Στην απρόβλεπτη εποχή την οποία διανύουμε, όπου η απουσία σταθερών και βεβαιοτήτων τείνει να καταστεί η νέα κανονικότητα, δεν υπάρχουν περιθώρια για εφησυχασμό και αδράνεια. Πολλώ δε μάλλον στην περίπτωση της Ελλάδας, η οικονομία της οποίας επιχειρεί να σταθεί ξανά στα πόδια της έπειτα από μια πολυετή κρίση.
Το διεθνές κλίμα είναι περισσότερο ευμετάβλητο από ποτέ, όπως φάνηκε για άλλη μια φορά την Παρασκευή, και καθιστά περισσότερο ευάλωτες τις αδύναμες οικονομίες, και ειδικά όσες κινούνται με ατμομηχανή τους κλάδους του τουρισμού και των εξαγωγών, όπως η ελληνική. Αρκεί μια απόφαση του αμερικανού προέδρου για να βάλει φωτιά στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό και στις τιμές πετρελαίου αποσταθεροποιώντας τη διεθνή οικονομία.
Οι εξωτερικοί κίνδυνοι για την Ελλάδα δεν προέρχονται μόνο από την αλλοπρόσαλλη εξωτερική πολιτική του απρόβλεπτου αμερικανού προέδρου. Συνδέονται με το ενδεχόμενο μεγαλύτερης του αναμενομένου επιβράδυνσης της παγκόσμιας ανάπτυξης και του εμπορίου, με τον κίνδυνο άτακτου Brexit, απότομης διόρθωσης στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές και αναζωπύρωσης της προσφυγικής κρίσης, όπως προειδοποιεί σε πρόσφατη έκθεσή της και η Τράπεζα της Ελλάδος.
Ο εφησυχασμός δεν δικαιολογείται άλλωστε ούτε από την πραγματική κατάσταση της οικονομίας. Παρά τη σταθεροποίηση των δημοσιονομικών και χρηματοπιστωτικών συνθηκών, την αύξηση του ΑΕΠ για 10 διαδοχικά τρίμηνα και τη μείωση της ανεργίας, το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ παραμένει σε δυσθεώρητα επίπεδα, το εργατικό δυναμικό συρρικνώνεται, ενώ στην κατά κεφαλήν δαπάνη για επενδύσεις παγίων βρισκόμαστε στην προτελευταία θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Επιπλέον, ο δρόμος προς την «επενδυτική βαθμίδα» είναι μακρύς, ενώ ο «Ηρακλής» δεν επαρκεί για να κατατροπώσει μόνος του τα κόκκινα δάνεια.
Γι’ αυτό και η κυβέρνηση οφείλει – και για το δικό της καλό – να μην καλλιεργεί κλίμα υπεραισιοδοξίας και ενθουσιασμού. Η διαρκής συζήτηση περί έκτακτων μερισμάτων, παροχών και επιτυχιών είναι αποπροσανατολιστική και στέλνει λάθος μηνύματα.
Η πολιτική ηγεσία αλλά και οι πολίτες καλούνται στη νέα δεκαετία να αποδείξουν αν όντως διδάχθηκαν κάτι από την επώδυνη κρίση ή παραμένουν εγκλωβισμένοι στις αυταπάτες των μαγικών συνταγών και των «από μηχανής» θεών.
