρομά. Βρισκόμασταν στη Λαϊκή Αγορά της περιοχής και πουλούσαμε κάτι, οπότε σε κάποια στιγμή πέρασε η γριά και είδαμε ότι είχε στο λαιμό της μια χρυσή αλυσίδα. Αμέσως είπαμε να την κλέψουμε και την πήραμε από πίσω. Όταν βρέθηκε έξω από το σπίτι της, ορμίσαμε και την αρπάξαμε από το λαιμό της. Αυτή αντιστάθηκε, αλλά τραβώντας εμείς , αυτή έπεσε κάτω. Μπήκαμε αστραπιαία στο αυτοκίνητο και φύγαμε. Δεν προσέξαμε ότι ήταν μπροστά μας. Μόνο όταν οι πισινές ρόδες χοροπήδησαν, καταλάβαμε ότι κάτι είχε συμβεί, αλλά δεν σταθήκαμε».
Η παραβατικότητα των γύφτων στην Ελλάδα, είναι καθημερινό πρόβλημα. Η φυλή αυτή, που ο αριθμός τους κυμαίνεται από 300 έως 500 χιλιάδες ανθρώπους, ζει στο περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας. Είναι κακοντυμένοι, βρώμικοι, εντελώς αγράμματοι και ρέπουν μονίμως στην παρανομία. Και ενώ βρίσκονται εντός της ελληνικής κοινωνίας, ζουν εκτός της κοινωνίας των Ελλήνων, έστω κι αν έχουν την ελληνική υπηκοότητα.
Αν και μπορεί κανείς να γράψει γι’ αυτούς πολλά, εμείς εδώ περιοριζόμαστε να πούμε μόνο τούτο: Αυτή η φυλή βρίσκεται σ’ αυτήν την κατάσταση, επειδή τα παιδιά τους δεν πηγαίνουν σχολείο. Έτσι , δεν ξέρουν τις ελληνικές κοινωνικές αξίες, ώστε λειτουργούν αυτόνομα, αντικοινωνικά και βρίσκονται διαρκώς στην παρανομία.
Το ελληνικό κράτος ελάχιστα ενδιαφέρεται γι’ αυτήν την κατηγορία των Ελλήνων. Για τους Έλληνες αποτελούν μια «μάστιγα» και παρ’ όλο που κανείς δεν τους αποκλείει από τις διευκολύνσεις της ελληνικής κοινωνίας, αυτοί δεν νοιάζονται καθόλου και ακολουθούν το δικό τους δρόμο , που είναι η βρωμιά, η αγραμματοσύνη, η ζητιανιά, η κομπίνα, η παραβατικότητα κι η ασχολία με το ψευτοεμπόριο. Έτσι, το επίσημο κράτος αδιαφορεί γι’ αυτούς πλήρως, ώστε λέει «αν αυτοί δεν ενδιαφέρονται για τους εαυτούς τους, κακό του κεφαλιού τους».
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων, μάλιστα, διαπίστωσε ότι η Ελλάδα παραβιάζει τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη με την πολιτική της έναντι των Ρομά στον τομέα της στέγασης.[1][2] Επιπλέον, μεταξύ 1998-2002, 502 Αλβανικά παιδιά Ρομά εξαφανίστηκαν από το Ελληνικό Ίδρυμα Παιδιών Αγίας Βαρβάρας[3]. Οι υποθέσεις αυτές δεν ερευνήθηκαν από τις Ελληνικές αρχές έως ότου η Ευρωπαϊκή Ένωση ανάγκασε μια έρευνα, η οποία οδήγησε μόνο στην ανάκτηση τεσσάρων παιδιών. Τα παιδιά πιθανότατα πωλήθηκαν σε διακινητές ανθρώπων για σεξουαλική δουλεία ή για συγκομιδή οργάνων, σύμφωνα με έκθεση που υπέβαλε η Ελληνική κυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.[ 4, 5]
Αλλά δεν αδιαφορεί μόνο το επίσημο κράτος. Αδιαφορεί κι η ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία. Κάτι, που είναι εντελώς απαράδεκτο.
