Τα μεσάνυχτα της περασμένης Τρίτης έκλεισε και τυπικά η δεκαετία που επέφερε πυρηνικές αλλαγές στη ζωή των Ελλήνων. Ηταν μια ανελέητη εποχή που σμπαράλιασε κάθε οικονομική σταθερά για την πλειονότητα των πολιτών. Οι φτωχοί έγιναν πολύ φτωχότεροι, συσσίτια οι Ελληνες είχαν να ζήσουν από την Κατοχή, η μεσαία τάξη εξαντλήθηκε, περιουσίες πουλήθηκαν για ένα κομμάτι ψωμί, οι μισθοί και οι συντάξεις έφτασαν για πολλούς κάτω από τα όρια της φτώχειας. Ενα βίαιο και για χρόνια αναποτελεσματικό πρόγραμμα διάσωσης έγινε ο καταλύτης τεκτονικών αλλαγών και στο πολιτικό σύστημα. Το ΠαΣοΚ, που υποσχόταν λεφτά και αυξήσεις ακόμη και τον Δεκέμβριο του 2009, για να κηρύξει τη χώρα σε πτώχευση λίγο μετά, σταδιακά μετατράπηκε σε ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας, ενώ το τυπικό κόμμα διαμαρτυρίας της Μεταπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ, εξελίχθηκε σε κυβερνητική δύναμη. Μικρά και μικρότερα κόμματα συντίθενται και αποσυντίθενται όλο αυτό το διάστημα με ταχύτητες εκλογικής περιόδου. Οι τράπεζες υπό το βάρος των κόκκινων δανείων που συσσώρευσε η κρίση, ανήμπορες να σύρουν τη χώρα σε μια γενναία ανάπτυξη, ασθμαίνουν έως σήμερα. Περίπου μισό εκατομμύριο ταλαντούχοι επιστήμονες δραπέτευσαν από την ανεργία μεταναστεύοντας στην Ευρώπη και αλλού. Ηταν το τρίτο μεγάλο κύμα εξόδου τα τελευταία εκατό χρόνια.
Η έξοδος από την κρίση μάς πήρε διπλό και τριπλό χρόνο από όσο χρειάστηκαν οι Ιρλανδοί, οι Πορτογάλοι και οι Κύπριοι, για έναν απλό λόγο: όλοι οι άλλοι παραμέρισαν τις διαφορές τους και υλοποίησαν με εθνική ομοψυχία τα προγράμματα που τους επιβλήθηκαν. Εδώ αλληλοσπαρασσόμενοι πολιτικοί ηγέτες, θεώρησαν την κρίση ευκαιρία εξουσίας. Η χώρα ενεπλάκη στη δίνη του λαϊκισμού, θαυματοποιοί, ριζοσπάστες, αιθεροβάμονες και πλανεμένοι έπαιξαν ζάρια και χάσαμε όλοι. Κανείς δεν ζήτησε ακόμη συγγνώμη. Ούτε αυτοί που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία, ούτε αυτοί που τη διαχειρίστηκαν έως ότου να φτάσουμε στο χείλος της απόλυτης καταστροφής το 2015.
Και να ‘μαστε τώρα εδώ, με σταθερή κυβέρνηση, σε έναν ασταθή όμως και επικίνδυνο κόσμο, σε μια αμφιταλαντευόμενη Ευρώπη, σε μια γειτονιά που μπορεί να αναφλεγεί ανά πάσα στιγμή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε βελούδινες ρήξεις με το κόμμα του, ριζικό μετασχηματισμό στον τρόπο άσκησης της εξουσίας και εμμονή στο τρίπτυχο της ασφάλειας, της ανάπτυξης και της εκπαίδευσης.
Είναι ανάγκη εθνική η αντιπολίτευση να αρθεί στο ύψος τον περιστάσεων. Οχι μόνο στα ελληνοτουρκικά, σε όλα. Για να υπάρξουμε ευημερούντες απαιτείται ισχύς. Δεν πρόκειται με ασυνάρτητη αντιπολίτευση δολιοφθοράς και όχι αρχών να σηκώσει κεφάλι η Ελλάδα. Σε κλίμα «εμπόλεμο» καμία οικονομία δεν προκόβει. Τα δείγματα των πρώτων μηνών δεν είναι ενθαρρυντικά, η τρομερή δεκαετία επιτέλους έκλεισε, αλλά μόνο από εμάς εξαρτάται αν θα είναι η τελευταία.
