Ο προϋπολογισμός για το 2020 που κατατέθηκε χθες στη Βουλή επιβεβαιώνει τις τάσεις δημοσιονομικής σταθεροποίησης που διαμορφώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, διατηρώντας σε μεγάλο βαθμό τον βαθιά περιοριστικό χαρακτήρα της οικονομικής πολιτικής.
Και για το 2020 ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος διατηρείται, κατά τα συμφωνηθέντα με εταίρους και δανειστές , σε επίπεδα υψηλότερα του 3,5 % του ΑΕΠ.
Παραμένει έτσι η δέσμευση ισχυρή για το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, τα χέρια του θα είναι για ακόμη μια χρονιά δεμένα ,δεν θα δύνανται οι αρμόδιοι να ελευθερώσουν κρίσιμους και ικανούς πόρους να αλλάξουν καθοριστικά το μείγμα της οικονομικής πολιτικής και να μεταβάλλουν τις συνθήκες στην οικονομία.
Οι δημόσιες δαπάνες διατηρούνται στα ίδια περιορισμένα χαμηλά επίπεδα, δεν δημιουργούν περιβάλλον ενίσχυσης της ζήτησης από το κράτος.
Και οι φόροι επίσης μένουν στα ίδια επίπεδα, κατά τι αυξημένοι σε απόλυτους αριθμούς εξαιτίας των καλύτερων προβλέψεων για τη μεγέθυνση της οικονομίας.
Η όποια μείωσή τους είναι λελογισμένη και εν πολλοίς ελεγχόμενη, χωρίς να δημιουργεί ατμόσφαιρα υποχώρησης του βάρους των φόρων στην οικονομία.
Κατευθύνεται κυρίως στις επιχειρήσεις και στους διπλά πιεζόμενους από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές ελεύθερους επαγγελματίες.
Επίσης δεν υπάρχουν πρόνοιες για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους παρά την προπαγάνδα των πρωινάδικων της TV.
Ούτε βεβαίως για τις δημόσιες επενδύσεις, οι οποίες παραμένουν στα ίδια επίπεδα και μη ικανές να αλλάξουν τις συνθήκες στην οικονομία.
Η μόνη ζώνη που δημιουργεί προσδοκίες σταθεροποίησης και απελευθέρωσης είναι αυτή της διαχείρισης του δημοσίου χρέους.
Οι δαπάνες εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους είναι ελεγχόμενες και αντιστοίχως περιορισμένες προβλέπονται οι ετήσιες δανειακές ανάγκες του Δημοσίου.
Γενικώς το χρέος ελέγχεται σιγά – σιγά, παύει να αποτελεί μείζον πρόβλημα για τη χώρα, δημιουργώντας βάσιμες ελπίδες ότι κάποια στιγμή θα πεισθούν και οι εταίροι και οι δανειστές μας ότι η Ελλάδα είναι ικανή να αποπληρώσει τα χρέη της, ώστε να την ελευθερώσουν από τη δημοσιονομική μέγγενη.
Κατά τα λοιπά , ο προϋπολογισμός που κατατέθηκε την Πέμπτη στη Βουλή κινείται στην πεπατημένη, παραμένει δημοσιονομικά δεσμευμένος από τον στόχο των πρωτογενών πλεονασμάτων, χωρίς να αλλάζει κρίσιμες πλευρές της οικονομικής πολιτικής.
Μόνο η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων μπορεί να ελευθερώσει την οικονομική πολιτική. Και αυτή επιβάλλεται να επιδιώξει η κυβέρνηση στη διάρκεια του 2020, προβάλλοντας ακριβώς τη συνεχώς βελτιούμενη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Μήπως και το 2021 ελευθερωθούν πόροι και δυνάμεις για την εφαρμογή πραγματικά αναπτυξιακής οικονομικής πολιτικής.
