Η πτώση του τείχους του Βερολίνου άρχισε έναν χρόνο νωρίτερα.
Στις 7 Δεκεμβρίου 1988, μιλώντας στα Ηνωμένα Εθνη, ο ηγέτης της Σοβιετικής Ενωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ δήλωνε ότι «η ελευθερία επιλογής είναι μια καθολική αρχή που δεν επιδέχεται εξαιρέσεων».
Η διακήρυξή του ισοδυναμούσε, ούτε λίγο ούτε πολύ, με την κατηγορηματική απόρριψη του «δόγματος Μπρέζνιεφ» το οποίο διακήρυττε το δικαίωμα της Σοβιετικής Ενωσης να επεμβαίνει στα κράτη-δορυφόρους της όταν τυχόν παράβαιναν τις αποδεδεγμένες αρχές του υπαρκτού σοσιαλισμού και υπαινισσόταν ότι οι σύμμαχοί της ήταν πλέον ελεύθεροι να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο.
Το νεύμα του έγινε περισσότερο αντιληπτό από τους νέους διαφωνούντες παρά από τους γηραιούς θιασώτες της Μόσχας που βρίσκονταν ακόμη στην εξουσία. Και ακολούθησε η κοσμογονία της επόμενης χρονιάς που κατέληξε στο κέντρο του Βερολίνου το βράδυ της 9ης Νοεμβρίου 1989.
Στο BHMAgazino που κυκλοφορεί μαζί με το «Βήμα της Κυριακής» ο Μάρκος Καρασαρίνης θυμίζει το σκηνικό των ημερών που προηγήθηκαν της πτώσης και τον αντίκτυπό της για τη σημερινή Γερμανία και για ολόκληρη την Ευρώπη, τριάντα χρόνια μετά.
Διαβάστε περισσότερα στο BHMAgazino που κυκλοφορεί με το «Βήμα της Κυριακής»
