Αν θυμηθούμε καλά την προεκλογική περίοδο, θα εντοπίσουμε μία δέσμευση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ότι προτεραιότητα της κυβέρνησής του θα ήταν να καθαρίσει τα Εξάρχεια, να «απελευθερώσει» το Πολυτεχνείο και να αποκαταστήσει την τάξη σε αυτό το ιδιότυπο γκέτο της Αθήνας.
Μπορεί να κατανοήσει κάποιος ότι ως προς αυτά η ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη κινείται με κάποια μεθοδικότητα. Ίσως από επιχειρησιακής απόψεως το σπάσιμο των καταλήψεων κτιρίων στην περιοχή των Εξαρχείων να μην είναι και η πιο δύσκολη υπόθεση, πάντως γίνεται χωρίς να ανοίξει μύτη και αυτό έχει μία σημασία.
Όμως οι καταλήψεις δεν είναι το θέμα. Η ΑΣΟΕΕ και το Πολυτεχνείο είναι.
Η επιχείρηση στην ΑΣΟΕΕ το βράδυ του Σαββάτου έδειξε πολλά. Κατ’ αρχάς ότι υπάρχει κάποια αποφασιστικότητα. Αποκάλυψε όμως και το παιχνίδι που παιζόταν τόσα χρόνια. Μπορεί η πρυτανεία σήμερα να έχει την κάλυψη του νέου νόμου για το άσυλο, πλην όμως έγινε φανερό και σαφές ότι η συλλογή πολεμοφοδίων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο γινόταν επί μακρόν και όχι τις προηγούμενες ημέρες. Θα μπορούσαν θεωρητικά να έχουν γίνει αυτά προ πολλού, ακόμη και με το προηγούμενο νομικό καθεστώς. Απλώς εκεί αρχίζει η συζήτηση για την πολιτική βούληση της προηγούμενης κυβέρνησης (και όχι μόνο αυτής…), τις υπόγειες πολιτικές διαδρομές, την ανοχή, τις σχέσεις κάποιων με τις ομάδες αυτές των Εξαρχείων, χαλαρές ή και στενότερες.
Τεσσερισήμισι μήνες μετά τις εκλογές πλησιάζει η μεγάλη ώρα. Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο δεν είναι απλώς ένα κρας τεστ για την κυβέρνηση και την ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Η εφετινή επέτειος του Πολυτεχνείου είναι μία κομβικής σημασίας συγκυρία.
Η κυβέρνηση θα δώσει τις δυσκολότερες εξετάσεις στις οποίες θα κριθεί σε πολλά πεδία. Αν υποθέσουμε (βασίμως) ότι είναι διατεθειμένη να λύσει δια παντός το πρόβλημα των Εξαρχείων, θα φανεί αν είναι και ικανή.
Υπό κανονικές συνθήκες θα μπορούσε κανείς να αναμένει ότι η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης θα φανεί στο κατά πόσον θα αφήσει να συμβούν αυτά που συμβαίνουν κάθε χρόνο. Αν γνωρίζουν οι αρχές πρόσωπα και πράγματα, θεωρητικώς θα πρέπει να δράσουν προληπτικά. Και να μην συμβεί τίποτε.
Πιθανώς όμως αυτή να είναι μία υπερβολική προσδοκία.
Αν παρά ταύτα το ερχόμενο Σαββατοκύριακο γίνουμε και πάλι θεατές του γνωστού θλιβερού θεάτρου, με το Πολυτεχνείο ορμητήριο, τα ΜΑΤ απέξω να παίξουν πετροπόλεμο και τα Εξάρχεια να γίνονται λαμπόγυαλο, τα πράγματα δεν θα είναι και πολύ ενθαρρυντικά.
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έχει ήδη δηλώσει ότι κάποιοι θέλουν έναν νέο Γρηγορόπουλο. Προφανώς κάτι θα έχει κατά νου και προφανέστερα θα πρέπει να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αλλωστε είκοσι μέρες μετά το Πολυτεχνείο έχουμε και την επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου.
Το τεστ της εφετινής 17ης Νοεμβρίου είναι πολύ κρισιμότερο από ό,τι πολλοί νομίζουν. Θα δείξει αν η κυβέρνηση είναι σε θέση να πράξει τα δέοντα, να επιβάλλει τον κατασυκοφαντημένο νόμο και τάξη και να ανακτήσει τον έλεγχο της πόλης.
Αν παρακολουθήσουμε τα ίδια και μερικές προσαγωγές, θα έχει αποτύχει.
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχει θέσει τον πήχη ψηλά και το ερχόμενο Σαββατοκύριακο είναι η ώρα για το μεγάλο άλμα.
Αν δεν είναι επιτυχημένο, ακόμη και η τήρηση του αντικαπνιστικού νόμου θα ακούγεται σαν ανέκδοτο.
