‘Εχοντας απερισκέπτως επιλέξει η πάροδος του χρόνου μόνη να οδηγήσει στην επίλυση των διαφορών μας με την Τουρκία, βρισκόμαστε ήδη στριμωγμένοι και υπό την απειλή θερμού επεισοδίου. Δηλαδή ένα δυστυχώς πιθανότατο ενδεχόμενο προκειμένου να αποτρέψουμε τη διεξαγωγή ερευνών για υδρογονάνθρακες ακόμα και μέσα στη δική μας αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) και υφαλοκρηπίδα. Και δυστυχώς μια τέτοια αποτρεπτική ενέργεια μπορεί να οδηγήσει και σε πόλεμο. Εναν πόλεμο στον οποίο θα χάσουν και οι δύο πλευρές. Και πάντως οι απώλειες για τη μικρή, ολιγοπληθή και πληθυσμιακά γερασμένη Ελλάδα θα είναι ιδιαίτερα επώδυνες έως ολέθριες σε σύγκριση με μια πολλαπλάσιας έκτασης, πολυπληθή και με σφύζοντα νεανικό πληθυσμό Τουρκία, πάνοπλη, με τεράστια πολεμική βιομηχανία έναντι της σχεδόν ανύπαρκτης ελληνικής και με επικεφαλής έναν δημοφιλή ιδιότυπο δικτάτορα, που δεν διστάζει να αναμετριέται ως ίσος προς ίσον με όλους τους ισχυρούς της Γης.
Προέχει η άμεση χάραξη εθνικής στρατηγικής, και μάλιστα με απαραίτητη την εθνική ομοψυχία σε επίπεδο όλων των πολιτικών δυνάμεων. Με τα σημερινά δεδομένα αυτό φαίνεται σχεδόν ανέφικτο, όταν σε κάθε κίνηση της κυβέρνησης σχεδόν όλη η πολυκομματική αντιπολίτευση αναζητεί ελαττώματα για να την κατακεραυνώνει. Ωστόσο η ομοψυχία στο μείζον θέμα των σχέσεων με την Τουρκία είναι ύψιστη εθνική ανάγκη προ της οποίας θα πρέπει να τεθεί στο περιθώριο η μίζερη κομματική αντιδικία. Η μικρή και δοκιμασμένη από τις συνέπειες της εθνικής διαίρεσης Κύπρος απέδειξε, έστω και καθυστερημένα, ότι μπορεί να ευθυγραμμίζεται σε κοινή πολιτική στα εθνικά θέματα. Η εθνική ομοψυχία υπήρξε το ισχυρότερο όπλο της Κύπρου, που τη διέσωσε από την ολοκληρωτική καταστροφή μετά τον ολέθριο διχασμό, ο οποίος σε σύμπραξη με την ελληνική χούντα προκάλεσε την επέμβαση του «Αττίλα» και την παγίωση της διχοτόμησής της. Ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης πρέπει να ενεργοποιήσει την πειθώ του και τις διπλωματικές του ικανότητες για να δρομολογήσει άμεσα την εθνική στρατηγική για τα ελληνοτουρκικά, εξασφαλίζοντας πανεθνική σύμπραξη. Δυσχερέστατο αλλά εθνικά πρωτεύον καθήκον. Ολοι οι άλλοι ει δυνατόν πολιτικοί ηγέτες οφείλουν να συμπράξουν σε αυτό χωρίς χρονοτριβή. Ιδιαίτερα το πάντα αρνητικό ΚΚΕ ας παραδειγματιστεί από την υποδειγματική συμβολή του ΑΚΕΛ στη σωτηρία της Κύπρου.
Εν τω μεταξύ θα πρέπει ήδη να προετοιμάζεται μεθοδικά και ρεαλιστικά η προσφυγή της χώρας μας στη διαιτησία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης και θα πρέπει να ζητηθεί από ΝΑΤΟ, ΕΕ και ΗΠΑ να πιέσουν την Τουρκία σε σύμπραξη για την αναζήτηση δίκαιης κρίσεως σε ό,τι αφορά τα όρια της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας μας, λαμβανομένων υπ’ όψιν των τυχόν εύλογων διεκδικήσεών της με γνώμονα την ευθυδικία. Είναι προφανές ότι η Τουρκία εύλογα διεκδικεί στοιχειώδη οικονομική ζώνη και υφαλοκρηπίδα, τις οποίες περιορίζουν ασφυκρικά η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα των ελληνικών νησιών. Ο φόβος του πολιτικού κόστους απέναντι στην ανεύθυνη πατριδοκαπηλία θα πρέπει να παραμεριστεί προκειμένου να προληφθούν επώδυνες και ανεπανόρθωτες εξελίξεις.
Ταυτόχρονος συναγερμός είναι αναγκαίος για την αμυντική θωράκιση της χώρας μας, τις αδυναμίες της οποίας ματαίως έχουν επισημάνει οι τέως αρχηγοί όλων των ενόπλων μας δυνάμεων, όπως και η παρούσα στήλη.
