Τον Θοδωρή Δρίτσα τον γνωρίσαμε ως επικεφαλής της παράταξης «Λιμάνι της αγωνίας». Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στο 3% και αντιδρούσε σε οτιδήποτε θα μπορούσε να φέρει αυτή τη χώρα σε καλύτερη μοίρα.
Τότε ο κ. Δρίτσας αγωνιούσε για το λιμάνι του Πειραιά και για τις επενδύσεις που θα έκανε η Cosco. Αγωνιούσε πώς θα… κινεζοποιούσε την ελληνική οικονομία.
Κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, ο κ. Δρίτσας βουλευτής, πήρε κι αξιώματα, ξεχάστηκαν οι μεγαλοστομίες, οι εναγκαλισμοί με τους Κινέζους έγιναν… όπως οφείλει κάθε σοβαρή κυβέρνηση να κάνει.
Το λιμάνι της αγωνίας έχει γίνει λιμάνι της ελπίδας, ο ΣΥΡΙΖΑ επέστρεψε στην αντιπολίτευση, μαζί και ο κ. Δρίτσας.
Ο εν λόγω βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας αγωνιστής. Κανείς δεν αμφισβητεί τη δράση του, τις προθέσεις του, την επιθυμία του να προσφέρει στον τόπο, απ’ όποιο μετερίζι κι αν βρίσκεται.
Όμως, προέβη σε ένα ατόπημα από αυτά που καταγράφονται ως μεγάλες ανοησίες.
Οσο κι αν προσπάθησε στη συνέχεια να ανασκευάσει η δήλωση και οι εντυπώσεις έμειναν.
«Βιασμοί μικρών παιδιών στη Μόρια γίνονται μια φορά το εξάμηνο», αντέτεινε στις κατηγορίες των συνομιλητών του στο στούντιο για τις τραγικές καταστάσεις σ’ αυτό το σύγχρονο Νταχάου της Λέσβου.
Και αυτή η δήλωση αν δεν είναι ατυχής είναι τουλάχιστον άθλια και δείχνει ότι στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν μεγάλο πρόβλημα με το Προσφυγικό.
Εχουν πρόβλημα γιατί πούλησαν ανθρωπισμό με το τσουβάλι, όμως, δεν κατάφεραν να διαχειριστούν το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό ζήτημα με τη δέουσα σοβαρότητα.
Εχουν πρόβλημα γιατί επί ΣΥΡΙΖΑ δημιουργήθηκε η ντροπή της Ευρώπης, η Μόρια, και μαζί και άλλα κέντρα φιλοξενίας στη Σάμο ή τη Χίο όπου στοιβάχτηκαν χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες.
Κέντρα φιλοξενίας μόνο στο όνομα. Διότι για ποια φιλοξενία μιλάμε όταν η Μόρια χωράει 2.000 – 3.000 και υπήρχαν 10 και 12 χιλιάδες ενώ μόλις σήμερα ανακοινώθηκε ότι έφτασαν και τους 16.000;
Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν πρόβλημα γιατί είναι άλλο να είσαι κατ’ επάγγελμα ευαίσθητος, ανθρωπιστής, φίλος των προσφύγων και μεταναστών και κάθε αδικημένου αυτής της πλάσης, κι άλλο να πρέπει να δείξεις διαχειριστικές ικανότητες.
Πηγή: Reuters
Εχουν πρόβλημα οι Συριζαίοι γιατί η ντροπή δεν ξεπλένεται με τσιτάτα κατά της κακής και ανάλγητης δεξιάς που δεν τη νοιάζει τι θα κάνουν οι ξένοι που έρχονται στη χώρα μας.
Και το μεγαλύτερο πρόβλημά τους είναι το άγχος τους να δείξουν ότι αυτοί είναι διαφορετικοί από τους άλλους.
Όταν, όμως, από λάθος ή από αφέλεια λες έτσι απλά: «Ένα βιασμός κάθε έξι μήνες γίνεται στη Μόρια», υπονοείς ότι δεν έγινε και τίποτ μωρέ.
Υπονοείς ότι φταίνε τα κακά μέσα ενημέρωσης που συκοφαντούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ότι φταίνε οι δημοσιογράφοι που γράφουν ότι επί ΣΥΡΙΖΑ επικρατούσε χάος στη Μόρια, όμως για την Κουμουνδούρου δεν ήταν έτσι.
Ότι φταίνε όλοι οι άλλοι κι όχι η προηγούμενη (ή και η νυν) κυβέρνηση που ανέχεται αυτό το αίσχος. Αυτό το νεοελληνικό άγος.
Να τελειώνουμε με τους ανόητους ή με τους ενοχικούς που έχουν πρόβλημα επειδή αποδείχθηκαν ανίκανοι να είναι πάνω από όλα άνθρωποι στις πράξεις κι όχι στα λόγια.
Εστω κι ένα παιδί να βιάζεται είναι ντροπή, είναι μια αδιανόητη κατάσταση που προσβάλλει την Ελλάδα.
Εστω κι ένα παιδί να πεθαίνει από αφυδάτωση, όπως πρόσφατα στη Μόρια, είναι ξεφτίλα για το ελληνικό κράτος, για την ελληνική κοινωνία, για το πολιτικό σύστημα.
Εστω κι ένας άνθρωπος να κρυώνει σε στρατόπεδα – τρώγλες, σε ελληνικά Νταχάου, είναι όνειδος.
Και πολύ περισσότερο όταν όλα αυτά τα υφίστανται ξένοι. Ανθρωποι που στην πλειονότητά τους έχουν έρθει από χώρες που καταστράφηκαν είτε από πόλεμο είτε από οικονομικούς λόγους.
Είναι ντροπή για την Ελλάδα να μην μπορεί να διαχειριστεί 30, 50 ή 80 χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες. Να μη μπορεί να τους προσφέρει τα στοιχειώδη, τροφή, στέγη, ασφάλεια.
Ομοίως ντροπή είναι να μην έχει όλα τα παραπάνω οποιοσδήποτε έλληνας πολίτης.
Ας κοιτάξουν, λοιπόν, στον ΣΥΡΙΖΑ να δουν τι έκαναν οι ίδιοι για τους πρόσφυγες και μετανάστες. Ας αναλογιστούν την εγκληματική ανικανότητά τους ή ότι έκλεισαν στα μάτια σε σκάνδαλα που αφορούσαν τη διαχείριση εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Ας σκεφτούν έστω για μια στιγμή ότι το πρόβλημα δε λύνεται ούτε με ευχολόγια, ούτε με επίθεση στην κυβέρνηση η οποία τουλάχιστον κατέθεσε μια πρόταση, ασχέτως αν είναι η καλύτερη ή αν είναι εφικτή.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να ξαναγίνει κυβέρνηση και ο Δρίτσας υπουργός. Ας τους γίνουν τα παθήματα και τα λάθη μαθήματα, ειδικά τώρα που ξέρουμε ότι το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό θα μας ταλαιπωρεί για πολλά χρόνια.
