Ο  ουρανός στη  Μέση Ανατολή  σκοτείνιασε , γιατί  μαύρα  σύννεφα συσσωρεύονται    πάνω  από  τις  αραβικές χώρες του Περσικού  κόλπου.

Η  ιστορία  με αυτές  τις χώρες  πάει   αρκετά  πίσω, αν  και το πρόβλημα  ξέσπασε  τώρα με τη  δολοφονία   της   Ιρανού  αντιστράτηγου  Κασέμ Σουλεϊμανί, από τους  Αμερικανούς  στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης,  με  πύραυλο που  έριξε  ένα  ντρόουν.

Ο στρατηγός  αυτός  είχε μπει στο μάτι των Αμερικανών, καιρό τώρα,  γιατί κατόρθωσε  να   δημιουργήσει  φιλικές  βάσεις  στους  Σιίτες  του Ιράκ  και να  καθιερώσει  την Χεσμπολάχ  στο Λίβανο. Επίσης το Ιράν  ενισχύει  τη  Χεσμπολάχ  των  Παλαιστινίων,  που είναι εγκατεστημένοι  στη Λωρίδα  της  Γάζας,  απ’ όπου  κατά  διαστήματα  ρίχνουν  κάποιους  πυραύλους  σε  κατοικημένες  περιοχές του Ισραήλ,  άσχετα,  αν  μετά  οι Ισραηλινοί  βομβαρδίζουν  περιοχές  αμάχων στη Γάζα  με πολλά θύματα.  Ακόμη   οι  Ιρανοί  είναι  σε  κόντρα  με τα μισά  αραβικά  κράτη  του Περσικού  κόλπου,  που υποστηρίζει η Αμερική. Κύρια  με τη Σαουδική Αραβία. Πέραν τούτων  προ  μηνών δημιουργήθηκε πρόβλημα μέσα στον  Περσικό Κόλπο, γιατί κάποια  δυτικά  τάνκερ χτυπήθηκαν  με  πυραύλους,  για τους οποίους οι Αμερικανοί  κατηγόρησαν   το  Ιράν. Επίσης  ένα μεγάλο ιρανικό  τάνκερ  είχε μπλοκαριστεί στο Γιβραλτάρ  από τους  Άγγλους,  με την κατηγορία  ότι μετέφερε  πετρέλαιο στην  εμπόλεμη Συρία.

Εκτός  όλων των  παραπάνω   μεταξύ  Ιράν  και  Αμερικής  υπάρχει μια μεγάλη  έχθρα,  που δημιουργήθηκε προ  ετών,  όταν οι Ιρανοί  είχαν κλείσει το προσωπικό της  αμερικανικής  πρεσβείας  στην Τεχεράνη  για πολύ   καιρό.

Όμως  η κόντρα μεταξύ αυτών των δύο χωρών,  εδράζεται  στο  ότι το Ιράν   από την εποχή του  Σάχη,  είχε  βάλει πλώρη να αποκτήσει  πυρηνικά όπλα. Η  χώρα  αυτή  με τη μακραίωνη ιστορία χιλιάδων ετών,  ως  Περσία ,ναν πληθυσμό  82.913.90   εκατομμυρίων  ανθρώπων  και  έκταση 1.648.195 εκατομμύρια  τ.χλ.  , θεωρεί πως   δικαιούται να  έχει πυρηνικά  όπλα.  Όμως  η Αμερική   δεν δέχεται  κάτι τέτοιο  σε  καμιά περίπτωση.

Το Ιράν, στην προσπάθεια  του να  ηγηθεί  των ισλαμικών  κρατών του Περσικού  Κόλπου,  πήρε υπό την προστασία του  τους Παλαιστινίους  και έβαλε στο στόχαστρο τους  Ισραηλινούς. Κατά διαστήματα  διακηρύσσει  ότι με την πρώτη ευκαιρία, θα διαγράψει από το χάρτη τη χώρα  του Ισραήλ. Βέβαια,  στο θέμα αυτό  ασκεί  φτηνή  προπαγάνδα ,  για να φανεί  ο  προστάτης  όλων των αραβικών  κρατών,  που είναι  λυσσαλέοι   εχθροί των  Ισραηλινών.  Κάτι τέτοιο είναι αδύνατον,  γιατί  το Ισραήλ,  εδώ και πολλά χρόνια έχει ατομικά  όπλα  και  διηπειρωτικούς  πυραύλους  διαφόρου  ισχύος,  ώστε  σταθμεύει μόνιμα  δυο  υποβρύχια   με  ατομικές  βόμβες.    Το ένα στη Μεσόγειο θάλασσα  και το άλλο στον Ινδικό  Ωκεανό, ώστε με  τους πυραύλους Κρουζ, που είναι  εφοδιασμένα,  μπορούν  να πλήξουν  ανά πάσα στιγμή  τόσο το Ιράν,  όσο και  οποιαδήποτε άλλη   αραβική χώρα.

Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν

 

Οι  Ιρανοί  δεν το βάζουν  εύκολα κάτω,  ώστε  όλα  αυτά  τα  χρόνια  προσπαθούν,  παρά την απαγόρευση  των Αμερικανών  και του ΟΗΕ,  να αποκτήσουν δικά  τους  πυρηνικά  όπλα . Έτσι  δε  λένε  πως  θέλουν να κατασκευάσουν ατομικές βόμβες, αλλά πυρηνικά  εργοστάσια, για  την παραγωγή  ηλεκτρικού ρεύματος,  έστω κι αν  είναι  η δεύτερη χώρα  σε  πλουτοπαραγωγικές  πηγές  πετρελαίου   και υδρογονανθράκων Αυτό  γίνεται προκειμένου  το  Ιράν να αποκτήσει  πυρηνικούς  αντιδραστήρες   και  συγκεκριμένη μεγάλη  ποσότητα  εμπλουτισμένου  Oυρανίου 235.

Παρ’ όλ’ αυτά    το 2011 κατορθώθηκε  να  λειτουργήσει  το πρώτο ατομικό ηλεκτροπαραγωγικό  εργοστάσιο  στην πόλη  Buschehr,   υπό  τον έλεγχο  της  Διεθνούς Οργάνωσης  για  τον Ατομικό  Έλεγχο  (IAEO).  Εντούτοις,   οι ειδικοί  πυρηνικοί  φυσικοί,  πιστεύουν  πως  το  Ιράν λειτουργεί  και  κρυφίως ,   για  την απόκτηση  των προϋποθέσεων  προς κατασκευή   της  ατομικής  βόμβας. Πακιστανός   πυρηνικός   επιστήμονας παραδέχθηκε δημοσίως  το 2004  ότι  από  πολύ – πολύ    νωρίτερα το  Ιράν αγόραζε , απ’ όπου μπορούσε,  σχέδια  για την κατασκευή της ατομικής  βόμβας.

Τελικά ύστερα  από τις  πολλές  κόντρες  το 2015  κατορθώθηκε   η  υπογραφή  μιας  Σύμβασης ((JCPOA =   «Κοινό Ολοκληρωμένο  Σχέδιο  Δράσης» ) μεταξύ  Ιράν   και  Αμερικής,  στην  οποία  συμμετείχαν  κι  άλλες   μεγάλες  δυνάμεις,  όπως Ρωσία,  Γερμανία, Αγγλία ,  Γαλλία  και  Κίνα .

Το  Σύμφωνο  αυτό είναι  της μη Διάδοσης των Πυρηνικών  Όπλων, που  όχι  μόνο δεν επιτρέπει στο Ιράν  να αναπτύξει  ατομικά  όπλα, αλλά  του  επιβάλλει να  δέχεται  κατά περιόδους  επίκαιρο   επιστημονικό  έλεγχο από τις  άλλες συμβαλλόμενες  χώρες .

Η  συμφωνία  αυτή  περιλαμβάνει τους  εξής  όρους:

