Ηρεμα το λέω: Δεν κάνουμε καμιά συζήτηση για τη δολοφονία Φύσσα και την επαπειλούμενη αθώωση των νεοναζί της Χρυσής Αυγής και θα σκοτωνόμαστε για τους μπαχαλάκηδες;
Κι όμως. Από την ημέρα που η εισαγγελέας της έδρας έβγαλε λάδι τον Νίκο Μιχαλολιάκο και την παρέα του, ξεχάσαμε την μεγαλύτερη πολιτική δίκη της Μεταπολίτευσης.
Όχι μόνο οι πολιτικοί αλλά και οι απλοί πολίτες έχουμε ξεχάσει ότι η εισαγγελική πρόταση είναι συνταρακτική. Είναι γροθιά στο στομάχι για όλους εμάς που πιστέψαμε ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση και ως τέτοια πρέπει να δικαστεί και να καταδικαστεί για τα εγκλήματα που έκανε.
Στα social media, την «αρένα» όπου ο καθένας βγάζει το απωθημένο του, δεν υπάρχει λέξη για τη δίκη.
Λες και παραιτήθηκαν όλοι και περιμένουν το απευκταίο.
Προφανώς η πρόταση του εισαγγελέα δεν είναι απόφαση και το λόγο θα έχουν οι δικαστές, όμως, όλο το σκεπτικό, όλο αυτό το 8ωρο της πρότασης είναι συγκλονιστικό.
Απίθανες συζητήσεις
Και παρ’ όλα αυτά το ξεχάσαμε μέσα σε λίγες ώρες. Εκτοτε ασχολούμαστε με τους καταληψίες, τους μπάχαλους, τον «στρατό» του Χρυσοχοϊδη, τον κάθε απίθανο πολιτικό που κάνει προκλητικές και συνάμα ανόητες δηλώσεις.
Ο ένας βλέπει τις καταλήψεις ως πολιτιστικό γεγονός. Ο άλλος λέει ότι μπαχαλάκηδες ήταν η ομάδα Δέλτα. Ο τρίτος αποδοκιμάζει τα γεγονότα στο Μαρούσι ενώ ο Τσίπρας μας λέει ότι η περιοχή είναι Λωρίζα της Γάζας κι έτσι την μετέτρεψαν οι αστυνομικοί.
Λες και το «ταγκό» της βίας δεν θέλει δύο. Λες κι αυτοί που έσπασαν τα καταστήματα του μεροκαματιάρη επιχειρηματία που περιμένει τις γιορτές για να ρεφάρει, είναι απλά «τα οργισμένα παιδιά».
Ασχολούμαστε με την κάθε ανοησία που γίνεται μεγάλο θέμα στο διαδίκτυο και μάλιστα από κάτι απίθανους κυρίους και κυρίες που είναι στρογγυλοκαθισμένοι στις αναπαυτικές καρέκλες των σύγχρονων γραφείων τους.
Σχολιαστές του facebook που έχουν κι αποψάρα για τα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα και που άγονται και φέρονται από την εικόνα, το fake news ή ότι τους «πασάρει» η Αστυνομία και αντίστοιχα οι «ιδεαλιστές ακτιβιστές».
Και η Χρυσή Αυγή βρε αδέρφια που είναι στην καθημερινή σας αμπελοφιλοσοφία; Ξεχάσατε ότι ένας Χρυσαυγίτης έμπηξε το μαχαίρι στο στήθος του Φύσσα κατ’ εντολήν;
Δεν θυμάστε τον Λουκμάν γιατί δεν είναι… νεκρός Ελληνας;
Δεν σας πειράζουν πια τα Τάγματα Εφόδου που έδερναν Αιγύπτιους ψαράδες;
Δεν σας ενοχλεί η προσήλωση ναζιστική ιδεολογία; Το προσκύνημα σ’ αυτούς που εκτέλεσαν εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες στην Κατοχή;
Την ξεχάσατε την εικόνα των ψευτοπαλληκαράδων, των Ελληνάρων της Χρυσής Αυγής που τώρα κρυφογελάνε περιμένοντας την αθώωση;
Περίσσεψαν τα λόγια σας για τους μπαχαλάκηδες και την αστυνομική βία του Χρυσοχοϊδη. Αλλά δεν σας έμεινε ούτε ένας λόγος για την πρόταση του εισαγγελέα;
Ο κόσμος που ξέχασε
Πώς έφτασε ένας δικαστικός, ένας εισαγγελέας να λειτουργήσει επί της ουσίας ως «υπερασπιστής» της εγκληματικής οργάνωσης; Ηταν σαθρό το κατηγορητήριο; Δεν υπήρχαν αποδείξεις; Κρύβεται κάτι άλλο πίσω από την πρόταση αυτή που αφήνει αδικαίωτα τα θύματα της Χρυσής Αυγής;
Ο κόσμος ξέχασε ή ο κόσμος περιμένει την τελική ετυμηγορία. Μπορεί να είναι κι έτσι.
Όμως, η εικόνα του ωχαδερφισμού, αυτός ο μιθριδατισμός της ελληνικής κοινωνίας που συνηθίζει τους κάφρους, τους εγκληματίες, τους φασίστες είναι η χειρότερη παρακαταθήκη που μπορούμε να αφήσουμε στα παιδιά μας.
Αν αθωωθεί η Χρυσή Αυγή τότε θα έχει δοθεί το μήνυμα ότι οι φασίστες δεν μπορούν να ηττηθούν, αντίθετα μπορούν να είναι οι νικητές.
Και τότε, τον καθημερινό φασισμό, στα σπίτια μας, στις παρέες μας, στις γειτονιές, στη χώρα ολόκληρη, δεν θα μπορούμε να τον καθυποτάξουμε.
Θα έχουν «δικαιωθεί» αυτοί που χτυπάνε μετανάστες ή ομοφυλόφιλους.
Θα έχουν δίκιο αυτοί που λένε «κατσαρίδες» και εγκληματίες τους πρόσφυγες.
Θα έχουν δίκιοι οι «κυρ Παντελήδες» που θα σκοτώσουν ένα πρεζάκι γιατί τους… απειλεί.
Θα έχουν το πάνω χέρι εκείνοι που δεν θα διστάσουν να σκοτώσουν αρκεί να περάσει το δικό τους.
Γι’ αυτό, λοιπόν, δεν πρέπει να ξεχάσουμε τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Δεν πρέπει να λησμονήσουμε τα εγκλήματά τους.
Ασφαλώς δεν μπορούμε να παρεμβαίνουμε στη Δικαιοσύνη. Ούτε μπορεί να επικρατεί ο νόμος του όχλου σε μια Δημοκρατία.
Αλλά δεν μπορούμε να σιωπούμε απέναντι στον φασισμό που μας απειλεί και μας κοιτάζει αφ’ υψηλού.
Κι αν δεν τον τσακίσουμε στα δικαστήρια, πρέπει να τον τσακίσουμε σε κάθε γειτονιά. Ο φασισμός απ’ όπου κι αν προέρχεται είναι ο μεγάλος μας εχθρός.
