Η υπόθεση με τον διορισμό του πολιτευτή της ΝΔ στην θέση του διοικητή του νοσοκομείου της Καρδίτσας, δεν ήταν απλώς άλλη μία επιβεβαίωση για τις αθεράπευτες πολιτικές πρακτικές και τα χάλια του πελατειακού πολιτικού συστήματος.
Όλοι μπορούν να φανταστούν τα μονοπάτια που έφεραν το συγκεκριμένο πρόσωπο στην θέση αυτή, κατά την εκδοχή δε του ιδίου σχετική συζήτηση είχε κάνει και με τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη. Εν τέλει αναγκάστηκε να παραιτηθεί έπειτα από την φασαρία που προκλήθηκε.
Ο λόγος για την φασαρία αυτή ήταν κατά βάση ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός είχε προεκλογικώς εξαγγείλει εμφατικά ότι δεν επρόκειτο να διορίσει στον κρατικό μηχανισμό πολιτευτές του κόμματός του.
Είναι αμφίβολο δε, αν το συγκεκριμένο κρούσμα είναι το μοναδικό.
Η υπόθεση του πολιτευτή της ΝΔ (και παλαιότερα του ΛΑΟΣ και των ΑΝΕΛ) αναδεικνύει και μία σειρά άλλα ζητήματα. Όπως ότι – στην καλή εκδοχή – το γραφείο του Πρωθυπουργού δεν παρακολουθεί όσο και όπως θα έπρεπε μία σειρά πολιτικά κρίσιμων διαδικασιών. Στην κακή, ούτε καν ασχολούνται με τέτοιες λεπτομέρειες…
Από το σημείο αυτό κι έπειτα, η υπόθεση αναδεικνύει και την ιδιαίτερη σημασία που έχει η πολιτική στάση την οποία τηρούν συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα.
Παρακολουθώντας τις σχετικές συζητήσεις στα κοινωνικά δίκτυα και της τηλεοράσεις, θα έβλεπε κανείς την Τετάρτη το πρωί και έπειτα από την αναγκαστική παραίτηση του 80χρονου πολιτευτή, αρκετά ενδιαφέροντα και δυσάρεστα.
Όπως π.χ. την αδυναμία ενός τοπικού βουλευτή να παραδεχθεί ότι το περιστατικό και η πρακτική εν γένει είναι λάθος. Μία τέτοια παραδοχή θα είχε το ενδιαφέρον της. Θα ήταν ένα δείγμα αυτοκριτικής, θα μπορούσε και να επιδράσει ευεργετικά. Είναι πολύ καλύτερο να αναγνωρίζεις ένα λάθος και να το παραδέχεσαι, παρά να σε ρωτούν για τον ρουσφετολογικό διορισμό και να απαντάς για το… πόσο καλά πάνε τα ελληνικά ομόλογα.
Θα ήταν και ένα δείγμα πρωτοτυπίας, το να παραδεχθεί κάποιος το λάθος ή και την ανόητη σκοπιμότητα του συγκεκριμένου διορισμού.
Θα προσέφερε μία δυνατότητα αλλαγής πολιτικών ηθών και εθίμων. Μπορεί και να άνοιγε τον δρόμο για ευρύτερες αλλαγές.
Το πιθανότερο είναι ότι θα πρόκειται για άλλη μία υπόθεση που θα ξεχαστεί, μέχρι να προκύψει η επόμενη.
Ο Πρωθυπουργός ωστόσο, έχει όλες τις δυνατότητες να κάνει την έκπληξη. Αρκεί να συγκεντρώσει όλες τις προεκλογικές εξαγγελίες του, ειδικά όσες έχουν να κάνουν με την αξιοκρατία και την πάταξη της κομματοκρατίας, να τις μοιράσει σε βουλευτές, υπουργούς και αρμοδίους, να απαιτήσει την τήρησή τους και όπου χρειαστεί να λάβει τα απαραίτητα μέτρα.
Καλό θα είναι να το κάνει προτού να είναι αργά.
