Μόλις τέσσερις μήνες έχουν περάσει από τις εκλογές και ο Αλέξης Τσίπρας ονειρεύεται την στιγμή της επιστροφής του στην εξουσία. Το θεωρεί κάτι σαν νομοτελειακό αυτό, κάτι σαν το πεπρωμένο το δικό του και του κόμματός του. Ίσως περισσότερο το δικό του, γιατί για το κόμμα του τα θολώνει κάπως τα νερά.
Το περιέγραψε την Τετάρτη στην Κοζάνη το φιλόδοξο σχέδιό του, με τις εξής φράσεις: «Δεν μας απασχολεί το πώς θα ξαναγυρίσουμε στις καρέκλες της εξουσίας, γιατί εμείς δεν γεννηθήκαμε σε αυτές και δεν μας έπιασε στερητικό σύνδρομο όπως αυτούς που τους έλειψε η καρέκλα της εξουσίας και η δυνατότητα να εξουσιάζουν. Εμείς θέλουμε να ξαναγυρίσουμε και θα ξαναγυρίσουμε να βάλουμε ένα λιθαράκι να πάει ο τόπος μας πιο μπροστά».
Για όσους δεν κατάλαβαν, θέλει να ξαναγυρίσει και θα ξαναγυρίσει στην εξουσία για το καλό μας, όχι για κανέναν άλλο λόγο. Αρκεί να το καταλάβουμε και να τον ψηφίσουμε, αλλά αυτό είναι μία λεπτομέρεια με μικρή σημασία.
Εν αναμονή αυτής της μεγάλης επιστροφής, ο κ. Τσίπρας αποκάλυψε και κάτι άλλο. Δεν ήταν ο λαοπρόβλητος ηγέτης που όλοι νομίζαμε, δεν τον λάτρεψαν σαν θεό οι Ελληνες, δεν είχε την επαφή με τον κόσμο που κάποιοι είχαν πιστέψει. Γιατί όμως δεν συνέβη αυτό, πώς είναι δυνατόν; «Όλα τα προηγούμενα χρόνια, είχαμε την βαριά ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας στις πιο δύσκολες συνθήκες από την μεταπολίτευση και μετά και αμελήσαμε αυτή την επαφή. Εγώ προσωπικά ήμουν κλεισμένος στα κυβερνητικά κτήρια αντιμετωπίζοντας πράγματι δύσκολες καταστάσεις και παίρνοντας και δύσκολες αποφάσεις».
Κλεισμένος στα κυβερνητικά κτίρια;
Μα φυσικά. Και όχι απλώς κλεισμένος. Κλειδαμπαρωμένος ήταν. Με τις κλούβες σε περίτεχνους σχηματισμούς στην Ηρώδου Αττικού να μην αφήνουν ούτε πεζό να περάσει και με ασφάλεια πρωτοφανή. Και με τα πούρα στο γραφείο, για όσους δεν θυμούνται ένα από τα επικά σποτάκια του ΣΥΡΙΖΑ της σειράς «Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη». Φαίνεται όμως ότι οι πολίτες δεν πείστηκαν από κάτι τέτοια. Και η επαφή με τον κόσμο στράβωσε, χάθηκε στους σκοτεινούς διαδρόμους της εξουσίας.
Τώρα όμως όλα θα αλλάξουν. Και ο κ. Τσίπρας θα αποκτήσει την επαφή με τον κόσμο, την οποία δεν είχε όσο ήταν στην Πρωθυπουργία.
Θα φτιάξει ένα κόμμα αστραφτερό και τσαχπίνικο και ψηφιακό. Το ότι δεν φαίνεται να τσιμπάνε και πολλοί στο παραμύθι και τα νέα μέλη δεν συρρέουν κατά κύματα, μάλλον σε κάποιο μεταφυσικό λόγο θα οφείλεται.
Παρακολουθώντας τις ομιλίες του κ. Τσίπρα σε αυτές της περιοδείες του ανά την χώρα και τις κομματικές μαζώξεις, μοιραία διαπιστώνει κάποιος την απουσία πολιτικής πρότασης και την αγωνιώδη προσπάθεια προβολής του ιδίου ως ηγετικής μορφής που θα ξαναφέρει το κόμμα στην εξουσία.
Αυτό είναι λοιπόν το νέο προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα με επικεφαλής έναν «Πατερούλη», που κάνει τα πάντα για το καλό μας ενώ οι άλλοι θέλουν να μας βλάψουν και δεν το καταλαβαίνουμε.
Είναι ενδιαφέρον το μοντέλο και ας είναι κάπως απλοϊκό. Και φυσικά θα μετρηθεί η ελκυστικότητά του όταν έλθει η ώρα…
