Στις ευνομούμενες δημοκρατικές χώρες ισχύει, ως γνωστόν, η διάκριση των εξουσιών, ισχύει ισονομία, ισοπολιτεία και άτεγκτη εφαρμογή του νόμου έναντι πάντων.(Πρόσφατο, βαρυσήμαντο παράδειγμα, η απόφαση της βρετανικής δικαιοσύνης που έκρινε παράνομο και άκυρο το, προσωρινό έστω, κλείσιμο του κοινοβουλίου από την κυβέρνηση Τζόνσον).
Οι φιλελεύθεροι και δημοκρατικοί πολίτες αυτού του τόπου θέλαμε να πιστεύουμε ότι και η χώρα μας ανήκει στη χορεία των χωρών αυτών, ότι κι αν κάπου υστερούμε, με τις σύντονες προσπάθειες πάντων των αρμοδίων, πολιτικών, νομομαθών, συνταγματολόγων, η χώρα μας θα καταστεί, συν τω χρόνω, πρότυπο ευνομούμενης δημοκρατικής χώρας, πρότυπο κράτους δικαίου. Απεδείχθη ότι τρέφαμε αυταπάτες.
Απεδείχθη, για μια ακόμη φορά, και με τη σφραγίδα του πρωθυπουργού μάλιστα, ότι η χώρα μας παραμένει μια αξιοθρήνητη Μπανανία, κάτι μεταξύ Ζιμπάμπουε, Ουγκάντα και Τανζανίας. (Ελπίζω να μην αδικώ τις χώρες αυτές και, αν το πράττω, ας με συγχωρούν για την άγνοιά μου…)
Αναφερόμενος στην υπόθεση Novartis και στην καταγγελόμενη από ανώτατους δικαστικούς και εξέχοντες πολιτικούς σκευωρία, ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε, μεταξύ των άλλων, ότι δεν στέλνει στα δικαστήρια και στη φυλακή τους πολιτικούς του αντιπάλους αλλά αφήνει να τους κρίνει ο λαός. Ότι δεν παραπέμπει τον κ. Τσίπρα γιατί δεν θέλει να τον ηρωοποιήσει!
Ας σημειωθεί ότι τις πρωτοφανείς αυτές για ευνομούμενη χώρα δηλώσεις ο κ. Μητσοτάκης τις έκανε πριν ακόμα γίνει γνωστό το περιεχόμενο του δικαστικού φακέλου που απεστάλη στη Βουλή, πριν γίνουν γνωστές οι καταθέσεις και τα όποια, επιβαρυντικά ή μη, στοιχεία.Και τις έκανε ως απόλυτος άρχων, ως μοναδικός και
αδιαμφισβήτητος εκπρόσωπος και επικυρίαρχος και των τριών εξουσιών, εκτελεστικής, νομοθετικής αλλά και δικαστικής!
Προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα:
α) Είναι προφανές ότι η υπόθεση Novartis δεν είναι μια απλή, συνηθισμένη υπόθεση. Είναι μια μέγιστη υπόθεση που αφορά όχι μόνο την Δικαιοσύνη αλλά αυτή την ίδια τη Δημοκρατία. Με ποιό δικαίωμα ο κ. Μητσοτάκης την υποβιβάζει, την μετατρέπει σε προσωπική του υπόθεση; Από πού αντλεί το δικαίωμα να κρίνει και να αποφασίζει ποιος θα παραπεμφθεί και ποιος όχι;
β) Σε ποιά ευνομούμενη δημοκρατική χώρα ο λαός, παραμερίζοντας τη Δικαιοσύνη, κρίνει και αποφασίζει σε μια δικαστική υπόθεση;
Εχει την αρμοδιότητα αλλά και τη δυνατότητα ο λαός να υπεισέλθει σε όλες τις πτυχές και τις λεπτομέρειες μιας σύνθετης και περίπλοκης δικαστικής υπόθεσης; Και αν ο λαός έχει αυτή την δυνατότητα, τι χρειάζεται τότε η Δικαιοσύνη;
γ) Ισχυρίζεται ο κ. Μητσοτάκης ότι δεν παραπέμπει τον κ. Τσίπρα για να μην τον «ηρωοποιήσει», δεν εξηγεί όμως γιατί γίνεται ήρωας ένας πολίτης που απαλλάσσεται σε μια δίκη από τυχόν άδικη κατηγορία. Η κοινή λογική λέει ότι ο πολίτης που παραπέμπεται σε δίκη, αν μεν απαλλαγεί πάει πανευτυχής σπίτι του, αν δε καταδικαστεί, πάει φυλακή. Σε καμιά περίπτωση δεν προκύπτει ηρωοποίηση. Αν τώρα ο αθωωθείς θελήσει μετά την αθώωση να παραστήσει τον ήρωα, το μόνο βέβαιο είναι ότι θα καταστεί γελοίος…Αλλωστε, αν ο κ. Τσίπρας ήταν βέβαιος για την αθωότητά του, δεν θα απαιτούσε ο ίδιος την παραπομπή του προκειμένου να αποδείξει την εις βάρος του σκευωρία και να καταστεί ήρωας εκ του ασφαλούς;
δ) Με την απόφασή του να παραπέμψει μόνο τον κ.Παπαγγελόπουλο ο κ. Μητσοτάκης προσβάλλει βάναυσα την νοημοσύνη και του τελευταίου έλληνα πολίτη.
Σύμφωνα με την εκδοχή που σερβίρει ο κ. Μητσοτάκης, τα γεγονότα εκτυλίχθηκαν ως εξής:
Ένα συννεφιασμένο πρωινό ο κ. Παπαγγελόπουλος μετέβη στο γραφείο του και επειδή ήταν κακόκεφος γιατί δεν κοιμήθηκε καλά, πήρε, για να εκτονωθεί, μια κόλλα χαρτί και αποφάσισε να«τυλίξει» μέσα της πλείστα όσα ηγετικά στελέχη της αντιπολίτευσης. Αποφάσισε δηλαδή εν ψυχρώ, να τα εξοντώσει ηθικά και πολιτικά. Και ο κ.Τσίπρας, παρότι, κατά γενική ομολογία, «πιάνει πουλιά στον αέρα», δεν είδε τίποτα, δεν άκουσε τίποτα, δεν κατάλαβε τίποτα!
Δεν είναι προφανές ότι ο κ Μητσοτάκης θεωρεί χαχόλους όλους τους έλληνες πολίτες;
Για την υπόθεση Novartis γράφτηκαν και γράφονται πολλά, εκείνο όμως που, κατά τη γνώμη μου, ξεχωρίζει, είναι ένα έξοχο άρθρο του επίτιμου αρεοπαγίτη Λ. Λυμπερόπουλου που, υπό τον τίτλο «Υπόθεση Novartis και Δικαιοσύνη», δημοσιεύθηκε στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 24/9 τρ. Πρόκειται για ένα μνημειώδες κείμενο.
Προτείνω στον κ. Μητσοτάκη, στους υπουργούς και τους βουλευτές του, να το διαβάσουν και να το ξαναδιαβάσουν προσεκτικά. Και με το χέρι στην καρδιά μετά, να αποφασίσουν αν θα παραβιάσουν το Σύνταγμα και τους νόμους, αν θα καταστούν επίορκοι.
