Περνάμε μέρες δύσκολες εξαιτίας των αδιάκοπων τουρκικών προκλήσεων και του πολέμου νεύρων που εντείνεται ολοένα και περισσότερο τον τελευταίο καιρό. Ο τωρινός «Σουλτάνος» είναι ο χειρότερος Τούρκος γείτονας που μας έλαχε ποτέ. Υπήρξαν στο παρελθόν πρωθυπουργοί με τους οποίους οι σχέσεις μας ήταν τεταμένες: ο Τουρκούτ Οζαλ, (που φρονούσε ότι δεν υπήρχε λόγος να εμπλακεί η Τουρκία σε πόλεμο με τους Ελληνες: έφθανε απλά και μόνο να τους έστελνε 5 εκατομμύρια πρόσφυγες). Ο Μπουλέν Ετσεβίτ, (εμπνευστής της τουρκικής εισβολής, ύστερα από τις μοιραίες ηλιθιότητες της Χούντας Ιωαννίδη), ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, μέχρι και ο απαγχονισθείς Αντνάν Μεντερές- για να αναφέρω μερικούς. Αλλά ο τωρινός, που προφανώς πάσχει από την τρέλα του μεγαλείου και οραματίζεται αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν έχει το προηγούμενό της και αποτελεί μια πολύ επικίνδυνη (κλινική) περίπτωση. Για την ιστορική ακρίβεια πέντε φορές από το 1967 Τουρκία και Ελλάδα έχουν βρεθεί στα πρόθυρα ενός πολέμου.
Αυτοί οι παληκαρισμοί, τραμπουκισμοί και εν ολίγοις «ερντογανισμοί» (φτιάχνω τη λέξη κατ’ αναλογία προς τις δύο πρώτες) πρέπει κάποτε να σταματήσουν, αν και πολύ δύσκολο φαίνεται εκεί που αφήσαμε να φτάσουν τα πράγματα για τούτο και είμαστε, καταδικασμένοι να μάθουμε να ζούμε με τον θρασύ τουρκικό τσαμπουκά, δίπλα μας, να μας απειλεί αιωνίως.
Σαν να μην μας έφταναν τα ατελείωτα οικονομικά μας βάσανα και η μαζί με αυτά συνακόλουθη μιζέρια που μαυρίζει τη ζωή μας, έχουμε τώρα και τον «ψυχρό πόλεμο» που έχει εξαπολύσει εναντίον μας ο Σουλτάν Ερντογάν (Ρετζέπ Ταγίπ) ο οποίος με διάφορες απειλές που εκτοξεύει κατά τακτά χρονικά διαστήματα τείνει να τον μεταβάλει σε θερμό, παίζοντας με ανατολίτικη κουτοπονηριά με την υπομονή μας μέχρις ότου αυτή εξαντληθεί.
«Οι εμπρηστικές δηλώσεις προέρχονται εκατέρωθεν» σύμφωνα με τον «καλοπροαίρετο» ξένο Τύπο που πασχίζει να το παίξει αντικειμενικός προτάσσοντας την εύπεπτη θεωρία τού «η αλήθεια βρίσκεται. κάπου ανάμεσα». Αλλά αυτό απέχει μίλια μακριά από την πραγματικότητα, που αδυνατούν να συλλάβουν αυτοί, εν τη αφελεία τους ή, πονηριά τους.
Π.χ. η απειλή του casus belli, ή, οι περί του εκσυγχρονισμού των ενόπλων δυνάμεων, με αγορές νέων όπλων από την Τουρκία, αποτελούν μόνιμες απειλές ρουτίνας των Τούρκων.
Πρόσφατα προστέθηκε και το «ειδύλλιο» Τουρκίας-Λιβύης, ωσάν κερασάκι εις την τούρτα.
Αλλά η όλη ιστορία οδηγεί στην απόλυτη παράνοια, διότι εξοπλιζόμαστε και εμείς, έμφοβοι για παν ενδεχόμενο, ξοδεύοντας άφθονο χρήμα παρά την απόλυτη φτώχεια μας.
Ως αποτέλεσμα, ενώ οι πολεμικές δαπάνες των άλλων κρατών-μελών του ΝΑΤΟ ακολουθούν σταθερά καθοδική πορεία, οι Τούρκοι και εμείς, αντιθέτως, δεν φειδόμαστε κόπων και δαπανών πληρώνοντας τα μαλλιοκέφαλά μας σε δαπάνες εξοπλισμών.
