Ο κόσμος καίγεται με τα προβλήματά του. Ο μικρόκοσμος της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ αγωνίζεται για την αυτοσυντήρησή του. Αδιαφορεί αν τα μέσα και ο τρόπος που χρησιμοποιεί σημαίνουν την κατάργηση των δημοκρατικών διαδικασιών σε μία ιστορική παράταξη που άλλαξε τη χώρα. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Το πολιτικό «παρκάρισμα» του ΠΑΣΟΚ φαίνεται είναι αναγκαίο για να διατηρήσει η καθοδηγητική ομάδα τα σκήπτρα της εξουσίας.
Αν ο Ανδρέας ήταν εκεί, ως ταύρος εν υαλοπωλείο, σίγουρα θα τάραζε τα λιμνάζοντα νερά σε αυτή την fast track διαδικασία του ονομαζόμενου Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. Δεν πιστεύω στην νεκρανάσταση του ιδρυτή αυτής της παράταξης. Πιστεύω όμως στις αρχές και τις αξίες του ΠΑΣΟΚ που υπηρέτησε και άλλαξαν την πορεία της χώρας. Αποτέλεσαν τον πρόδρομο μιας ειρηνικής σοσιαλιστικής μεταρρύθμισης. Μιας ιστορικής περιόδου που έχει μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα έναντι κάθε πολιτικού φορέα που κυβέρνησε μετά τη μεταπολίτευση. Τα βασικά προστάγματα της Δημοκρατικής Παράταξης μπορούν να αναμετρηθούν με τη σημερινή πραγματικότητα και να γεμίσουν από περιεχόμενο και απαντήσεις στα προβλήματα της χώρας και του λαού μας. Μιας χώρας που έχει τα χαρακτηριστικά πλέον μιας «νεοαποικιακής πολιτείας», τόσο στο οικονομικό πεδίο, όσο και στα ζητήματα της άμυνας και της ασφάλειας απέναντι σε έναν επικίνδυνο «ανατολίτη – σουλτάνο».
Γι’ αυτές τις αξίες, σε αυτό το Συνέδριο, ας λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν υπάρχει πολιτική ατζέντα. Στην ημερήσια διάταξη είναι η αλλαγή της καταστατικής διάταξης για παράταση της θητείας της Προέδρου μπορεί και μέχρι το 2023. Μέχρι τότε το πολιτικά «παρκαρισμένο» ΠΑΣΟΚ μπορεί και να ξεχασθεί, όπως και η «πασοκολαγνεία» που ανέφερε η Πρόεδρος. Στο μεσοδιάστημα όμως θα μείνουμε από ελπίδα και πολιτικό στίγμα. Θα μείνουμε από καύσιμα στη μέση του δρόμου. Συνεπώς, θα αρκεστούμε στους αρεστούς της κομματικής εξουσίας.
Αλλά και για τα μείζονα εθνικά θέματα ποιο καθοδηγητικό όργανο θα χαράξει μια εθνική στρατηγική με συμμάχους, αλλά όχι με προστάτες. Η σημερινή Διοίκηση των ΗΠΑ, αν δεν είναι για γέλια, στο ρόλο μιας υπερδύναμης, αποτελεί απειλή άμεση και ενεργή για την ειρήνη. Ο Πρέσβης κ. Πάιατ τριγυρνάει στα υπουργεία, κάνει δηλώσεις επί παντός επιστητού θαρρείς και είναι επιτηρητής της πορείας αυτής της χώρας. Ουδείς άλλος πρέσβης συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Κανένας όμως δεν τον ρώτησε να μας εξηγήσει τα καμώματα του κ. Τραμπ και του φίλου του κ. Ερντογάν στο Αιγαίο και την Κύπρο. Ποια ηγεσία θα βάλει τα πράγματα σε μια τάξη; Ποια καθοδηγητική ομάδα θα εκφράσει το πατριωτικό χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ και της δημοκρατικής παράταξης;
Ο απόηχος φοβάμαι αυτού του Συνεδρίου θα είναι απογοητευτικός και αδιάφορος. Πολιτικό στίγμα που να δίνει ελπίδα δεν φαίνεται. Η διορισμένη καθοδηγητική ομάδα του ΚΙΝΑΛ με σιωπή και ανοχή θα αποδεχθεί το πολιτικό «παρκάρισμα» του ΠΑΣΟΚ. Θα αποδεχθεί, χάριν της εξουσίας, να καταργηθούν οι καταστατικές διατάξεις. Αλα καρτ προσδιορίζονται οι διαδικασίες για την εξυπηρέτηση του μοναδικού σκοπού αυτού του Συνεδρίου.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι διαδικασίες διορισμού των οργάνων έχουν αντικαταστήσει την έννοια και το περιεχόμενο της παραταξιακής δημοκρατίας. Δυστυχώς, σε αυτές τις διαδικασίες ελάχιστοι σηκώνουν το χέρι και εκφράζουν την αντίθεση και την αποστροφή. Συμπέρασμα:
Με αυτά και τα άλλα πολιτικό στίγμα που να εμπνέει ενότητα και συσπείρωση στην παράταξη δεν φαίνεται. Ακόμη και οι πρώην Πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ που καλέστηκαν να συμβολίσουν την ενότητα, δεν φαίνεται να ανταποκρίνονται στις προκλήσεις. Η σύναξη των προσωπικοτήτων εξάντλησε τα όριά της.
Κλείνοντας όμως τις παρατηρήσεις, θα ήθελα να κάνω ορισμένα ρητορικά αλλά εξόχως πρακτικά ερωτήματα:
Ποιος εμπνέει και ενσαρκώνει την ελπίδα σε μια πολιτική παράταξη. Ασφαλώς ο ηγέτης.
Ποιος διαμορφώνει το ιδεολογικό-πολιτικό πλαίσιο, τις κατευθυντήριες, πολιτικές γραμμές δράσης; Η καθοδηγητική ομάδα.
Ποιος δίνει σάρκα και οστά στις ιδέες και τις αξίες μιας παράταξης; Τα μέλη, οι φίλοι και οι ψηφοφόροι.
Φοβάμαι ότι υπάρχει σοβαρό πολιτικό έλλειμμα και στα τρία ερωτήματα.
Και αντί αυτά να απασχολήσουν το Συνέδριο, όλες οι διαδικασίες εξυπηρετούν ένα και μοναδικό σκοπό. Τη διατήρηση και τον έλεγχο του σκήπτρου της εξουσίας. Και αντί να γίνεται γι’ αυτό θόρυβος μεγάλος, η καθοδηγητική ομάδα ενδιαφέρεται μονάχα για την αυτοσυντήρησή της.
Ας αναλογισθούν οι ιθύνοντες τις ευθύνες έναντι της ιστορίας αυτής της παράταξης, αλλά και για το εσφαλμένο και απαράδεκτο τρόπο του πολιτικού «παρκαρίσματος» του ΠΑΣΟΚ.
Ο Λουκάς Θ. Αποστολίδης είναι Διευθύνων Εταίρος
