Σε αρκετές περιπτώσεις ο δημόσιος λόγος πολλών πολιτικών και δημοσιολογούντων είναι διχαστικός και ισοπεδωτικός, ενώ θέτει στο στόχαστρο θεσμούς που, αν μη τι άλλο, με τα όποια προβλήματά τους, τις ατέλειές τους, είναι πυλώνες της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου.
Δεν είναι δυνατόν τις τελευταίες ώρες να βάλλεται συλλήβδην η Δικαιοσύνη γιατί η Εισαγγελέας του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων πρότεινε μόνο την ενοχή του Ρουπακιά για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την απαλλαγή όλων των μελών της πρώην Κ.Ο. της Χρυσής Αυγής από το κακούργημα της διεύθυνσης, συγκρότησης και ένταξης εγκληματικής οργάνωσης.
Είναι προφανές ότι η δίκη δεν τελείωσε. Και για όσους γνωρίζουν νομικά, η πρόταση της Εισαγγελέως δεν είναι δεσμευτική για το δικαστήριο, τα μέλη του οποίου είναι τα μόνα αρμόδια να αποφασίσουν.
Επίσης, να σημειωθεί ότι είμαστε ακόμα στον πρώτο βαθμό. Το γιατί είμαστε ακόμα στον 56ο μήνα της δίκης σε πρώτο στάδιο, είναι ένα θέμα που πολλές φορές έχει σχολιαστεί και αποδόθηκαν ευθύνες.
Η αποτυχία του συστήματος είναι δεδομένη και ας αποτελέσει η συγκεκριμένη υπόθεση την αφορμή για τις αναγκαίες και απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις.
Στο διαδίκτυο με την ευκολία που υπάρχει για κάθε είδους θέμα, είτε μικρό, είτε μεγάλο, ακυρώνονται και απαξιώνονται θεσμοί, λοιδορούνται πρόσωπα και τσαλακώνονται ηθικά, καταγράφεται δολοφονία χαρακτήρων, κ.α.
Με αυτό τον εύκολο τρόπο, απαξιώνεται η Δικαιοσύνη το καταφύγιο των αδυνάτων, των ανήμπορων και όσων επιζητούν το δίκαιό τους.
Το Κράτος Δικαίου είναι εδώ, με τις όποιες ατέλειές του και η γενίκευση με επιθέσεις συνολικά στο θεσμό της Δικαιοσύνης, με υπονόμευση και φαλκίδευση, οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Είναι κοινά αποδεκτό ότι όλοι θέλουμε μία δικαιοσύνη προσαρμοσμένη στις σύγχρονες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, που να υπηρετεί και να διευκολύνει την ποικίλη παραγωγική δραστηριότητα της κοινωνίας, γρήγορη, αποτελεσματική και προσπελάσιμη στον πολίτη, παντελώς ανεξάρτητη και εγγυήτρια των δημοκρατικών ελευθεριών.
Είναι, επίσης, κοινά αποδεκτό, ότι οι πολίτες δεν επιθυμούν τη δικαιοσύνη αδύναμη να παρακολουθήσει τις εξελίξεις, τροχοπέδη στις δραστηριότητές του, αργή, τελείως αναποτελεσματική και δουλική απέναντι στην εκάστοτε εκτελεστική εξουσία.
Πολλά μπορούν να σημειωθούν για την αυτοκάθαρση και την εξυγίανση της Δικαιοσύνης, οι λειτουργοί της οποίας πρέπει να κινηθούν πιο έντονα για να αποκαταστήσουν οι ίδιοι την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντί της.
Οι πολίτες που σήμερα αντιδρούν -και δίκαια- με την απόφαση της Εισαγγελέως του Εφετείου Κακουργημάτων, είναι οι ίδιοι που αύριο θα προστρέξουν στην Δικαιοσύνη για διάφορες υποθέσεις τους ή ακόμα και για τα φαινόμενα αστυνομικής αυθαιρεσίας που καταγράφονται τελευταία και είναι καταδικαστέα.
Όμως, η ισοπέδωση και η γενίκευση με επιχειρήματα όπως π.χ. η «κακή και ταξική Δικαιοσύνη» που εκτελεί εντολές άνωθεν και δεν ευθυγραμμίζεται με το περί δικαίου αίσθημα είναι λανθασμένη επιλογή, απ’ όπου και εάν προέρχεται. Αρα, ας μην πυροβολούμε τη Δικαιοσύνη και «τσουβαλιάζουμε» τους πάντες.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι μια Δικαιοσύνη αδέκαστη, ανεξάρτητη, δίχως επηρεασμούς που θα παρακωλύουν την άσκησή της.
Μην ξεχνάμε ότι η Δικαιοσύνη είναι διαχρονικά, με τα όποια λάθη, τις ελλείψεις της, το τελευταίο καταφύγιο των αδυνάτων στην αυθαιρεσία των ισχυρών.
Και ευτυχώς ακόμα έχουμε Κράτος Δικαίου και θεσμούς που το υπερασπίζονται.