Σύμφωνα με πολύ αξιόπιστα στοιχεία που κατατέθηκαν στον ΟΗΕ από 79 χώρες, οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων στον κόσμο, ενώ οι Ελλάδα και Τουρκία είναι οι καλύτεροι αγοραστές αυτών των όπλων. Και οι ΗΠΑ δεν είναι δυστυχώς η μόνη αγορά.
«Μπορούμε να πλήξουμε ακόμα και την Αθήνα»
«Κύριε, Κύριε επίβλεψον εξ ουρανού!». Ούτε οι κτηνώδεις Γερμανοί Ναζί, ούτε οι Ιταλοί φασίστες δεν διανοήθηκαν ποτέ να χτυπήσουν την Αθήνα που είχε ανακηρυχθεί «ανοχύρωτη πόλη». Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως με την Τουρκία που, σύμφωνα με την έγκριτη ημερήσια εφημερίδα Yeni Safak, το διανοείται απειλώντας να πλήξει με πυραύλους τύπου BORA, όχι μόνο τα νησιά του Αιγαίου, αλλά και γιατί όχι την πρωτεύουσα της Ελλάδας Αθήνα που διατηρεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του πολιτισμού ολόκληρης της Ευρώπης αλλά και της υφηλίου, την Ακρόπολη.
Μας έχουν σπάσει τα νεύρα με τις ων ουκ έστιν αριθμός παραβάσεις και παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας. Ο τσαμπουκάς όμως έλαβε επικίνδυνες διαστάσεις με τη «συμμαχία» Τουρκίας- Λιβύης και τη συνεργασία τους με τη δημιουργία μιας ΑΟΖ που αγνοεί την ύπαρξη οριοθετημένων ελληνικών υδάτων. Ως που θα φθάσει αυτή η τουρκική αποκοτιά του παρανοϊκού σουλτάνου που θέλει να αναθεωρηθεί ακόμα και η Συνθήκη της Λοζάνης διότι «αδικήθηκε κατάφωρα από αυτήν η Τουρκία», ένας Θεός ή, ένας παντοδύναμος Αλάχ το ξέρουν.
East-Med: ο κάρφος εις τον οφθαλμόν του Σουλτάνου
«Επεσαν» οι υπογραφές ( 2/1/2020) από Ελλάδα, Ισραήλ και Κύπρο (όχι όμως από Ιταλία) για το EastMed (Eastern Mediterranean),τη σύναψη συμφωνίας κατασκευής υποθαλάσσιου αγωγού 2000 χιλιομέτρων που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από την νοτιοανατολική Μεσόγειο σε Κύπρο, Κρήτη, λοιπή Ελλάδα και τέλος στην Ιταλία που, επί του παρόντος, τηρεί αποστάσεις λόγω του περιβαλλοντικού προβλήματος που εκ των πραγμάτων δημιουργείται σε τέτοιες περιπτώσεις και την σφοδρή επιθυμία της παρούσας κυβέρνησης να προσεταιριστεί τους Οικολόγους που αντιτίθενται, ενώ το κυβερνών κόμμα τους θέλει οπωσδήποτε με το μέρος του, τώρα που ευρίσκεται σε πτώση η δημοτικότητά του.
Το EastMed αποτελεί ένα μεγαλόπνοο πλην δαπανηρότατο σχέδιο (6 ως 8 δις) που όμως θα βάλει ένα τέλος στην εξάρτηση για αέριο από τη Ρωσία και την περιοχή του Καυκάσου.
Το έργο θα αντιμετωπίσει προβλήματα κυρίως από το βάθος της θαλάσσης και την περιοχή της Κρήτης όπου υπάρχουν γεωμορφολογικά εμπόδια. Αλλά όλοι αισιοδοξούν πως τα τυχόν εμπόδια θα υπερπηδηθούν χωρίς να υπάρξουν τυχόν «σκοντάμματα».
Υπεραισιοδοξία; Μάλλον ναι. Διότι που θα βρεθούν οι τράπεζες να επενδύσουν; Πότε είναι πιθανό να περατωθεί το ομολογουμένως δύσκολο αυτό πρότζεκτ και να επακολουθήσει η υγροποίηση του φυσικού αερίου στην Αίγυπτο, ιδέα που δεν ενθουσιάζει ιδιαίτερα, αλλά και που δεν μπορούν να κάνουν τίποτα έτσι και αλλιώς για να την αποφύγουν;
Ο Σουλτάνος έχει εξοργισθεί και θεωρεί-δικαιολογημένα, παρά την παράνοιά του, ότι η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ έχουν συγκροτήσει «Αξονα» που ουσιαστικά στρέφεται εναντίον του και θέλει τον αποκλεισμό του από τα ενεργειακά καλούδια της Μεσογείου.