  • Το  Ιράν  δέχεται μέχρι το 2025  να  βρίσκεται  υπό τον έλεγχο  της  Διεθνούς  Πυρηνικής  Επιτροπής  του ΟΗΕ.
  • Το Ιράν  περιορίζει  τις  παραγόμενες  ποσότητες του ουρανίου. Όποια  ποσότητα  υπερβαίνει  την  συμφωνηθείσα,  μεταφέρεται  προς  φύλαξη  σε  ξένη χώρα.
  • Το υπάρχον  χαμηλό  ουράνιο  των 10  τόνων (LEU)  θα  περιορισθεί  στα 300 κιλά.
  • Οι 19.000  μηχανές  φυγοκεντρισμού,  περιορίζονται στις 6.104
  • Για 15  χρόνια  η αποθήκευση  ουρανίου  δεν θα ξεπεράσει  τα 3,67 %.
  • Ο χρόνος που χρειάζεται  το Ιράν για να παράξει  αρκετό  διασπασμένο  υλικό  για μια ατομική βόμβα (Breakout-Timeline), που μέχρι  τότε  ήταν 2 μέχρι 3 μήνες,  τώρα επεκτείνεται  στο ένα έτος.
  • Στις ατομικές εγκαταστάσεις Fordo  δεν  θα επιτραπεί μέχρι το 2030  καμία  πλέον  παραγωγή  και η υπάρχουσα  θα μειωθεί   στο ένα τρίτο.
  • Ο αντιδραστήρας  του Βαρέως  Ύδατος  που βρίσκεται στο  Arak, θα  αλλάξει λειτουργία,  ώστε  να μην παράγει αξιοποιήσιμο Πλουτώνιο.
  • Οι Μεγάλες Δυνάμεις  και ο ΟΗΕ,  θα μειώνουν  προοδευτικά  τα  αντίμετρα ,  που έχουν λάβει  εναντίον του Ιράν.

Η Σύμβαση  αυτή,  όπως  είναι   φανερό,  έβαζε   φρένο  στα  σχέδια  του Ιράν  να  αποκτήσει  επιτέλους  ατομικά  όπλα,  αλλά  δεν απέκλειε παντελώς  μια τέτοια δυνατότητα στο απώτερο μέλλον.  Όμως οι Ιρανοί  κατόρθωσαν  να περάσουν  στη  σύμβαση  τον  όρο  ότι  ναι  μεν θα σταματούσαν  τις  προσπάθειες  για  την κατασκευή της  πυρηνικής  βόμβας,   αλλά  θα συνέχιζαν  το  πρόγραμμά τους  για  ειρηνικούς  σκοπούς   και   δη  για  την  παραγωγή   ηλεκτρικού   ρεύματος.

Η  αποχώρηση  της Αμερικής από τη Συμφωνία

Το 2017 η  αμερικανική  κυβέρνηση αποχώρησε  από τη Σύμβαση  καταγγέλλοντας τον  Ιράν  ότι  με  τον  τρόπο,  που  λειτουργεί,  παράγει  και αποκρύπτει   Ουράνιο 235,  που είναι αναγκαίο  για  την κατασκευή   της ατομικής  βόμβας. Ταυτόχρονα  οι  ΗΠΑ  προχώρησαν στη   λήψη  πολλών πρόσθετων οικονομικών  κι άλλων μέτρων  εναντίον  του Ιράν.

Οι άλλες,  συμμετέχουσες   χώρες  όμως δεν  συμφώνησαν στο  ότι το Ιράν  ξεπέρασε τους όρους  της Συμβάσεως  και  γι’  αυτό  δεν αποχώρησαν  απ’  αυτήν. Εντούτοις   το  εμπάργκο της  Αμερικής  δημιουργεί  πολλά  προβλήματα  στο Ιράν, αλλά αυτό συνεχίζει   την  δική του πολιτική.

Ο συμπληρωματικός  αντιδραστήρας  IR-40,  στην πόλη  του  Arak

Προ του πολέμου ;

 

Κατά  την κηδεία  του  στρατηγού στο Ιράν,  μαζεύτηκε   χιλιάδες   κόσμος,,  που φώναζε  «θάνατος στους Αμερικανούς».  Μάλιστα  στον επικήδειο λόγο  που έβγαλε η κόρη του στρατηγού είπε πως  οι  στόχοι κατά των μισητών  Αμερικανών, θα είναι κυρίως  παράπλευροι  και ασύμβατοι.  Τι εννοούσε   με αυτό κανείς δεν ξέρει.  Οι πάντες  όμως θεωρούν  πως οι Ιρανοί δεν θα  καθίσουν  με σταυρωμένα χέρια. Κι  αν δεν χτυπήσουν ευθέως αυτοί,  θα  βάλουν τους  Σιίτες  του Ιράκ, τη  Χεσμπολάχ του Λιβάνου  και της Γάζας  να ρίξουν τους πυραύλους  τους. Επίσης το Ιράν μπορεί να χτυπήσει τις σύμμαχες  αραβικές χώρες των Αμερικανών  στον Περσικό κόλπο.  Ακόμη  το Ιράν μπλοκάροντας τη ναυσιπλοΐα  στον  Περσικό κόλπο μπορεί  να  πλήξει ισχυρά  τόσο τα αμερικανικά  όσο και τα  ευρωπαϊκά συμφέροντα.

