Ημέρες έντασης, ετούτες και οι επόμενες.
Η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973 προσφέρει παραδοσιακά τέτοιες ευκαιρίες.
Ενας κύκλος, περιθωριακός κατά βάση, παραμένει φορτισμένος, φαντασιώνεται εξεγέρσεις ακόμη και σήμερα, κοινώς παραλογίζεται σε ένα περιβάλλον εντελώς διαφορετικό και απολύτως ασύμβατο με εκείνα τα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Είναι ο ίδιος αμετανόητος κύκλος που δεν συμφιλιώθηκε ποτέ με τη Δημοκρατία και τις συμβάσεις της, συνεχίζει να την πολεμά και να την αντιμετωπίζει ως συνέχεια της »χούντας του 73».
Ωστόσο, οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές και η ελληνική κοινωνία, ιδιαιτέρως μετά τις πικρές εμπειρίες της μεγάλης οικονομικής κρίσης, είναι ευθέως αντίθετη σε τέτοιες ανιστόρητες και απολύτως προβληματικές προσεγγίσεις.
Τις τελευταίες ημέρες λοιπόν αυτός ο κύκλος πιέσθηκε οργανωμένα από τις αρχές.
Ανακαταλήφθηκαν κτίρια που είχαν δεσμευτεί εδώ και χρόνια από αυτές τις περιθωριακές δυνάμεις, έκλεισαν κέντρα συνάντησης και εφορμήσεων που διατηρούσαν στα πανεπιστήμια και και σε γειτονιές της Αθήνας και μαζί εξαρθρώθηκε σχήμα τρομοκρατικό ευθέως συνδεδεμένο με αυτόν τον κύκλο.
Η συντονισμένη επιχειρησιακή δράση των αρχών προκάλεσε όπως ήταν φυσικό την έντονη αντίδραση όχι μόνο των ελεγχόμενων ομάδων και δυνάμεων, αλλά και άλλων που κινούνται στη ζώνη της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, οι οποίοι επιμένουν να θεωρούν απαραβίαστο, το ακυρωμένο και παραβιασμένο από τους ίδιους, πανεπιστημιακό άσυλο.
Το δυστύχημα είναι ότι παρασύρθηκαν από τον παροξυσμό της διαπάλης και τμήματα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τα οποία μέχρι χθες ήταν επίσης απέναντι σε αυτόν τον κύκλο.
Ενοχικά και άλλα σύνδρομα , όπως και συγγένειες πολιτικές ,επέβαλαν στάση υποστήριξης ή και καπηλείας από την πλευρά στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ , η οποία ωστόσο επικρίθηκε ως ξένη και εχθρική από τους υπερασπιζόμενους τον αποστεωμένο περιθωριακό κύκλο.
Ηταν ένα μάθημα για αρκετά από τα στελέχη της μέχρι χθες κυβερνώσας Αριστεράς, τα οποία είδαν τις αντιφάσεις της πολιτικής τους να ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια τους.
Ωστόσο η ένταση πυροδοτήθηκε για τα καλά και οι επόμενες ημέρες δεν θα είναι εύκολες , θα απαιτήσουν σύνεση και ψυχραιμία από όλους.
Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι , εμπλεκόμενοι και μη , είναι ότι η κρίση άλλαξε τα πάντα και κυρίως επηρέασε τις συνειδήσεις.
Οι αντοχές και οι ανοχές της ελληνικής κοινωνίας τείνουν να εξαντληθούν.
Οι πολίτες θέλουν πια τα πανεπιστήμια ανοιχτά και λειτουργούντα.
Δεν ανέχονται να στερούνται πόρων και δυνάμεων προκειμένου να σπουδάσουν τα παιδιά τους και να αισθάνονται ότι κάποιοι εκεί έξω τα εμποδίζουν, επειδή απλώς δεν είναι διατεθειμένοι να συμφιλιωθούν με το δημοκρατικό κεκτημένο και θέλουν να έπιβάλλουν με το ζόρι την άποψή τους ή ακόμη χειρότερα επειδή έτσι έμαθαν να ζουν ή επειδή έτσι νομίζουν πως πρέοει να ζουν όλοι.
Κοινώς είμαστε σε άλλη φάση, σε άλλο κύκλο, τον οποίο οφείλουν όλοι να αναγνωρίσουν και πρώτοι εκείνοι που υποτίθεται δρούν στο όνομα της ελευθερίας ,αγνοώντας και καταπατώντας την ελευθερία των άλλων.