Τι ποιούμε ;
Εδώ, εμείς λέμε τέρμα σ’ αυτήν την πολιτική και στάση του κράτους. Δεν μπορούν πλέον οι αρμόδιοι υπουργοί , να κωφεύουν. Καλούμε λοιπόν την επίσημη πολιτεία και ιδιαίτερα το Υπουργείο Παιδείας, όπως λάβουν τα ακόλουθα μέτρα, για να μην εξευτελιζόμαστε πλέον ομαδικά και συλλογικά :
(1). Τα τσιγγανόπαιδα από την ηλικία των 6 ετών, πηγαίνουν στο Νηπιαγωγείο και στη συνέχεια παρακολουθούν την Υποχρεωτική Εκπαίδευση μέχρι τα 15 τους. Ο νόμος 1566/1985, Περί της Γενικής Εκπαίδευσης, άρθρο 2, παράγρφ. 3 διατάσσει, όπως όλα τα Ελληνόπουλα είναι επιβεβλημένο να παρακολουθήσουν την Υποχρεωτική Εκπαίδευση. Για τούτο είναι υπεύθυνοι οι γονείς. Αμέλεια τιμωρείται σύμφωνα με το άρθρο 458 του Ποινικού Κώδικα. Εκεί, που δεν τηρείται ο νόμος, παρεμβαίνει υποχρεωτικά ο Εισαγγελέας.
Όμως εδώ δεν τελειώνει η υποχρέωση της πολιτείας. Όλοι ξέρουμε ότι οι μαθητές φεύγοντας από το σχολείο παίρνουν μαζί τους κάποιες εργασίες, που οφείλουν να προετοιμάσουν στο σπίτι. Είναι γνωστό ότι όλα τα παιδιά δεν καταφέρνουν αυτές τις υποχρεώσεις μόνα τους, ώστε βοηθιούνται από τους γονείς τους. Κάτι, που είναι αδύνατον να κάνουν οι αστοιχείωτοι Ρομά – γονείς. Γι’ αυτό τα τσιγγανόπαιδα , όταν θα τελειώνουν το μεσημέρι τα μαθήματα στο σχολείο, δεν επιστρέφουν σπίτι τους. Θα τρώνε στο σχολείο και θα μένουν εκεί μέχρι τις 5 η ώρα, όπου θα προετοιμάζονται για την άλλη μέρα, με τη βοήθεια ενός δασκάλου ή μιας δασκάλας.
Αλλά το κράτος έχει κι άλλο καθήκον απέναντι σ’ αυτά τα παιδιά. Στην περιοχή, που καλύπτει , το εν λόγω σχολείο που φοιτούν τα τσιγγανόπουλα, υπηρετούν κι δυο κοινωνικοί λειτουργοί, οι οποίοι επισκέπτονται τα σπίτια των Ρομά, προκειμένου να διαπιστώνουν, αν οι συνθήκες ζωής, των παιδιών είναι οι πρέπουσες. Αν όχι, τα παιδιά διοχετεύονται σε ένα ειδικό οικοτροφείο, όπου μένουν εκεί, μέχρι να φτιάξουν οι συνθήκες διαβίωσης στην οικογένειά τους. Αυτά όλα είναι υποχρέωση του Υπουργείου Παιδείας και εν μέρει της Αρχιεπισκοπής της Εκκλησίας της Ελλάδας, η οποία οφείλει να δώσει χέρι βοηθείας.
Η κατάσταση θα φτιάξει, μόνο με τέτοια δραστικά μέτρα.
(2). Η κυβέρνηση απευθύνεται στις Βρυξέλες και ζητά την οικονομική συμπαράστασή της, αφενός για να εκπαιδεύσει τους ενήλικες Ρομά σ’ ένα εύκολο επάγγελμα αφετέρου δε προκειμένου να οργανώσει ένα στεγαστικό πρόγραμμα γι’ αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων.
Λέγεται ότι υπάρχουν και κάποια σωματεία Ρομά, καθώς και Συνομοσπονδία. Όμως ποτέ δεν ακούσαμε κάτι τέτοιο. Μακάρι να είναι αλήθεια, ώστε να ενεργοποιηθούν για το συμφέρον τους.
Το να περηφανευόμαστε απλά ότι είμαστε οι κληρονόμοι του μεγάλου αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και από την άλλη να ανεχόμαστε τέτοιες καταστάσεις, για ένα μέρος των σύγχρονων Ελλήνων, δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να εξευτελιζόμαστε συλλογικά και εθνικά.
Παραπομπές :
1. «La Charte sociale européenne» (PDF). Coe.int. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2016.
2. «La Charte sociale européenne» (PDF). Coe.int. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2016
3.«La Charte sociale européenne» (PDF). Coe.int. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2016.
- «Ελλάδα ΜΚΟ». Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι. LV: Minelres.
5. «Θέμα: Υλοποίηση του προγράμματος: «Προστασία και κοινωνική φροντίδα των παιδιών στο δρόμο»» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2016
