Η εγκατάλειψη των έργων του Αχελώου συνιστά οικολογικό έγκλημα. Αν δεχτούμε ότι πρωτίστως στην Οικολογία ισχύει το σύνθημα «σκέψου παγκόσμια, δράσε τοπικά», τότε θα συμφωνήσουμε πως πέρα από την οικονομική ζημία που επιφέρουν στη ΔΕΗ η μη απεξάρτηση της χώρας από τον λιγνίτη και η ισοδύναμη χρήση υδροηλεκτρικών έργων (στη Μεσοχώρα είναι σχεδόν έτοιμο και καθυστερεί αδικαιολόγητα η χρήση του) λόγω των ποινών στο χρηματιστήριο των ρύπων, μπαίνει και ο παράγοντας της επιβάρυνσης του φαινομένου του θερμοκηπίου από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα λόγω της καύσης λιγνίτη.
Στη θεσσαλική πεδιάδα επιχειρείται τα τελευταία χρόνια μια επιστροφή στις δενδρώδεις καλλιέργειες (που όμως θέλουν και αυτές νερό, ίσως περισσότερο από το βαμβάκι) που αφήνουν θετικό ιοσδύναμο στο περιβάλλον με τη δέσμευση στο CO2 και την απελευθέρωση οξυγόνου που ως γνωστόν κάνουν τα δέντρα, εξ ου και γιατί οι πυρκαγιές στον Αμαζόνιο, απειλούν με θεαματική αλλαγή του κλίματος στον πλανήτη. Και αν ο ακροδεξιός πρόεδρος Μπολσονάρου της Βραζιλίας αδιαφορεί για το οικολογικό έγκλημα, αφού έχει υπογράψει συμφωνίες με τη βιομηχανική Ευρώπη για ανταλλαγή Mercedes με μοσχαρίσιες μπριζόλες, άρα επιδιώκει την αποψίλωση των δασών στον Αμαζόνιο για να καλλιεργηθεί μεταλλαγμένη σόγια, όπου θα βόσκουν εκατομμύρια μοσχάρια και αγελάδες, δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι ο θεσσαλικός κάμπος μπορούσε να επιτελέσει τον ρόλο της τροφοδοσίας της εγχώριας αγοράς σε κόκκινο κρέας και γάλα που το εισάγουμε αθρόα, από την Ευρώπη, αρκεί να είχε περίσσεια και όχι έλλειμμα υδάτινων πόρων (για την καλλιέργεια μηδικής).
Επί της ουσίας το μεγαλύτερο οικολογικό έγκλημα από την εγκατάλειψη των έργων του Αχελώου έχει συντελεστεί στην ορεινή Αργιθέα, όπου με τα χημικά στον Κουμπουριανίτη (παραπόταμος του Αχελώου) και τις τρύπες που έχουν μείνει στη Συκιά έχει αλλοιωθεί το τοπίο, το οποίο ωστόσο αν υπήρχε η βούληση ολοκλήρωσης των έργων θα είχε αντικατασταθεί από υπέροχες τεχνητές λίμνες… Οπως αυτή του Πλαστήρα, που αποτελεί επί της ουσίας την πρώτη εκτροπή νερών παραποτάμου του Αχελώου (του Μέγδοβα) προς τη θεσσαλική πεδιάδα και ουδείς οικολόγος διαμαρτύρεται σήμερα. Το αντίθετο μάλιστα, οι οικολογικές οργανώσεις σήμερα διαμαρτύρονται γιατί οι ανεμογεννήτριες στα Αγραφα θα αλλοιώσουν το τοπίο και τη σπάνια ομορφιά της Λίμνης Πλαστήρα!
Το μεγαλύτερο βέβαια οικολογικό έγκλημα αφορά τη θεσσαλική πεδιάδα που ερημοποιείται αναμένοντας μάταια επί δεκαετίες τα έργα του Αχελώου για να συμπληρώσει το υδατικό της έλλειμμα, από την περίσσεια βροχών που υπάρχουν κάθε χρόνο στη Δυτική Ελλάδα. Αν στις προθέσεις των οικολόγων είναι να αφήσουν τη Θεσσαλία να μετατραπεί σε κρανίου τόπο, για να έχουν να δείχνουν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, θα βρουν σίγουρα ένθερμους υποστηρικτές ολλανδούς κτηνοτρόφους και ισραηλινούς αγρότες που αντί να εγκαταλείπουν γόνιμες γαίες, που έθρεψαν επί χιλιετίες εκατοντάδες γενιές, αντίθετα προσαρτούν νέες μετατρέποντας ερήμους σε γόνιμα χωράφια, ή εισχωρώντας στη θάλασσα…
Σε τελική ανάλυση οικολογία είναι να εκμεταλλεύεσαι τη φέρουσα ικανότητα του πλανήτη Γη που είναι το σπίτι μας για να μπορείς να θρέψεις τους ζωντανούς οργανισμούς που τον κατοικούν – και μέσα σε αυτούς αν μη τι άλλο είναι και οι άνθρωποι…
Ο κ. Γιάννης Κολλάτος είναι μηχανικός με μεταπτυχιακό στη Βιοτεχνολογία.
