Το Ιράν βρίσκεται αντιμέτωπο με τη χειρότερη πολιτική βία στη σύγχρονη Ιστορία του, ύστερα από την Ισλαμική Επανάσταση πριν από 40 χρόνια. Τουλάχιστον 180 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί, ίσως και πολλοί περισσότεροι, καθώς το κύμα διαμαρτυρίας δεν λέει να κοπάσει. Οι λεπτομέρειες όμως έρχονται τώρα στο φως. Και τούτο διότι το κυβερνητικό black-out στο διαδίκτυο έπνιξε στο σκοτάδι τα όσα δραματικά έχουν συμβεί τις τελευταίες ημέρες.
Όλα ξεκίνησαν πριν από δύο εβδομάδες, με αφορμή την ξαφνική αύξηση κατά τουλάχιστον 50% στις τιμές της βενζίνης. Μέσα σε λίγες ημέρες, οργισμένοι διαδηλωτές σε μικρές και μεγάλες πόλεις βγήκαν στους δρόμους ζητώντας να μπει τέλος στη διακυβέρνηση της Ισλαμικής Δημοκρατίας και να απομακρυνθούν οι ηγέτες της.
Σε πολλά μέρη της χώρας, οι δυνάμεις ασφαλείας άνοιξαν πυρ σε άοπλους διαδηλωτές, σε ανέργους ή νέους χαμηλού εισοδήματος, σύμφωνα με βίντεο που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο και άλλες μαρτυρίες. Μόνο στην νοτιοδυτική πόλη Μασάχρ των 120.000 κατοίκων, οι Φρουροί της Επανάστασης λέγεται ότι περικύκλωσαν και σκότωσαν περί τους 40 με 100 διαδηλωτές -επί το πλείστον νεαρούς άνδρες- οι οποίοι είχαν βρει καταφύγιο σε έναν βάλτο.
“Η χρήση πραγματικών πυρών εναντίον ανθρώπων σε ολόκληρη τη χώρα είναι πρωτοφανής ακόμη και για την Ισλαμική Δημοκρατία και το ιστορικό βίας της”, αναφέρει στους New York Times ο Ομίντ Μεμαριάν, αναπληρωτής διευθυντής του Κέντρου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Ιράν, με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Υπολογίζεται ότι μόνο μέσα σε τέσσερις μέρες αλόγιστης χρήσης βίας, συνολικά έχουν σκοτωθεί από 180 έως και 450 άτομα. Τουλάχιστον 2.000 είναι οι τραυματίες και οι κρατούμενοι φτάνουν τους 7.000 σύμφωνα με διεθνείς οργανώσεις δικαιωμάτων και Ιρανούς δημοσιογράφους.
Το τελευταίο τεράστιο κύμα διαμαρτυριών στο Ιράν το 2009 επί προεδρίας Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, σημειώθηκε έπειτα από ένα αμφίβολο εκλογικό αποτέλεσμα και άφησε 72 νεκρούς σε πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, περίπου 10 μηνών.
Μέσα στα δέκα χρόνια, άλλαξαν πολλά και ταυτόχρονα λίγα. Όπως τότε έτσι και τώρα, τα πρόσφατα γεγονότα αποκαλύπτουν το επίπεδο απογοήτευσης του κόσμου από τους ηγέτες του Ιράν, ενώ έρχονται να υπογραμμίσουν για άλλη μια φορά τις σοβαρές οικονομικές και πολιτικές προκλήσεις με τις οποίες οι Ιρανοί βρίσκονται αντιμέτωποι: επαχθείς κυρώσεις κι αυξανόμενη δυσαρέσκεια από γειτονικές χώρες σε μια ολοένα και πιο ασταθή Μέση Ανατολή.
Η αύξηση της τιμής των καυσίμων που έπιασε τους Ιρανούς στην κυριολεξία στον ύπνο, ήρθε την ώρα που η χώρα αγωνίζεται να καλύψει ένα τεράστιο δημοσιονομικό κενό. Για την ακρίβεια αυτή τη λύση πρόκρινε η ηγεσία για να το καλύψει την ώρα που οι νέες αμερικανικές κυρώσεις και οι σφιχτοί περιορισμοί στις εξαγωγές του ιρανικού πετρελαίου, έχουν οδηγήσει την οικονομία σε πραγματική ασφυξία.
Ο ανώτατος πνευματικός ηγέτης Αλί Χαμενεΐ χαρακτήρισε την καταστολή “δικαιολογημένη απάντηση” απέναντι στην σκευωρία των εχθρών του Ιράν εντός κι εκτός συνόρων. Ωστόσο ο κόσμος δεν φαίνεται πλέον να πείθεται. Έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στη μετα-επαναστατική ηγεσία, θεωρεί ότι η αλλαγή δεν μπορεί να έρθει μέσα από τις μεταρρυθμίσεις αλλά μόνο μέσα από μια ριζική κοινωνική και πολιτική αλλαγή. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι χειρότερες αναταραχές σημειώθηκαν σε γειτονιές και πόλεις που κατοικούν οικογένειες χαμηλού εισοδήματος και άνθρωποι της εργατικής τάξης, στα πιστά δηλαδή προπύργια της θεοκρατικής εξουσίας.
Σε δήλωση που δημοσίευσε σε ιστοσελίδα της αντιπολίτευσης ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Μιρχοσεΐν Μουσαβί, ανέφερε ότι η τωρινή βία θυμίζει τα γεγονότα του 1978 που οδήγησαν στην Ισλαμική Επανάσταση. Ακολούθως ένα χρόνο αργότερα ανέτρεπαν τον απόλυτο μονάρχη Σάχη Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί, οδηγώντας στην κατάρρευση ενός φαινομενικά ανίκητου κράτους και την εγκαθίδρυση ενός θεοκρατικού καθεστώτος που θα άλλαζε άρδην τις ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή.
