Η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από 16χρονα και πρόσφυγες. Από τους φασίστες κινδυνεύει

Εχει πράγματι πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η κουβέντα στο διαδίκτυο, όταν γίνεται γύρω από ένα θέμα που αγγίζει τα ιερά και τα όσια της πατρίδας.

Εχει πολύ ενδιαφέρον όχι γιατί γίνεται μια γόνιμη αντιπαράθεση από την οποία θα βγει κάποιο αποτέλεσμα. Δεν μπορεί να ελπίζει κανείς σε κάτι τέτοιο.

Το ουσιώδες είναι ότι αντιλαμβάνεται κανείς το μίσος που έχει εμφυλοχωρήσει στην ελληνική κοινωνία.

Η έλλειψη ανεκτικότητας στην αντίθετη άποψη, η παντελής απουσία γνώσης του τι εστί Δημοκρατία και ελευθερία του λόγου.

Μόλις τολμήσει να γράψει κάποιος ένα άρθρο, να πει την άποψή του για ένα θέμα που άπτεται π.χ. των εθνικών θεμάτων, του προσφυγικού, των παρελάσεων ή της ελληνικής ιστορίας, γίνεται κακός χαμός.

Οσο πιο «αιρετική» είναι η άποψη, όσο λιγότερο… πολιτικώς ορθή (ή politically correct που λένε και στο χωριό μου), όσο πιο μακρινή από αυτό που κάποιοι θεωρούν «ιερό, εθνικό τοτέμ», τόσο πιο πολύ μίσος γεννιέται.

Λες π.χ. ότι έχεις 70 χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες και αφού τους έχεις εδώ δεν μπορείς να τους φέρεσαι σα σκουπίδι και πρέπει να τους περιθάλψεις, να τους ενσωματώσεις, να τους σώσεις από τις Μόριες, και αμέσως πέφτουν να σε ξεσκίσουν.

Από πράκτορας του Σόρος μέχρι, εθνομηδενιστής, κι από τουρκόσπορος μέχρι πουλημένο τομάρι που θέλει να καταστραφεί, γίνεσαι από τους «ειδικούς», τους μορφωμένους και τους πολιτικώς ορθούς Ελληναράδες.

Τολμάς να γράψεις ότι το μεταξικό κατάλοιπο των παρελάσεων πρέπει να καταργηθεί και αμέσως σου την «πέφτουν» χαρακτηρίζοντάς σε ανθέλληνα, κομμουνιστή, πράκτορα του Ερντογάν και άλλα πολλά, όμορφα κοσμητικά επίθετα που περνάνε μια χαρά στο διαδίκτυο.

Πας να γράψεις ότι τα κοριτσάκια που έκαναν το σόου τους α λα Μόντι Πάιθονς είναι παιδιά και δεν είναι καλοκουρδισμένα στρατιωτάκια, κι αμέσως τα κοράκια του εθνικοπατριωτικού μετώπου που είχαν κρυφτεί τα τελευταία χρόνια πίσω από τη Χρυσή Αυγή, ορμάνε να σε κατατροπώσουν.

Διαδικτυακά πάντα γιατί κατά τα λοιπά πρόκειται περί δειλών, σαν τους πολιτικούς τους ινστρούχτορες, τους Χρυσαυγίτες, που έδερναν μετανάστες αλλά στη δίκη είναι κότες.

Όμως, δεν έχει καμιά σημασία τι κάνουν όλοι όσοι θέλουν να κρίνουν την άποψη κάποιου άλλου. Δεν υπάρχει και κανένας λόγος να απαντήσει κανείς σε ακραίες φωνές που δεν έχουν μάθει να λειτουργούν σε δημοκρατικά πλαίσια.

Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι η Ελλάδα, η χώρα, η πατρίδα.

Αυτήν που επικαλούνται όλοι αυτοί που βρίζουν όποιον έχει διαφορετική φωνή. Αυτήν που «αγαπάνε» όλοι οι υπερπατριώτες, οι «ελληναράδες» του facebook που κάνουν τη μια λαμογιά μετά την άλλη, που προσβάλλουν τη χώρα τους καθημερινά αλλά που έχουν και το θράσος να την επικαλούνται.

Το χειρότερο από όλα, λοιπόν, δεν είναι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Δεν κινδυνεύουμε από αυτούς.

Δεν κινδυνεύουμε από τα 16χρονα που θέλουν να μας γ@@@σουν τα Λύκεια που έλεγε κάποτε κι ο Νιόνιος.

Δεν κινδυνεύουμε από το αν υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι πρέπει οι παρελάσεις των μαθητών – στρατιωτών πρέπει να καταργηθούν.

