Τι καλύτερο από το να έχεις αφήσεις την Αθήνα και να έχεις αφοσιωθεί στον κήπο σου, λίγο πιο έξω από το Κιάτο Κορινθίας; Εφόσον μάλιστα είσαι γέννημα θρέμμα της περιοχής δεν τίθεται καν θέμα προσαρμογής. Τα μόνα που χρειάζονται είναι ένα καπέλο, ειδικός εξοπλισμός, κέφι, μεράκι και αγάπη. «Περίπου 600 είδη φυτών και δένδρων καλλιεργώ σε τέσσερα στρέμματα βοτανικού κήπου. Εχω μάθει όλες τις ονομασίες τους στα λατινικά, τους έχω καρτελίτσες».
Ο καλλιεργητής δεν είναι άλλος από τον Γιάννη Σπανό ο οποίος την ερχόμενη Πέμπτη, μαζί με παλαιούς και νέους φίλους του, θα δώσει στο Βεάκειο μια επετειακή συναυλία την οποία όμως… δεν ετοίμασε ο ίδιος. «Υπάρχει ένα μικρό μπαράκι-κλαμπάκι στον Πειραιά», λέει ο συνθέτης στο «Βήμα», «το Small Cafe, όπου παίζουν συγκροτήματα. Είναι ένα νεανικό στέκι και κάποια παιδιά που μαζευόντουσαν εκεί μου πρότειναν να κάνω συναυλία στο Βεάκειο. Εγώ δεν έχω γραφείο, μάνατζερ κτλ. Αλλά τα παιδιά αυτά έχουν εμπειρία, σβέλτο μυαλό και είναι πολύ ευχάριστη η συνεργασία μαζί τους. Δεν περίμενα όμως ότι τελικά θα το οργάνωναν».
Το οργάνωσαν λοιπόν. Για τον φίλο τους. Κάποιοι έχουν πει ότι ο Γιάννης Σπανός με αυτή τη συναυλία γιορτάζει και τα γενέθλιά του, που είναι αυτές τις ημέρες. Ο ίδιος βάζει τα πράγματα στη θέση τους. «Αυτό που λέγεται και γράφεται είναι λάθος. Είπα στην παρέα μου, «τυγχάνει να είναι και τα γενέθλιά μου, θα έρθετε;». Εννοώντας να έρθουν στη συναυλία, εγώ δεν γιορτάζω τέτοια πράγματα. Δεν μπορώ να γιορτάζω πράγματα προσωπικά. Δεν μου πάει… Λάθος διατύπωση: δεν μπορώ να κάνω εγώ τέτοια πράγματα».
Αλλωστε σπανίως δίνει συνεντεύξεις: «Πού να με βρουν; Εγώ γυρίζω εδώ κι εκεί. Και να με ψάξουν, δεν με βρίσκουν». Επίσης, δεν κατέχει χρυσούς δίσκους: «Οι δίσκοι μου έκαναν έπειτα από χρόνια επιτυχία, γι’ αυτό και δεν έχω χρυσό δίσκο». Αλλά δεν δείχνει να τον πολυνοιάζει. Οπως δεν το ένοιαξε όταν, αφού πρώτα τέλειωσε την 8η Γυμνασίου, εγκατέλειψε την Ελλάδα για να γυρίσει την Ευρώπη.
«Ευτυχώς οι γονείς μου δεν μου στάθηκαν εμπόδιο. Ετσι, μετά το τέλος του Γυμνασίου και έπειτα από ένα πρόβλημα που είχα στα χέρια μου εξαιτίας του πιάνου, όπου έπρεπε να ξεκουραστούν, αποφάσισα να ταξιδέψω. Και αυτό το έκανα επειδή, ενώ έβλεπα ότι η μουσική ήταν ο στόχος μου, ο πατέρας μου ήθελε να κάνω κάτι άλλο. Πήγα λοιπόν το ταξίδι και, μετά την Ιταλία, τη Γερμανία και την Αγγλία, κατέληξα στη Γαλλία. Στο Παρίσι» θυμάται.
Το Παρίσι, οι μπουάτ και τα «σκυλάδικα»
Αυτό ήταν. Πέρασε από οντισιόν, άρεσε, επέστρεψε στην Ελλάδα για να κάνει το χατίρι του πατέρα του, πέρασε στη Νομική και ξανά πίσω στο Παρίσι.
Πιανίστας, «ακομπανιατέρ, όπως μας έλεγαν στις γαλλικές μπουάτ», συνεργασίες με Μπριζίτ Μπαρντό, Ζυλιέτ Γκρεκό, αλλά «τα καλοκαίρια πάντα Ελλάδα. Γνώρισα τον Γιώργο Παπαστεφάνου, αυτός με γνώρισε με τον Πατσιφά της Λύρας και κάπου εκεί ήρθε το νέο κύμα. Δεν ήθελα να μιμηθώ ό,τι άκουγα, ήθελα να κάνω κάτι άλλο. Και πρέπει να ξέρεις ότι τότε δεν ήταν εμπορικό. Ηταν φρέσκος ήχος. Ελαφρύ όμως δεν μπορείς να το πεις, επειδή αν ήταν ελαφρύ δεν θα το ακούγαμε σήμερα. Οι μπουάτ της Πλάκας ήταν ένα είδος τέχνης. Οποιος δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό, δεν μπορεί να καταλάβει και την εποχή. Αλλά εγώ σέβομαι όλες τις απόψεις».
