Τα «γυαλιά» έβαλαν στους πολιτικούς μαθητές δέκα σχολείων της Θεσσαλονίκης, σε ημερίδα για την προσβασιμότητα των ΑμΕΑ, την οποία διοργάνωσε ο Ιατρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης (ΙΣΘ), σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας.
Τα παιδιά ζήτησαν τη θέσπιση νόμου, με τον οποίο θα εξασφαλίζεται η προσβασιμότητα των ανθρώπων με αναπηρία, σε όλα τα σχολεία, τους αθλητικούς χώρους και τις δημόσιες υπηρεσίες.
Νόμο που θα προβλέπει παράλληλα και την τιμωρία όσων καθημερινά εμποδίζουν τη διέλευση των ΑμΕΑ, σε πεζοδρόμια και δημόσιους χώρους.
Επίσης ζήτησαν ράμπες ή ανελκυστήρες σε χώρους θεαμάτων και τέχνης, στα μέσα μαζικής μεταφοράς (αστικά, υπεραστικά, πλωτά, εναέρια), καθώς και την εξασφάλιση περισσότερων θέσεων στάθμευσης για τα άτομα με αναπηρία.
Να διευκολυνθεί η επαγγελματική ένταξη των ΑμΕΑ
Οι μαθητές μίλησαν για την επαγγελματική ένταξη των ατόμων με αναπηρία, η οποία θα διευκολυνόταν -όπως είπαν- από τη δημιουργία ειδικών λεωφορείων και ειδικών θέσεων στα μέσα μεταφοράς.
Τόνισαν ότι απαιτείται επαγρύπνηση δημοτικών υπηρεσιών για χαλασμένες πινακίδες, ράμπες, δρόμους, ενώ ζήτησαν βελτίωση διαδρομών αρχαιολογικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στην Ακρόπολη δε μπορεί να ανέβει ένα αμαξίδιο, διότι το αναβατόριο δε λειτουργεί.
Τα παιδιά έκαναν -τέλος- έκκληση για περισσότερες συζητήσεις και εκδηλώσεις, όπως αυτή που εγκαινίασε ο Ιατρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, ώστε να καταρριφθούν στερεότυπα και προκαταλήψεις για τα άτομα με αναπηρία.
Τι είπε η υφυπουργός παιδείας
Στην ημερίδα συμμετείχαν η υφυπουργός παιδείας Σοφία Ζαχαράκη, ακτιβιστές της αναπηρίας όπως ο Δημήτρης Αντωνίου, γονείς παιδιών με αναπηρία, φυσίατροι από κέντρα αποκατάστασης.
Συμμετείχε επίσης ο Μάρκο Γκαστίν, σκηνοθέτης της ταινίας «Μέχρι τη Θάλασσα», η οποία γυρίστηκε εξολοκλήρου στο νοσοκομείο ΚΑΤ της Αθήνας και προβλήθηκε στο τέλος της ημερίδας.
Η υφυπουργός παιδείας Σοφία Ζαχαράκη μίλησε για εκπόνηση μιας εθνικής στρατηγικής από την πλευρά της κυβέρνησης μαζί με τους θεσμικούς εκπροσώπους των ατόμων με αναπηρία ενώ ταυτόχρονα έκανε λόγο για αλλαγές στην προσβασιμότητα των σχολείων (ράμπες, τουαλέτες κ.α.) και μιας συμπεριληπτικής εκπαίδευσης (ψηφιακή προσβασιμότητα κ.α)
Ζητούμε να έχουμε πρόσβαση στη…ζωή
«Ζητούμε από την Πολιτεία τα αυτονόητα. Να έχουμε όλοι πρόσβαση στη… ζωή» επισήμανε ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Νίκος Νίτσας τονίζοντας ότι με την ημερίδα αυτή ανοίγει ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο συζήτησης με την την κοινωνία.
«Είτε έχουμε είτε δεν έχουμε αναπηρία, η λειτουργικότητα είναι το ζητούμενο.
Να κυκλοφορούμε άνετα με αμαξίδιο, με πατερίτσες, με μπαστούνι, με γύψο στο πόδι μας…
Αν διαμορφωθούν όλες εκείνες οι δομές και υποδομές η αναπηρία θα είναι απλά μια ιδιότητα όπως τόσες άλλες.
Τα άτομα με αναπηρία -όπως κι όλοι μας- μπορούν να μετακινηθούν αν δεν τους… φράξουμε το δρόμο.
