Δεν χωρούν αμφιβολίες πια ότι η τουρκική προκλητικότητα έχει σκοπούς και επιδιώξεις.
Είναι δε ενταγμένη σε μια ευρύτερη στρατηγική αναθεώρησης των σταθερών και των συνθηκών που επικράτησαν εδώ και ένα αιώνα στην ευρύτερη περιοχή.
Εχει ως αφετηρία την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, αλλά έκτοτε διευρύνθηκε με διαρκή αμφισβήτηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στην ευρύτερη ζώνη του Αιγαίου και συνολικά στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Στην παρούσα φάση η τουρκική ηγεσία ενθαρρύνθηκε από τις εξελίξεις στη Συρία και από τα ελλείμματα διαχείρισης που επέδειξαν οι μεγάλες δυνάμεις και πλέον κυριαρχείται από αισθήματα μεγαλοϊδεατισμού και αναγέννησης της οθωμανικής δόξας.
Και εκμεταλλεύεται προς τούτο τις έρευνες και τις προοπτικές εξόρυξης των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε όλη τη ζώνη που άλλοτε ήλεγχε η εκπεσούσα Οθωμανική αυτοκρατορία.
Ο Ταγίπ Ερντογάν θεωρεί ότι ήλθε η ώρα να διεκδικήσει από θέση ισχύος το ρόλο που ταιριάζει σε μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη.
Ο ίδιος δε φαντάζεται τον εαυτό του υπέρτερο του Κεμάλ και ικανό να ξανακάνει την Τουρκία μεγάλη και τρανή.
Με τις πράξεις, τις κινήσεις και τις απειλές του δεν επιβεβαιώνει απλώς την αναθεωρητική του στρατηγική, αλλά την υποστηρίζει εμπράκτως.
Η συμφωνία με το ασταθές καθεστώς της Λιβύης αυτό δηλώνει. Και δι’ αυτού δεν απειλεί μόνο την Ελλάδα και την Κύπρο, παρά μεταδίδει σε όλους, στην Αίγυπτο, το Ισραήλ, το Λίβανο, τη Συρία και τους μεγάλους των πετρελαίων ότι η Τουρκία θα πάρει τη μερίδα του λέοντος και ότι χωρίς αυτήν δεν μπορεί να γίνει μοιρασιά.
Δεν είναι τυχαίο ότι έφτασε να δηλώνει πως πρέπει να αντιστραφεί η συνθήκη των Σεβρών, ήτοι να ανακτηθεί η οθωμανική επιρροή στην ευρύτερη περιοχή. Το ενδιαφέρον είναι ότι μαζί του πλέον συντονίζονται όλες οι τουρκικές πολιτικές δυνάμεις. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν πρόκειται για όραμα ερντογανικό, παρά για εθνική επιδίωξη.
Υπό αυτές τις συνθήκες πρέπει να θεωρείται βέβαια η πραγματοποίηση της απειλής του για αποστολή ερευνητικών σκαφών στα νοτιοανατολικά της Κρήτης και στη θαλάσσια ζώνη του Καστελόριζου.
Με άλλα λόγια, σύντομα, πιθανώς και εντός χειμώνα, η Τουρκία θα αμφισβητήσει στην πράξη ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.
Η χώρα μας θα βρεθεί πιθανότατα αντιμέτωπη με νέα τετελεσμένα σαν κι αυτά που διαμορφώθηκαν στην Κύπρο.
Στην Αθήνα δεν υποτιμούν πια τα λόγια του Ερντογάν. Θεωρούν οτι πίσω από αυτά κρύβονται πραγματικές προθέσεις.
Γι’ αυτό και η κυβέρνηση υψώνει διπλωματικά τείχη και ταυτόχρονα δηλώνει καθαρά ότι θα υπερασπιστεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Κάτι που δείχνουν έμπρακτα οι Ενοπλες Δυνάμεις, απαντώντας σε κάθε πρόκληση, σηκώνοντας σμήνη αεροσκαφών σε κάθε τουρκική παραβίαση στο Αιγαίο, όπως συνέβη τις προηγούμενες μέρες όταν σε μια προσβολή του εναέριου χώρου από ένα σμήνος τούρκικων μαχητικών σηκώθηκαν προς απάντηση έξι σμήνη της Πολεμικής Αεροπορίας.
Η Τουρκία επιβάλλεται να αντιληφθεί ότι οποιαδήποτε εχθρική της ενέργεια θα έχει τίμημα βαρύ. Αυτή είναι η λογική της αποτροπής και αυτή δεν επέτρεψε μέχρι σήμερα να πραγματοποιήσει τις όποιες απειλές της.
Υπό αυτές τις συνθήκες η Ελλάδα και η πολιτικής της ηγεσία οφείλει να προετοιμαστεί για όλα τα ενδεχόμενα και ιδιαιτέρως να καταστήσει σαφές ότι με θέματα εθνικής κυριαρχίας δεν παίζει. Και να διαμορφώσει αντιστοίχως ανάλογο κλίμα και στον ελληνικό λαό.
ΤΟ ΒΗΜΑ
