Αναφέρουμε πρώτα  τη  γείτονα  χώρα,  γιατί αυτή  έχει απαιτήσεις από εμάς.. Εμείς  δε  ζητάμε  τίποτε  από αυτούς.  Από τη Μικρασιατική καταστροφή  και εντεύθεν  οι Τούρκοι είναι  που βγαίνουν  με διεκδικήσεις. Ο  λαός αυτός   δεν ησυχάζει  ποτέ, καθόσον   πιστεύει πως  οι άλλοι  πήραν απ’ αυτούς. Ενώ όλη η σημερινή Τουρκία,  ήταν ελληνική /  βυζαντινή  για  χιλιάδες  χρόνια. Αλλά  δεν τους συμφέρει να διαβάσουν  σωστά  την ιστορία. Τα  «καλά  και σύμφερα»,  που λένε  κι οι Πόντιοι.

Εν  πάση  περιπτώσει    τον τελευταίο  καιρό  έχουμε  γίνει άνω – κάτω  από τις διεκδικήσεις   και τις ενέργειές  τους. Όλοι φοβόμαστε  ότι  ένα  ατύχημα,  μπορεί  να μας  οδηγήσει σε πολεμική σύρραξη .Με  τις  τελευταίες  ενέργειες  των Τούρκων  όλοι  οι Έλληνες  θεωρούν  πως δεν είμαστε  μακριά από την πολεμική αντιπαράθεση.

Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη   κινείται  δραστήρια,  ώστε  στόχος  είναι  να  αναγκάσουμε τους γείτονές μας  να παραιτηθούν από τα επεκτατικά  τους σχέδιά  και να συνεργαστούν, ως  σύμμαχοι.  Ο κ. πρωθυπουργός  κατάφερε  να κερδίσει  την  «υποστήριξη»  της Αμερικής,  της Ευρωπαϊκής  Ένωσης, ακόμη  και της Ρωσίας.  Το κακό όμως  είναι  πως αυτή η υποστήριξη  είναι «φραστική». Κανένας φίλος  δεν  μίλησε  για  έμπρακτα μέτρα,  που θα πονούσαν  τους Τούρκους. Ο  Ερντογάν  ακούγοντας  τις  αρνητικές κριτικές,   φαίνεται  να  μην ιδρώνει το αφτί του. Σημασία  γι’  αυτόν έχουν  οι θέσεις κάποιων  ευρωπαϊκών εφημερίδων,  που γράφουν,  εκφράζοντας  τους πολιτικούς τους, ότι «δεν αντέχουμε  να χάσουμε την Τουρκία».

Ως  εκ τούτου η κυβέρνησή μας οφείλει  να συνεχίσει  να παλεύει  διπλωματικά,  αλλά  όσες  φραστικές  καταδίκες κι  αν  δέχεται  η Τουρκία  δεν πρόκειται να κάνει πίσω  στα σχέδιά της.

Αυτή έβαλε πλώρη  να  γίνει «Μεγάλη  Δύναμη»,   «Β΄ Οθωμανική Αυτοκρατορία»   και  γι’  αυτό  θα προχωρήσει  όποια  κριτική κι αν δεχθεί,  όποιο εμπόδιο  κι αν συναντήσει.

Τον  πόλεμο η τουρκική ηγεσία  δεν τον φοβάται. Το  έδειξε με  την εισβολή  στη  Συρία.

Από την άλλη πλευρά  η  κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη,  αν και χειρίζεται  καλά  και με περίσσιο  θάρρος   την υπόθεση των γειτόνων  μας,  θεωρώ  πως  θα  έπρεπε  να γίνει μια προσπάθεια  για μυστική   διπλωματία. Δηλαδή,  δεν χάνει τίποτε  κυβέρνησή ,  αν  προτείνει  στους Τούρκους  για κλειστές επαφές,  προκειμένου  να  ανταλλάξουμε απόψεις  για  τις  θέσεις της κάθε πλευράς. Τώρα, λέγονται  και γράφονται  πολλά,  που είναι μάλλον  σκέψεις και συμπεράσματα  των δημοσιογράφων  και των δύο πλευρών .

Ακόμη  θέλω  να επισημάνω,  πως αν ξεσπάσει πολεμική  διένεξη η μόνο  η Αμερική θα μπει στη μέση,  για να μας υποστηρίξει  έμπρακτα. Ας  μην  το παραβλέπει αυτό κανείς ……..