Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος την αξιωματική αντιπολίτευση εκπροσωπεί, αλλά αντιπολίτευση δεν βλέπουμε, ξαφνικά αποφάσισε να το υψώσει τη σημαία του «αντιαμερικανισμού».
Τη μια ο Τσίπρας δηλώνει ότι δεν θα υπερψηφίσει την αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ.
Την άλλη τα στελέχη του κάνουν κριτική στο Μητσοτάκη επειδή δεν πήρε, λέει, αρκετές εγγυήσεις από τον Τραμπ.
Τα κοιτάζω και σκέφτομαι: Σε χρυσόψαρα νομίζουν ότι μιλάνε;
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Τσίπρα να περηφανεύεται στο πλευρό του Τραμπ, όταν εκείνος κουβέντα δεν έλεγε για την Τουρκία, αλλά απλώς ευχαριστούσε την Ελλάδα που θα βοηθήσει τις… θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ με το πρόγραμμα για την αναβάθμιση των F-16;
Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι τη διαπραγμάτευση για τη νέα συμφωνία με τις ΗΠΑ και για τις βάσεις την ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ και τότε έβγαινε ο Κατρούγκαλος και έλεγε πόσο αναβαθμίζεται η θέση της χώρας;
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Πάνο Καμμένο να πηγαινοέρχεται στις ΗΠΑ, να τάζει αγορές εξοπλιστικών προγραμμάτων και να προτείνει ο ίδιος να αποκτήσουν οι ΗΠΑ περισσότερες βάσεις στην Ελλάδα;
Εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι έχουν ξεχάσει πόσο μονόπατα φιλοαμερικανική πολιτική άσκησαν όταν ήταν κυβέρνηση.
Ό,τι έκανε η χώρα, είτε γεωπολιτικά είτε ενεργειακά έπρεπε να εναρμονίζεται με την αμερικανική εξωτερική πολιτική.
Αυτή ήταν η «υπερήφανη» εξωτερική πολιτική του Τρίπρα.
Το πώς υποδέχτηκαν τον Ομπάμα στην Ελλάδα το θυμούνται;
Ή το πώς παρουσίασαν επικοινωνιακά ως τεράστια επιτυχία την επίσκεψη Τσίπρα στην Ουάσιγκτον για να δει τον Τραμπ που τώρα κατηγορεί ότι δεν είναι αρκούντως «φιλέλληνας»;
Ή το πώς έσπευσαν να διαπραγματευτούν βιαστικά τη Συμφωνία των Πρεσπών κυρίως για να διευκολύνουν τα σχέδια των ΗΠΑ για τα Δυτικά Βαλκάνια;
Για αυτό λοιπόν ας κόψουν την πλακίτσα ο Τσίπρας και η παρέα του και ας παρατήσουν τον όψιμο αντιαμερικανισμό.
Όχι γιατί αυτός δεν χρειάζεται…
Κάθε άλλο, σήμερα οι ΗΠΑ δυναμιτίζουν την παγκόσμια ειρήνη και δείχνουν να μην έχουν σχέδιο.
Όντως χρειαζόμαστε μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.
Αλλά αυτή δεν μπορεί να την ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί πέρασε από την κυβέρνηση και πια κρίνεται από τα έργα και όχι τα λόγια του.
