Στο συνέδριο της ΝΔ ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν σαφής. Αναφερόμενος στο brain drain, τόνισε πως πάνω από 400.000 νέα παιδιά έφυγαν από τη χώρα τα τελευταία 10 χρόνια αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό.
«Οι περισσότεροι δεν έφυγαν από επιλογή. Οι περισσότεροι θα ήθελαν να ζήσουν, να σταδιοδρομήσουν και να κάνουν οικογένεια στην πατρίδα μας. Εφυγαν πολύ απλά γιατί δεν υπήρχαν δουλειές. Η καλύτερη πολιτική για να αντιμετωπίσουμε το brain drain είναι να δημιουργήσουμε καλές δουλειές στην πατρίδα μας, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από πολλές ιδιωτικές επενδύσεις» σημείωσε και υπογράμμισε: «Γι’ αυτό και η ΝΔ συνοψίζει το οικονομικό της πρόγραμμα σε 11 λέξεις. Λιγότεροι φόροι και εισφορές, περισσότερες επενδύσεις και καλά αμειβόμενες νέες θέσεις απασχόλησης». Η καθαρή αυτή θέση θα μπορούσε να πει ότι αφορά όλους τους νέους που έχουν σπουδάσει στη χώρα μας ή στο εξωτερικό, αυτούς που αγωνίζονται να βρουν δουλειά στην Ελλάδα και αυτούς που έχουν αναζητήσει την τύχη τους στα ξένα.
Το μήνυμά του, δε, θα μπορούσε να συμπυκνωθεί σε αυτό που υποστήριζε η ΝΔ προεκλογικά, «ίσες ευκαιρίες για όλους».
Προφανείς όμως λόγοι επικοινωνίας ίσως ανάγκασαν τον Πρωθυπουργό να τονίσει ότι «πρωτίστως, αυτές οι νέες δουλειές θα αφορούν τους Ελληνες του εξωτερικού, οι οποίοι θα πρέπει να πάρουν μια τολμηρή απόφαση να αφήσουν τη ζωή την οποία έχουν δημιουργήσει εκτός Ελλάδας και να γυρίσουν στη χώρα μας».
Βέβαια, όπως αποδείχθηκε λίγες ημέρες μετά, είχε κατά νου το πιλοτικό πρόγραμμα του υπουργείου Εργασίας για τον επαναπατρισμό 500 επιστημόνων οι οποίοι θα κληθούν να αναζητήσουν σε μια πλατφόρμα που θα αναπτυχθεί στο σύστημα ΕΡΓΑΝΗ ποια θέση στον ιδιωτικό τομέα τους ταιριάζει, η οποία θα αμείβεται με 3.000 ευρώ μηνιαίως, από τα οποία το δύο τρίτα θα είναι κρατική επιδότηση. Το ερώτημα για τους γονείς που έχουν όχι ένα, αλλά δύο παιδιά που έχουν σπουδάσει, το ένα εργάζεται στο εξωτερικό και το άλλο επέλεξε να μείνει στην Ελλάδα αναζητώντας εναγωνίως εργασία, είναι τι θα τους πει… Αυτή η κρατικά επιδοτούμενη ευκαιρία είναι για αυτόν που μπόρεσε ή τόλμησε να φύγει στο εξωτερικό και όχι για εσένα που έμεινες στην Ελλάδα;
Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί πολύ περισσότερα για την πολιτική, τον λαϊκισμό, την προχειρότητα και τη «συλλογική ανοησία» που χαρακτηρίζει τόσο πρόχειρες επικοινωνιακές πρωτοβουλίες μιας φιλελεύθερης κυβέρνησης. Το μόνο όμως που μου έρχεται στον νου είναι οι στίχοι από τα τραγούδια της νιότης μας.
«Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά; Ετσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα…».