Κατά τη γνώμη μου κινδυνεύουμε από τους φασίστες.

Κινδυνεύουμε από τα άκρα που δεν αφήνουν τη μετριοπάθεια να επικρατήσει.

Οι «Ελληνάρες» που δεν έχουν διαβάσει για το «άριστον του μέτρου» των προγόνων που επικαλούνται κι επιδίδονται σε καθημερινό διαδικτυακό builling.

Κινδυνεύουμε από τους εχθρούς της ελευθερίας της γνώμης και αυτών που την υπερασπίζονται και που όλως τυχαίως όλοι μαζί χαρακτηρίζονται «Τούρκοι», «εθνομηδενιστές», «ανθέλληνες» και όλα τα καλά κοσμητικά επίθετα που χρησιμοποιούν οι ουτιδανοί.

Κινδυνεύουμε από τους πολιτικούς όλων των κομμάτων που σπέρνουν το μίσος και περιμένουν να θερίσουν.

Από δημαρχαίους που βλέπουν τα παιδιά ως «μιάσματα» τα οποία πρέπει… να ταυτοποιηθούν και να οδηγηθούν στον εισαγγελέα.

Κινδυνεύουμε κυρίως από τους… πολίτες της διπλανής πόρτας που «πέφτουν από τα σύννεφα» όταν ο γείτονάς του βιάζει μικρά παιδιά, το ξέρουν αλλά δεν κάνουν τίποτε για να το αποτρέψουν.

Δεν τα συνδέω όλα αυτά τυχαία. Θες να είσαι Ελληνας πραγματικός; Γίνε πρώτα άνθρωπος.

Γίνε προστάτης των φτωχών, των προσφύγων, των μικρών παιδιών που σ’ έχουνε ανάγκη.

Γίνε δάσκαλος της νεολαίας, αλλά πραγματικός δάσκαλος, όχι παπάς του κατηχητικού.

Μάθε στα παιδιά σου, στα παιδιά μου, στα παιδιά όλων των Ελλήνων ότι την πατρίδα μας την αγαπάμε, όχι μόνο γι’ αυτό που ήταν αλλά και γι’ αυτό που πρέπει να γίνει.

Μάθε τους να είναι ανεκτικοί, να σέβονται τη διαφορετικότητα, να συζητούν την αντίθετη άποψη και να μην προσπαθούν να την αλλάξουν με τη βία, λεκτική ή σωματική.

Μάθετε στα παιδιά όχι πώς θα κάνουν παρέλαση σε σχηματισμό γιατί έτσι –δήθεν- τιμούν τους ήρωες, αλλά την ιστορία των ηρώων.

Χωρίς παρωπίδες, χωρίς εθνικιστικές κορώνες, χωρίς ακρότητες και κυρίως μάθετέ τους τι πάει να πει Δημοκρατία.

Στη χώρα που τη γέννησε δεν μπορεί να φοβόμαστε ότι καταλύεται κάθε μέρα.

Γι’ αυτό, λοιπόν, λέω ξεκάθαρα: Η Ελλάδα, η πατρίδα μου, η πατρίδα σας, η πατρίδα κάθε πολίτη αυτής της χώρας (ακόμη κι αν δεν είναι Ελληνας) κινδυνεύει από τους φασίστες.

Δεν κινδυνεύει από τους… Μόντι Πάιθονς.

Για να κλάψουμε τη Δημοκρατία, λοιπόν, δεν χρειάζονται πολλά πράγματα. Μόνο να αφήσουμε το μίσος, το εμφυλιοπολεμικό κλίμα, τον χρυσαυγιτισμό να σκεπάσει την Ελλάδα. Μια χαρά θα κάνει τη δουλειά του αυτό το σκηνικό.

Και τότε θα κλαίμε όλοι γιατί θα ζούμε σε μια κοινωνία – ζούγκλα όπου ο ισχυρότερος θα κατατροπώνει τον πιο αδύναμο.

Αυτό θέλουμε στην… Ελλάδα, τη διαμαντόπετρα στης γης το δακτυλίδι;

Αυτό το μέλλον θέλουμε για τα παιδιά μας; Μια κοινωνία ρατσιστική, φασιστική, μια κοινωνία αγρίων;

Ας αποφασίσουμε τι θέλουμε γιατί ο χρόνος τελειώνει και ο… θεός της Ελλάδας μας έχει εγκαταλείψει προ πολλού.

Γι’ αυτό λοιπόν αποφασίστε. Μην είστε σκα@@@ψυχοι και φασίστες. Ολα τα άλλα διορθώνονται…