Οπως ανακατεύεται διαρκώς με τα φυτά και τα δένδρα του στο Κιάτο, έτσι και στη μουσική ο Γιάννης Σπανός δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. «Δεν άφηνα κουτούκι για κουτούκι. Ηθελα να γνωρίζω με τι διασκεδάζει ο λαός. Ηθελα να ακούσω ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, ειδικά από ανθρώπους που κανείς δεν ήξερε τότε. Οπως ακόμη και τον Τσιτσάνη, που δεν τον λογάριαζαν τότε… Δεν ήμουν άνθρωπος που καθόμουν. Ο λαός δεν μπαίνει σε κανένα κλισέ, όπως λένε μερικοί διανοούμενοι. Αγάπησα το λαϊκό τραγούδι από όλα τα κουτούκια. Ακόμη και στα «σκυλάδικα» πήγαινα. Σε όλα τα μέρη».
Την εμπειρία του την αποτύπωσε σε συνεργασίες με τραγουδιστές όπως ο Μπιθικώτσης, ο Κόκοτας, η Μοσχολιού, ο Νταλάρας, η Αλεξίου, η Μαρινέλλα, ο Βοσκόπουλος, ο Μητσιάς, ο Πάριος, ο Μητροπάνος, η Τσανακλίδου, η Πρωτοψάλτη, ο Πουλόπουλος, και στιχουργούς όπως ο Μάνος Ελευθερίου, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Πυθαγόρας… Αλλά δεν θέλει να μιλάει πολύ γι’ αυτά. «Δεν θέλω να λέω ποιος είμαι και τι είμαι, τι έχω κάνει και τι δεν έχω κάνει. Νομίζω ότι ο κόσμος έχει καταλάβει τον χαρακτήρα μου και τον δέχεται έτσι όπως είναι. Εμένα οι συνεντεύξεις μου όλα αυτά τα χρόνια είναι τα τραγούδια μου. Είναι τα πάντα για μένα».
«Οταν άκουσα τους Pink Floyd, έπαθα την πλάκα μου»
Μπορεί για τον Γιάννη Σπανό τα τραγούδια να σημαίνουν τα πάντα, ωστόσο… δεν τα ακούει. «Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Ποτέ δεν τα ακούω στο σπίτι μου. Ισως επειδή πολλές φορές βρίσκω λάθη». Από την άλλη, ακούει τα πάντα, αλλά έχει φυσικά και τις ενστάσεις του. «Σήμερα, λόγω της τεχνολογίας, τα τραγούδια είναι παρόμοια μεταξύ τους. Το ένα διαδέχεται το άλλο. Δεν μπορώ να ακούω τις κατασκευές. Και συνήθως ακούμε μόνο κατασκευές… Ολοι έχουν ένα μικρό στούντιο και σκαρώνουν τραγούδια. Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Pink Floyd με την τεχνολογία έγραψαν μοναδικά πράγματα. Οταν τους πρωτάκουσα, έπαθα την πλάκα μου. Το θέμα είναι να γεμίσει ένα τραγούδι την ψυχή σου πραγματικά και όχι με εφέ».
Επειτα από μισό αιώνα στο τραγούδι, ο Γιάννης Σπανός ομολογεί ότι δεν γνωρίζει καμία «συνταγή» επιτυχίας. «Αν θες εσύ ή όποιος άλλος, έχω μια καλή συνταγή για φρικασέ. Η γοητεία της μουσικής είναι το ρίσκο. Η έλλειψή του σκοτώνει τη μουσική. Ο,τι δεν σφυρίζεται για μένα μουσικά δεν υπάρχει. Ισως γι’ αυτό προτιμώ τα τραγούδια που αγγίζουν την ψυχή και όχι το αφτί».
Παράλληλα με την επικείμενη συναυλία, ετοιμάζεται να αγγίξει την ψυχή μας και με τη νέα δουλειά που ετοιμάζει. «Χρόνια παλεύω με τη μελοποίηση του Καβάφη. Τα κατάφερα όμως. Τα μελοποιημένα ποιήματά του θα ερμηνεύσει ο Μανόλης Μητσιάς».
Στη συναυλία-αφιέρωμα στον Γιάννη Σπανό συμμετέχουν οι Αρλέτα, Ηλίας Ασβεστόπουλος, Μιχάλης Βιολάρης, Ελένη Δήμου, Εμιγκρέ, Ευρυδίκη, Κώστας Καράλης, Κώστας Καραφώτης, Κατερίνα Κούκα, Σταμάτης Κραουνάκης, Μανόλης Μητσιάς, Νάντια Μπουλέ, Πένυ Ξενάκη, Τάνια Τσανακλίδου και Ραλλία Χρηστίδου.
26 Ιουλίου, Βεάκειο θέατρο, λόφος Προφήτη Ηλία, Καστέλα, τηλ. 210 4194.520, στις 21.00.
Τιμή εισιτηρίου: 17 ευρώ
