Οι εσωτερικές αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ καταφαίνονται πλέον καθημερινώς στον τρόπο με τον οποίο ασκεί αντιπολίτευση.

Ενώ από τον Αλέξη Τσίπρα διακηρύσσεται με κάθε ευκαιρία ότι το κόμμα επιχειρεί ένα άλμα στη νέα εποχή, ότι αναζητεί νέα ταυτότητα και τους τρόπους για την κοινωνική του «αντιστοίχιση», η τακτική του εντός και εκτός Βουλής δείχνει ότι κατατρύχεται από όλα τα σύνδρομα και τις ιδεοληψίες που τον χαρακτηρίζουν.

Εν μέσω της περιβόητης εκστρατείας για τον iSyriza και καθώς πληθαίνουν τα δείγματα της αδυναμίας προσέλκυσης μελών, η εικόνα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κυριαρχείται από κάποια εξόφθαλμα φαινόμενα.

Η στρατηγική της τυφλής σύγκρουσης

Είναι φανερό ότι προεξάρχοντος του κ. Τσίπρα ακολουθείται μία στρατηγική τυφλής σύγκρουσης με την κυβέρνηση και προσωπικά με τον κ. Μητσοτάκη. Και υπό αυτό το πρίσμα έχει ενδιαφέρον το ποια πρόσωπα έχουν αναλάβει συγκεκριμένους ρόλους και πώς διαμορφώνεται ένας νέος συσχετισμός μεταξύ των νεοεκλεγέντων «ξένων» και των παραδοσιακών κομματικών.

Αντίθετα με τα όσα μετεκλογικά είχε διακηρύξει και υποστηρίξει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τα στοιχεία εποικοδομητικής κριτικής λείπουν, ενώ την ίδια στιγμή η ακρότητα, ο οξύς λόγος, η πρόκληση και η ένταση περισσεύουν. Σε αυτό το πλαίσιο, καταγγέλλονται καθημερινώς διαφόρων ειδών «πραξικοπήματα», στα οποία αναζητείται το άλλοθι για ένα τυφλό «αντάρτικο».

Είναι χαρακτηριστική η μόνιμη επωδός του κ. Τσίπρα περί της ακροδεξιάς ΝΔ… Και παράλληλα, είναι φανερή η συνεχής αγωνία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να καταφεύγει σε έναν στρεβλωτικό και παραπλανητικό απολογισμό του κυβερνητικού του έργου, με μοναδικό στόχο να απευθυνθεί στο στενό ακροατήριο των βουλευτών και των κομματικών στελεχών.

Καλλιέργεια εντάσεων σε όλα τα επίπεδα

Η τακτική αυτή φτάνει έφτασε στα άκρα τις τελευταίες ημέρες εξαιτίας των όσων συνέβησαν στο Μεταναστευτικό. Η ρητορική και η τακτική του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν παραπέμπουν σε καμία εκδήλωση διάθεσης να συμβάλει σε λύσεις, παρά αντιθέτως, σε μία επιμονή έως και εμμονή να καλλιεργήσει και να υποδαυλίσει εντάσεις σε όλα τα επίπεδα. Κοινωνικό και πολιτικό, κεντρικό και τοπικό.

Οι ακραίες διαθέσεις του κ. Τσίπρα φανερώνονται και επ’ αφορμή των όσων εκτυλίσσονται στην προανακριτική επιτροπή. Η επιλογή της τακτικής της πολιτικής δολιοφθοράς είναι πρόδηλη και φάνηκε με την εκ μέρους του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτηση της στάσης των Π. Πολάκη και Δ. Τζανακόπουλου.

Επειτα από την πρωτοφανή ανταλλαγή επιστολών με τον Πρόεδρο της Βουλής Κ. Τασούλα, ο κ. Τσίπρας έφτασε να δηλώσει ότι δεν πρόκειται να αντικαταστήσει τους δύο βουλευτές του, την εξαίρεση των οποίων αποφάσισε η πλειοψηφία της Επιτροπής, με το σκεπτικό ότι δεν μπορεί να έχουν ταυτοχρόνως ιδιότητα εισαγγελέα και μάρτυρα. Επισημάνθηκε δε από ορισμένους πως στα επεισόδια αυτά υπερθεμάτισε σε επιθετικότητα ο προερχόμενος από το ΠαΣοΚ Ι. Ραγκούσης.