Αν δεν τους βάλουμε εμπόδια μπορούν να σπουδάσουν, να δουλέψουν, να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή.
Έχουν γίνει βήματα τα τελευταία χρόνια με την ευαισθητοποίηση κυρίως της νέας γενιάς, ας κάνουμε περισσότερα» επισήμανε ο κ. Νίτσας.
Να υπάρξει ενταξιακό σχολείο
Ο περιφερειακός διευθυντής εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας, Aλέξανδρος Κόπτσης, τόνισε ότι «στηρίζει ένα ενταξιακό-συμπεριληπτικό σχολείο στο οποίο θα έχουν θέση όλοι οι μαθητές χωρίς καμία διάκριση.
Η ένταξη αφορά όλες εκείνες τις προσπάθειες που αποσκοπούν στην κοινή φοίτηση των μαθητών με και χωρίς ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στο ίδιο σχολικό πλαίσιο, στη διασφάλιση της ισότιμης πρόσβασης όλων ανεξαιρέτως των μαθητών στο εκπαιδευτικό αγαθό και στην υπερπήδηση εμποδίων και προκαταλήψεων απέναντι στο μαθητή με ειδικές ανάγκες.
Για να μπορέσει να υπάρξει ένα σχολείο με ένταξη, χρειάζεται να επαναπροσδιοριστούν οι αξίες και οι στόχοι της εκπαίδευσης», είπε ο κ. Κόπτσης.
Ως βασικούς στόχους έθεσε, την εκπαίδευση των εκπαιδευτικών, τον σχεδιασμό ενός νέου αναλυτικού προγράμματος σπουδών, την αλλαγή της υπάρχουσας εκπαιδευτικής δομής, τη δημιουργία «ενός μοντέλου ίσων ευκαιριών και δικαιωμάτων, την κατάργηση της προκατάληψης που υπάρχει και την οριοθέτηση της διαφορετικότητας».
«Μάθημα» αισιοδοξίας
Ο Δημήτρης Αντωνίου, ακτιβιστής με έργο στην ευαισθητοποίηση γύρω από τα τροχαία ατυχήματα και την οδική συμπεριφορά, επεσήμανε ότι «Μια βασική δυσκολία είναι η (μη) στήριξη της πολιτείας».
Αναφέρθηκε σε προβλήματα με τη μετακίνηση, την πρόσβαση σε παροχές υγείας και τα ταξίδια.
Όπως είπε χαρακτηριστικά «θα πρέπει να πάρω γύρω στα δέκα τηλέφωνα για να μπορέσω να πάω οπουδήποτε.
Θα πρέπει να εξασφαλίσω να έχω κάποιο βοηθό, αν υπάρχει αυτοκίνητο που μπορεί να με μεταφέρει σε κάποιο χώρο, να εξακριβώσω αν υπάρχει ράμπα και πολλά ακόμη».
Απαντώντας σε ερωτήσεις μαθητών για το κουράγιο και τη δύναμη του χαρακτήρα του, ύστερα από το ατύχημα που τον καθήλωσε στο αμαξίδιο είπε «με ρωτούν συχνά που βρήκα την αισιοδοξία και κάνω ό,τι κάνω.
Τους απαντώ… πουθενά! Δημιούργησα εγώ την αισιοδοξία δεν την περίμενα από κανέναν άλλον».
Η αποκατάσταση είναι εκπαίδευση
Oι φυσίατροι και επιστημονικοί διευθυντές κέντρων αποκατάστασης Λ. Μπάκας, Γ. Μέλλος και Ε. Μούζα, που συμμετείχαν στην ημερίδα, απάντησαν σε ερωτήσεις μαθητών και τόνισαν ότι «η αποκατάσταση είναι εκπαίδευση, είναι ταξίδι, είναι ομάδα, είναι… μαζί.
Η αποκατάσταση είναι συναίσθημα και ενσυναίσθηση. Έχει οργή και θλίψη, ελπίδα και αποδοχή. Έχει σωματική, ψυχολογική και κοινωνική διάσταση.
Όμως η αναπηρία έχει νόημα μόνο σε συνάρτηση της βλάβης με το περιβάλλον.
Η προσβασιμότητα δεν αφορά μόνο τους αρχιτεκτονικούς περιορισμούς, αλλά όλες τις πτυχές της ζωής και της καθημερινότητας.
Μπορεί να εξασφαλιστεί και να βασιστεί κυρίως στη διαμόρφωση αυτής της κουλτούρας, που σέβεται και αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα» σημείωσαν οι επιστήμονες.