Αλλά από την άλλη μεριά  ο Αμερικανός  πρόεδρος Τραμπ  προειδοποίησε τους  Ιρανούς  ότι έχουν επιλεγεί 49   στόχοι στην Περσία,  που θα τους ρημάξουν. Πρωταρχικά  βέβαια τα τρία  ατομικά εργοστάσια  του Buschehr,  του Fordo  και του Arak.

Αλλά  ας  υποθέσουμε  ότι το  Ιράν  χτυπά  με τους πυραύλους του  τη Σαουδική Αραβία, το Ιράκ  και ρίχνει μερικούς  πυραύλους  στις πόλεις του Ισραήλ. Σ’ αυτή την περίπτωση η  μεγάλη δύναμη «Αμερική»,   πέρα  από τα  συμβατικά  μέσα που έχει, κατασκεύασε τελευταία  ατομικές βόμβες  μικρής ισχύος,  για  να μπορεί να πλήξει αντιπάλους, όπως  για παράδειγμα  το Ιράν. Ο  Τραμπ  θα  μπορούσε να  προσφύγει σε αυτήν  τη λύση,  γιατί φέτος είναι  προεδρικές εκλογές  και  δεν  θα θελήσει να καταφθάνουν  στην Αμερική  φέρετρα με  νεκρούς  Αμερικανούς στρατιώτες.

Όλ’  αυτά  τα γνωρίζουν  οι Ιρανοί,  που δεν είναι βλάκες, ώστε  δεν πρόκειται  να πέσουν στην παγίδα  του πολέμου.

Τέλος  επειδή σήμερα  βρίσκεται  στην Αμερική  ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ. Κυριάκος  Μητσοτάκης,  όλοι  διερωτώνται ποια  θα είναι  η στάση του Τραμπ, απέναντι στο θέμα  της Τουρκίας ; Δική μου  άποψη είναι  πως  δεν  πρόκειται  να βγάλει άχνα,  γιατί  ακριβώς αυτόν τον καιρό χρειάζεται  τις πληροφορίες, που  συλλέγει το αμερικανικό ραντάρ  της Καπαδοκίας   της Τουρκίας,  από την αραβική χερσόνησο.

Τα  γεγονότα  στην  παγκόσμια  σκηνή  τρέχουν  με  μεγάλη ταχύτητα.  Πριν  προλάβουν οι Ιρανοί να  θάψουν τον  στρατηγό  τους  δημιουργήθηκε  νέα  κατάσταση,  που μπορεί   να προκαλέσει   εκατόμβες  νεκρών.

Εξελίξεις στο Περσικό κόλπο

Το  πολίτευμα  του Ιράν είναι  Θεοκρατικό, δηλαδή,  κουμάντο κάνει  ο κλήρος. Αυτό προέκυψε   προτού  σαράντα χρόνια,  όταν  ανατράπηκε  ο  βασιλιάς  Σάχης  και τη θέση του πήρε ο  Ιερωμένος  Χομεϊνί.

Ο  Χομεϊνί   μέχρι τότε  ήτα αυτοεξόριστος στο Παρίσι, αλλά  όταν γύρισε στο Ιράν  ξεσηκώθηκε   ο κόσμος  και τον στήριξε  ο στρατός. Έτσι, ανατράπηκε ο θεσμός της βασιλείας   και εγκαταστάθηκαν  οι Παπάδες ,  που σχημάτισαν  κυβέρνηση. Οι στρατιωτικοί   τότε  συμπαραστάθηκαν  τη  νέα  κυβέρνηση, αλλά  κράτησαν την αυτονομία  και την ανεξαρτησία  τους.  Έκτοτε  κυριαρχεί  στο  Ιράν μια  ιδιόμορφη   διαρχία.  Η  μεν πολιτική εξουσία  ενδιαφέρεται για  την  εν γένει ανάπτυξη της χώρας,  οι δε στρατιωτικοί,  που για  να τύχουν την  υποστήριξη  του λαού,  ονόμασαν   τις  δυνάμεις τους «επαναστατικό στρατό»,  νοιάζονται   για  το μεγαλείο   της  παλαιάς  Περσίας  και προσπαθούν  να γίνουν τα αφεντικά στον Περσικό Κόλπο.

