Υποθέτω ότι η χώρα μας, ή μάλλον ορισμένα τηλεοπτικά της δίκτυα, έχουν πετύχει μια παγκόσμια πρωτοτυπία, αποκαλώντας στα δελτία ειδήσεων, με καμάρι, τον εκάστοτε πρόεδρο των ΗΠΑ, αλλά σε πρώτη γραμμή τον Ντόναλντ Τραμπ… «πλανητάρχη»!
Παρόμοιο πιο εγκωμιαστικό και ταυτόχρονα δουλοπρεπές επίθετο δεν το κατέκτησαν οι διασημότεροι πανίσχυροι πολιτισμένοι ή βάναυσοι και αιμοσταγείς ηγέτες (π.χ. Μέγας Αλέξανδρος, Τζεκίς Χαν, Αννίβας, Χίτλερ, Στάλιν, Μουσολίνι κ.α.).
Για τον απλούστατο λόγο, ότι οι λαοί και των πιο φτωχών και ανίσχυρων χωρών διατηρούσαν και διατηρούν ένα minimum ακέραιης, αξιοπρέπειας. Και φυσικά γνωρίζουν, ότι «πλανητάρχης» σε μια Υφήλιο με αμέτρητες γλώσσες, θρησκείες, δόγματα και αυτόχθονες πολιτισμούς σημαίνει παγκόσμιος, αδίστακτος δικτάτορας.
Επιπλέον, κανείς από τους διασημότερους ιστοριογράφους δεν ετόλμησε να χρησιμοποιήσει τη λέξη «πλανητάρχης» και παλαιότερα «κοσμοκράτορας» για κανέναν ηγέτη, (π.χ. Ηρόδοτος, Θουκυδίδης, Πλούταρχος, Ξενοφών, Ιούλιος Καίσαρ και μια σειρά από επίσης διάσημους, σύγχρονους και νεότερους ιστορικούς).
Καιρός λοιπόν οι διευθυντές προγράμματος αυτών των έστω και λίγων τηλεοπτικών σταθμών, να συνετίσουν τους επιπόλαιους εγκωμιαστές αυτών των διάσημων αλαζόνων..
«Ο νεοσουλτάνος της Τουρκίας απειλεί την εθνική κυριαρχία των χωρών της ανατ. Μεσογείου, με τις πλάτες του … «πλανητάρχη».
Τελεία και παύλα λοιπόν στο σκιάχτρο, στο κωμικοτραγικό φόβητρο των αρχών του 21ου αιώνα, γιατί όχι και στο δορυφορικό δίδυμό του, της ανατολικής Μεσογείου που ακούει στο όνομα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ο ρόλος του Μακρόν
Όμως, η κατάργηση αυτών των φοβήτρων, δεν επιτυγχάνεται με την ατιμωρησία των πολιτικά αδηφάγων ηγετών και ηγετίσκων. Ούτε με την «άψογον στάσιν» που επέδειξε η πατρίδα μας, έναντι των Τούρκων στο ταπεινωτικό χρονικό του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897.
Τον κυρίαρχο ρόλο στον εκτοπισμό αυτών των ταραξιών, από την ιστορική Μεσόγειο Θάλασσα, καλείται να διαδραματίσει η ίδια η χώρα μας, όπως ευφυέστατα τονίζει στην Κυριακάτικη «Καθημερινή» (08.12.19), ο έλληνας αντιπρόεδρος της Commission Μαργαρίτης Σχοινάς.
«Ο γάλλος Πρόεδρος ιχνηλατεί τη φιλοευρωπαϊκή πορεία του Σαρλ ντε Γκωλ».
Το πώς θ’ αναλάβει τις σχετικές πρωτοβουλίες η Ελλάδα προκύπτει από τις ίδιες τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις. Και συγκεκριμένα από την περαιτέρω σύσφιξη της συνεργασίας της Ελλάδας με τη σημερινή Γαλλία του Εμμανουέλ Μακρόν. Από αυτήν ακριβώς τη χώρα, που διεκδικεί ρόλο αμιγώς ευρωπαϊκό, όπως ακριβώς στην εποχή του Σαρλ ντε Γκωλ γιατί όχι και του Φρανσουά Μιττεράν.
Μια παρόμοια επιλογή δυναμικού ευρωπαίου εταίρου από την Ελλάδα θα συνέβαλε: στη σταδιακή συσπείρωση, γύρω από την Γαλλία του Εμμανουέλ Μακρόν, μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που στην πλειονότητα των 28 χωρών-μελών της υπνώττει ύπνο μακάριο με τη μοιρολατρική της υποταγή στα αντιευρωπαϊκά σχέδια του αμερικανο-νατοϊκού άξονα.
