Υπάρχει μια βασική παραδοχή: τα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων η μεσαία τάξη σήκωσε το μεγαλύτερο φορτίο. Κυριολεκτικά «γονάτισε» από την φορολογική πολιτική που ακολουθήθηκε από όλες τις κυβερνήσεις με κεντρικό σημείο της υπερφορολόγησης την τετραετία του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή η μεσαία τάξη κρατάει δεκαετίες τώρα τους πυλώνες της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου. Ως εκ τούτου οφείλουν οι κυβερνήσεις να επιδεικνύουν μεγαλύτερο σεβασμό και να πράττουν αναλόγως και κυρίως να λαμβάνουν αποφάσεις που θα τους βοηθήσουν.
Η μεσαία τάξη που ανέκαθεν η εκπροσώπησή της διεκδικείται από διάφορους πολιτικούς χώρους θέλει άλλη αντιμετώπιση. Δεν επιθυμεί αποφάσεις χαριστικές, αλλά μέτρα που θα ενισχύουν το αίσθημα της φορολογικής δικαιοσύνης.
Εάν διαβάσει κανείς το φορολογικό νομοσχέδιο θα διαπιστώσει ότι η μεσαία τάξη δεν πρόκειται να πάρει άμεσα τις ανάσες που ανέμενε από την αλλαγή της κυβέρνησης. Η νέα φορολογική κλίμακα δεν ευνοεί μισθωτούς και συνταξιούχους που χαρακτηρίζονται ως μεσαία τάξη και κυρίως τα δύο τρίτα αυτής που επλήγησαν και περισσότερο κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Η κυβέρνηση θα πρέπει άμεσα να αναθεωρήσει, καθώς η τσέπη των πολιτών είναι αυτή που κρίνει κυρίως τη στάση και τη συμπεριφορά τους.
Και αυτό που απαιτείται δεν είναι μόνο η μείωση της φορολογίας, αλλά και ένας συνδυασμός πολιτικών που μαζί με τις απαραίτητες φοροελαφρύνσεις θα ενισχύσει φορολογικές αδικίες παρελθόντων ετών.
Και παράλληλα, η μεσαία τάξη, οι νοικοκύρηδες που κράτησαν όρθια την ελληνική οικονομία και κοινωνία σε δύσκολες στιγμές, θέλουν και καλύτερες θέσεις απασχόλησης για τα παιδιά τους, αναγκαίες υποδομές στην παιδεία και στην υγεία, καλύτερη Δημόσια Διοίκηση και συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας που θα δημιουργήσει διαθέσιμο εθνικό εισόδημα.
Η αποκατάσταση των αδικιών είναι επιβεβλημένη, καθώς αυτή θα συμβάλλει να βρεθεί το πεδίο ισορροπίας που έχει ανάγκη η κοινωνία.
Γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα ξαναβγεί στους δρόμους το περίφημο κίνημα της γραβάτας που είναι ακόμα ουσιαστικά εν υπνώσει, καθώς περίμενε φορολογικές ανάσες, αλλά βλέπει να μένουν κενό γράμμα οι προεκλογικές υποσχέσεις.
