Η «Λίμνη των Κύκνων», το κοσμαγάπητο μπαλέτο του Τσαϊκόφσκι, επιστρέφει στη σκηνή της Αίθουσας Σταύρος Νιάρχος στο ΚΠΙΣΝ. Μετά τον περισυνό θρίαμβο με δέκα sold out παραστάσεις και την αντίστοιχη επιτυχία της στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, η παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου και του μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ανεβαίνει εκ νέου για έξι, συνολικά, βραδιές (22,24,26,27,29 και 31/12) στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος καλώντας το αθηναϊκό κοινό σ΄ένα γοητευτικό ταξίδι στον κόσμο του μπαλέτου κατά την εορταστική περίοδο.
Η εν λόγω παραγωγή αντιπαραθέτει εκτενή κομμάτια της πρωτότυπης χορογραφίας του πασίγνωστου μπαλέτου των Πετιπά/Ιβάνοφ με μια νέα χορογραφική ματιά, επιχειρώντας να θέσει ερωτήματα αλλά και ν΄αναζητήσει απαντήσεις ως προς το πώς μπορούν να «ξαναδιαβαστούν» στην εποχή μας τα μεγάλα έργα του ρεπερτορίου του κλασικού μπαλέτου.
Προκειμένου να καταδυθεί στη δική του λίμνη ο Κωνσταντίνος Ρήγος, διευθυντής του μπαλέτου της ΕΛΣ, ανασύρει ορισμένους από τους φόβους και τις έμμονες εικόνες της εποχής μας. Ένα τοπίο σε μια εποχή μετά την καταστροφή. Ένα ερημωμένο βενζινάδικο για να θυμίζει έναν κόσμο που ξέμεινε από καύσιμα. Μια λίμνη όπου το φυσικό και το υπερφυσικό συνυπάρχουν κι εναλάσσονται. Και κυρίως ο πρίγκηπας Ζίγκφριντ ο οποίος είναι ο κύριος φορέας της αφήγησης. Δικές του φαντασιακές προβολές είναι ο λευκός και ο μαύρος κύκνος τους οποίους καλείται να κυνηγήσει και να σκοτώσει: καθώς δεν είναι παρά κομμάτια του εαυτού του, το βέλος του τόξου του θα βρει τελικά και τον ίδιο.
«Στη Λίμνη των κύκνων παρουσιάζω μια εκδοχή που φλερτάρει με τη γοητεία του κλασικού χορού μ΄έναν σύγχρονο τρόπο νεοκλασικού ενδιαφέροντος» σημειώνει χαρακτηριστικά ο Κωνσταντίνος Ρήγος. «Μια εκδοχή προσαρμοσμένη στην τεχνική που διαθέτει το μπαλέτο της ΕΛΣ. Πιστεύω ότι όλες οι κλασικές χορογραφίες με την ανάλογη ερμηνεία μπορούν να μοιάζουν σύγχρονες. Εχω κρατήσει κάποια κομμάτια της κλασικής χορογραφίας των Ιβάνοφ και Πετιπά σχεδόν αυτούσια, μιας και τόσα χρόνια μετά τη δημιουργία τους μου φαίνονται σχεδόν σημερινά. Ο κλασικός χορός χρειάζεται υψηλή τεχνική κι εκφραστικότητα. Παράλληλα, αν ξεπεράσεις το κομμάτι της παντομίμας που υπάρχει στα έργα αυτά, το κλασική μπαλέτο έχει εξελιχθεί ως τεχνική και τέχνη. Οι ήρωες κρατάνε τα χαρακτηριστικά της κλασικής εκδοχής, μόνον που οι ρόλοι παρουσιάζονται ως προβολές του ίδιου του πρίγκηπα. Βλέπω τους ρόλους του λευκού και του μαύρου κύκνου ως τις δύο πλευρές του ίδιου προσώπου. Την αθωότητα και την ανάγκη για αυτοκαταστροφή που κρύβει μέσα του κάθε άνθρωπος. Την ανθρώπινη ύπαρξη την έλκει το καλό και το κακό. Αυτό το βρίσκω ιδιοφυές σε αυτό ατο έργο και είναι ένα από τα στοιχεία που θέλω να αναδείξω. Το πώς, δηλαδή, παρουσιάζονται οι δύο εκδοχές της ανθρώπινης ύπαρξης, η καλή και η κακή…»
Στον νέο κύκλο παραστάσεων την ορχήστρα της ΕΛΣ διευθύνει ο αρχιμουσικός Δημήτρης Μποτίνης. Συμμετέχει το σύνολο των χορευτών του μπαλέτου της ΕΛΣ.