Ειδικότερα για τη Λευκωσία, Η Τουρκία διατείνεται ότι αυτή ενεργεί είτε εντός της τουρκικής υφαλοκρηπίδας ή σε χώρο που η Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου έχει δικαιώματα.
Εν τω μεταξύ συνεχίζει τον τσαμπουκά ρουτίνας η Τουρκία απειλώντας ότι «Εμείς δεν θα καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια», ενώ ο Σουλτάν πιο σαφής τονίζει ότι: « η Ελλάδα θα πληρώσει ακριβά το τίμημα για όσα πράττει».
Απειλές και επισκέψεις
Και ενώ οι προκλήσεις δε λένε να σταματήσουν, το αντίθετο μάλιστα,εντείνονται σε επικίνδυνο σημείο, ο Ελληνας πρωθυπουργός πραγματοποίησε το προγραμματισμένο του ταξίδι στις ΗΠΑ. Συνάντησε τον πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ σε μια εγκάρδια ατμόσφαιρα όπου ο τελευταίος αναλύθηκε σε ύμνους για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και ίσως αυτό να ενθαρρύνει τους ξένους επενδυτές. Ας το ευχηθούμε.
Αφετέρου, όμως, δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον στα λεγόμενα του Ελληνα πρωθυπουργού για τις τουρκικές προκλήσεις, ίσως γιατί τον συνδέει μια φιλία (συμφέροντος) με τον πολυχρονεμένο Σουλτάνο Ταγίπ Ερντογάν, οπότε ουδείς μπορεί να ισχυρισθεί ότι ο Τραμπ έτεινε ευήκοον ους στα παράπονα Μητσοτάκη. Κάποια αδιέξοδη συζήτηση έγινε για αγορά F-35 . Αλλά «δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων».
Αντίθετα υπήρξε λαλίστατος (και έπαιξε τον πρωθυπουργό μας μονότερμα) σε ό,τι αφορά το ακανθώδες πρόβλημα με το Ιράν. Δικαιολόγησε απόλυτα το θάνατο του στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί όπου προσελήφθη ένας πληρωμένος δολοφόνος (Hitman) για να τον «ρευστοποιήσει» (Liquidate) στην προκειμένη περίπτωση, να τον βομβαρδίσει.
To γενικό συμπέρασμα και η πικρή αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα θα πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνη της. Οι θωπευτικές κυρώσεις προς τον Ερντογάν εγγράφονται στα παλαιότερα των υποδημάτων του και το ξέρουν πολύ καλά αυτό, τόσον οι Ευρωπαίοι όσο και οι Αμερικανοί.
Εν τω μεταξύ ο πρωθυπουργός αφού εξήρε το γεγονός ότι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις ευρίσκονται σε λαμπρή περίοδο ημερών κρασιού και λουλουδιών, τονίζοντας μάλιστα ότι συμπλέει με τον Τραμπ στη χάραξη οικονομικής πολιτικής χαμηλών φόρων, τώρα πλέον εισπράττει τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα του Αντιπροέδρου των ΗΠΑ, του ΥΠΕΞ κ. Πομπέο, αλλά και της χαριτόβρυτης κ. Νάνσι Πελόσι, κακού δαίμονα του Τραμπ, και έχει επιτέλους εύρει ένα ευήκοον ους για να πει τον καημό του για τις ιταμές προκλήσεις των Τούρκων σε αυτούς, ειδικότερα στην Δημοκρατική κ. Νάνσι Πελόσι.
Τα πράγματα δεν είναι και τόσο ευχάριστα αφού η Γερουσία αναβάλλει την απόφασή της σχετικά με το ακανθώδες ζήτημα για την καταδίκη της γενοκτονίας των Αρμενίων για να μην κακοκαρδίσει τους ευαίσθητους σε αυτό το θέμα Τούρκους. Πού λοιπόν ώρα να ασχοληθούμε με το αφήγημα των προκλήσεων και παρενοχλήσεων, αφού ξέρουμε ότι οι γείτονές μας είναι «άτακτα παιδιά»;
Τελευταία μας ελπίδα ίσως είναι η πανάκριβη αγορά μιας Μοίρας «υπολογιστών»-αεροσκαφών τύπου F-35 . Αναμφισβήτητα η πολεμική ισχύ, συνακόλουθη της οικονομικής ισχύος, μπορεί να λειτουργήσει ως αλεξίσφαιρο στις όποιες προκλήσεις . Πότε όμως θα την αποκτήσουμε για να απαλλαγούμε από αυτές;
Ο κ. Θάνος Κακουριώτης είναι Ομότιμος Καθηγητής ΑΠΘ.
