Πλησιάζει η ώρα όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα λάβει και θα ανακοινώσει την απόφασή του για το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Όπως συμβαίνει συνήθως, εν όψει της απόφασης αυτής, η ονοματολογία κινείται με τους δικούς της αυθαίρετους και αυτόνομους τρόπους, ερήμην ενδιαφερομένων, μη ενδιαφερομένων, πιθανών και απίθανων υποψηφίων.
Υπάρχει όμως κάτι άλλο, το οποίο δεν συμβαίνει συχνά.
Είναι το κακώς εννοούμενο πολιτικό παιχνίδι γύρω από το πρόσωπο του Προέδρου. Ομάδες, παραομάδες, στελέχη, παράγοντες και παραγοντίσκοι της ΝΔ, η οποία ως κοινοβουλευτική πλειοψηφία έχει και την πρωτοβουλία της πρότασης, για λόγους προφανούς σκοπιμότητας έχουν προτείνει ήδη τρεις διαφορετικούς υποψηφίους, προερχόμενους από το κόμμα. Ισως και να είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό, τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό.
Μπορεί έτσι να αναδεικνύεται η πληθώρα προβεβλημένων στελεχών, θα πει κάποιος. Ας μην ξεχνούμε άλλωστε ότι στην ΚΟ της ΝΔ βρίσκονται τρεις πρώην Πρωθυπουργοί. Πλην όμως η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας δεν είναι μία ευκαιρία για πολιτική σπέκουλα, ίντριγκα και εσωκομματικά ξεκατινιάσματα.
Δεν είναι ούτε μία διαδικασία, η οποία μπορεί και πρέπει να ευτελιστεί έως ότου εκλεγεί ο νέος Πρόεδρος.
Στην πραγματικότητα, η διαδικασία της εκλογής Προέδρου στην συγκεκριμένη συγκυρία είναι μία ευκαιρία για το οριστικό τέλος της προηγούμενης περιόδου της πολιτικής αλλοφροσύνης και παραδοξότητας.
Είναι μάλλον απίθανο ο Κυριάκος Μητσοτάκης να μην έχει στο μυαλό του ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος.
Είναι όμως και λογικό το να μην έχει αποκαλύψει ήδη την επιθυμία και την επιλογή του.
Θα είναι όμως απαραίτητο, όσο πλησιάζει η ώρα της ανακοίνωσης, να σταματήσει με όποιον τρόπο μπορεί τους σπεκουλαδόρους του κόμματός του, εκείνους που επιχειρούν να του επιβάλλουν πρόσωπα και «λύσεις» και εκείνους που πάνε να στήσουν ένα ιδιόμορφο πολιτικό μπαρμπούτι γύρω από την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Με όσα έχουν προηγηθεί και εν όψει μίας περιόδου που δεν θα είναι ανέφελη, ειδικά στα εθνικά θέματα, η Προεδρία της Δημοκρατίας δεν είναι πεδίο πειραματισμών.
Είναι μία ευκαιρία συντονισμού της θεσμικής έκφρασης του κράτους με τις πολιτικές διαθέσεις των πολιτών.
Ο σημερινός Πρωθυπουργός έχει υπό αυτές τις συνθήκες ένα χρέος και μία ευκαιρία.
Να επιλέξει πρόσωπο άξιο, με πολιτικό εκτόπισμα και ικανότητες, το οποίο θα συμβολίσει την νέα πολιτική εποχή και θα μπορέσει, ει δυνατόν, να εμπνεύσει τους πολίτες.