Το φαινόμενο που παρατηρείται κατά τους πρώτους αυτούς μήνες του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

«Δομική αντιπολίτευση» αλα ΠαΣοΚ 1970

Από τη μία πλευρά, οι ακραίες συμπεριφορές και πρακτικές υιοθετούνται και εκδηλώνονται από νεόκοπους κομματικούς «γενίτσαρους», προερχόμενους από τις τάξεις των παροπλισμένων, πρώην στελεχών του ΠαΣοΚ. Με αυτούς, καθώς και με τους Πολάκη, Τζανακόπουλο κ.λπ. έχει συνταχθεί ο κ. Τσίπρας, ο οποίος μάλιστα δεν κρύβει και ότι το κίνητρο για τα όσα λέγονται, γράφονται και διακινούνται είναι η προσδοκία επιστροφής στην εξουσία. Κατά τα όσα υπονοούνται, αυτό γίνεται και θα συνεχίσει να γίνεται χωρίς να υπολογίζεται το τίμημα. Είναι η νέα εκδοχή της παπανδρεϊκής έμπνευσης «δομικής αντιπολίτευσης» της δεκαετίας του 1970.

Από την άλλη, διαφορετικές επιλογές φαίνεται ότι έχουν κάνει παραδοσιακά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είτε ενταγμένα σε εσωκομματικές ομάδες είτε όχι.

Η διαφορετική αυτή στάση εκδηλώνεται από πρόσωπα όπως για παράδειγμα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ή ο Νίκος Φίλης. Ο πρώτος ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και ο δεύτερος ως υπεύθυνος για τον Τομέα Παιδείας, ασκούν τους αντιπολιτευτικούς τους ρόλους αποφεύγοντας την ακρότητα και την ένταση.

Προβληματισμός για τις νέες δημοσκοπήσεις

Τις περισσότερες φορές μιλούν επί της ουσίας, ασκούν ένα είδος ιδιότυπης μεν αλλά προγραμματικής αντιπολίτευσης και πάντως με ύφος και περιεχόμενο πολύ διαφορετικό και πιο εποικοδομητικό από εκείνο της ηγεσίας του κόμματος.

Η αντίφαση αυτή έχει ήδη αρχίσει να συζητείται, ειδικώς έπειτα από τη δημοσιοποίηση των πρόσφατων μετεκλογικών δημοσκοπήσεων.

Η συνεχής διεύρυνση της διαφοράς υπέρ της ΝΔ και κυρίως τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, σύμφωνα με τα οποία η αποδοχή του κ. Μητσοτάκη είναι συντριπτική, έχουν προκαλέσει προβληματισμό για το είδος της αντιπολίτευσης που ασκείται και το κατά πόσον θα πρέπει να γίνουν αναπροσαρμογές.

Ενα ερώτημα το οποίο έχει αρχίσει να διατυπώνεται είναι και αν θα καταστεί δυνατόν να αποφευχθεί μία τέτοια συζήτηση στην πορεία προς το Συνέδριο. Φιλοδοξία του κ. Τσίπρα είναι φυσικά η κομματική αυτή διαδικασία να μην περιλάβει τέτοιου τύπου αναζητήσεις, οι οποίες μοιραία θα έχουν χαρακτηριστικά εσωστρέφειας. Ομως μέχρις ότου προγραμματιστεί το συνέδριο και οριστεί η τελική ημερομηνία διεξαγωγής του, δεν είναι βέβαιον ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα κατορθώσει να αγνοήσει τέτοιου είδους προβληματισμούς.

Σύμφωνα πάντως με τα όσα διαμηνύονται και από τον ίδιο τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν θα πρέπει να αναμένονται ανατροπές στις επιλογές του στο προσεχές διάστημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό πως θα επιδιώξει να εκμεταλλευτεί όποιο ζήτημα θεωρήσει σκόπιμο.

Από το Προσφυγικό/Μεταναστευτικό και την αντιφατική του στάση στην εξόρυξη υδρογονανθράκων, έως τη διαδικασία της Προανακριτικής, την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, τα εθνικά θέματα, τις σχέσεις με την Τουρκία και τις εξελίξεις στα Βαλκάνια.