Μέσα  σ’  αυτά  τα  πλαίσια  ο   φονευθείς στρατηγός  προσπαθούσε κατά τα τελευταία χρόνια  να επεκτείνει   τις  ιρανικές εξουσίες  στον αραβικό  κόσμο. Γεγονός  που τον έφερε όχι μόνο  σε αντιπαράθεση, αλλά σε σύγκρουση  με τους  Αμερικανούς. Αυτή η κατάσταση έθεσε  τον Ιρανό στρατηγό   στη  λίστα  των  υπό εξόντωση  αντιπάλων των  ΗΠΑ.

Η  Αμερική,  μετά  τον Β΄  Παγκόσμιο  Πόλεμο,  εξελίχθηκε  σε  μεγάλη  δύναμη,   που σημαίνει   ότι για να  γίνει αποδεκτή  στη  παγκόσμια   σκηνή,  παίζει τον χωροφύλακα  σ’  όλα  τα μέρη του κόσμου. Μέχρι το 1990  είχε  αντίπαλο τη Σοβιετική  Ένωση,  αλλά μετά  τη  διάλυσή  της  η κραταιά  Ρωσία  δεν μπόρεσε να κρατήσει  το βηματισμό της Σοβ. Ένωσης. Είναι  μεν κι αυτή μια μεγάλη δύναμη, αλλά είναι  πιο μετρημένη  από την Αμερική.

Η επίθεση  του επαναστατικού  στρατού

 

Ενώ  η  πολιτική εξουσία του Ιράν  δείχνει  μετριοπάθεια   και γενικά  σκέφτεται πώς  να αντιδράσει  στις  εχθρικές ενέργειες  της Αμερικής,  ο Επαναστατικός  Στρατός  λειτούργησε  συναισθηματικά,  ώστε  προτού  καν  θάψει τον στρατηγό του, εξαπόλυσε  επίθεση  με  15  ρουκέτες  εναντίον της  διεθνούς  στρατιωτικής βάσης Al-Asad των Αμερικανών  στο Ιράκ. Κατά  σύμφωνο  γνώμη Ιρακινών  και Αμερικανών,  από το χτύπημα  δεν τραυματίστηκε  κανένας.

Ως   φαίνεται  οι γαλονάδες   Ιρανοί  δεν πολυσκέφτηκαν  τις αντιδράσεις των  Αμερικανών. Ήθελαν  και  θέλουν, πάση θυσία,  να εκδικηθούν  τη δολοφονία  του στρατηγού τους. Το λέμε αυτό, γιατί  μετά από την απειλή των Αμερικανών,  ότι  έχουν προδιαγράψει 49 στόχους  στο Ιράν,  αυτοί,   προτού οι  στρατιωτικοί προλάβουν  να πουν  κιχ, μπορούν  με  διηπειρωτικούς πυραύλους ,  κατευθείαν από  το αμερικανικό έδαφος ,  να καταστρέψουν  τα  τρία  ατομικά εργοστάσια του Ιράν.

Η  Αγγλία,  Γαλλία  και Γερμανία   αμέσως συνέστησαν   στον Τραμπ, αυτοσυγκράτηση,  μέχρι να   φανούν  οι προθέσεις της πολιτικής κυβέρνησης του Ιράν.

Επ’ αυτού  εμείς λέμε οψόμεθα  !!!!

Κι η συνάντηση του κ. Μητσοτάκη  με τον Τραμπ

 

Στο  θέμα  αυτό,  μπορούμε  χωρίς  πολύ κόπο,     να ομολογήσουμε   ότι  ο Έλληνας  πρωθυπουργός  στάθηκε  άτυχος  στη συνάντησή του με τον  Αμερικανό πρόεδρο.

Αν κι  ο κ. Μητσοτάκης  έθεσε  ορθώς  το πρόβλημα,  που  μας  ταλανίζει με  την Τουρκία,   η συνέντευξη   στο Οβάλ Γραφείο του προέδρου  της Αμερικής,  εξελίχθηκε     σε  φάρσα,  γιατί οι Αμερικανοί  δημοσιογράφοι  βομβάρδισαν  τον Τραμπ με το θέμα της παραπομπής  του στο δικαστήριο. Κι  αυτός,  για να αμυνθεί, μιλούσε  για το δήθεν αισχρό   κατασκεύασμα   της κατηγορίας.  Γενικά, η εικόνα,  που παρουσίαζε η  συνάντηση  Μητσοτάκη – Τραμπ, ταίριαζε  στην  παρομοίωση : «Εδώ  ο  κόσμος  καίγεται και αυτός χτενίζεται….»