Αν προσπαθήσει κάποιος να ερμηνεύσει την στάση του ΣΥΡΙΖΑ, την αντιπολιτευτική τακτική του και να αναζητήσει τους στόχους του, μάλλον η πολιτική επιστήμη δεν θα τον βοηθήσει πολύ. Θα πρέπει να αναζητήσει βοήθεια σε άλλα επιστημονικά πεδία.
Τι μπορεί για παράδειγμα να συμπεράνει κάποιος από τα όσα σχεδίασε, ενορχήστρωσε και εν τέλει έπραξε η αξιωματική αντιπολίτευση στην Προανακριτική Επιτροπή;
Επί ημέρες οι Πολάκης και Τζανακόπουλος έδιναν μία κακοπροβαρισμένη παράσταση. Τσαμπουκαλεύονταν μέσα στην επιτροπή, αρνούνταν να αποχωρήσουν από τις συνεδριάσεις αφότου είχαν εξαιρεθεί και στην ουσία παρεμπόδιζαν τις εργασίες της και την εξέταση ενός κομβικού μάρτυρα όπως ο Κωνσταντίνος Φρουζής της Novartis.
Κατηγορούσαν δε την ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ για τις ζημιές που εκείνοι προκαλούσαν…
Επειτα, δια του Παπαγγελόπουλου και του Τσοβόλα,ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε να εξαιρεθούν τρεις βουλευτές της ΝΔ και ένας του ΚΙΝΑΛ.
Επειτα, οι Τζανακόπουλος και Πολάκης αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία, καθώς άλλη μία παρουσία τους σε συνεδρίαση θα ματαίωνε και πάλι την εξέταση του Φρουζή. Ισχυρίζονταν ότι απείχαν από την συνεδρίαση της Τρίτης προκειμένου να προχωρήσει η εξέταση του Φρουζή. Διεμήνυαν δε ότι παραμένουν μέλη της Επιτροπής και ότι θα επανέλθουν με νέο σόου τις επόμενες ημέρες.
Επειτα προσήλθε ο Φρουζής, τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι ήθελε να ακούσει στην Επιτροπή ενώ κατά τα όσα διακινούσε, η ΝΔ δεν ήθελε.
Και αφότου προσήλθε, ο ΣΥΡΙΖΑ απείχε από την συνεδρίαση στην οποία κατέθεσε ο κομβικός μάρτυς!
Με αυτά στο φόντο, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης συντάσσεται με κάθε είδους ταραξίες, αναζητεί αφορμές και γελοίες δικαιολογίες προκειμένου να αντιπολιτευτεί ακόμη και για την σύλληψη τρομοκρατών, υποδαυλίζει την ένταση στο μεταναστευτικό, κατηγορεί τον Γεωργιάδη και τον Βορίδη ως φασίστες ακροδεξιούς και ο Αλέξης Τσίπρας διασκεδάζει μαζί τους και απολαμβάνει την παρέα τους στο Προεδρικό Μέγαρο.
Αν όλα αυτά δεν είναι αλλοπρόσαλλα, είναι απλώς παιδαριώδη. Και ίσως αυτός είναι ο πιο ταιριαστός χαρακτηρισμός για την συνολική αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που λησμονούν πολλοί, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι για πρώτη φορά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με τις εκλογές της 7ης Ιουλίου απλώς επέστρεψε στον θεσμικό ρόλο τον οποίο για πρώτη φορά ανέλαβε το 2012.
Τότε είχε αναρριχηθεί στην εξουσία μέσω της εξαλλότητας, του ψεύδους, της διαστρέβλωσης, της δημαγωγίας και την καλλιέργειας απατηλών ελπίδων. Προφανώς πιστεύει ότι η τακτική εκείνη που απέδωσε στα χρόνια των μνημονίων, θα είναι η συνταγή της επιτυχίας και σήμερα. Με κάποιες παραλλαγές, αλλά με βασικό συστατικό την σπέκουλα. Θα όφειλε να έχει αξιοποιήσει τις πλούσιες εμπειρίες και να έχει γίνει σοφότερος.
Μάλλον στον ΣΥΡΙΖΑ κάνουν ένα θεμελιώδες λάθος, το οποίο ως αριστεροί που είναι θα όφειλαν να έχουν αποφύγει: οι συνθήκες άλλαξαν, τα ίδια εργαλεία δεν επαρκούν για την επίτευξη του στόχου. Χρειάζονται άλλα.
Πρέπει όμως και οι χειριστές τους να είναι επιδέξιοι. Και όπως φαίνεται, μόνο η επιδεξιότητα δεν τους χαρακτηρίζει…