Υποψήφιος συνταξιούχος του Δημοσίου αναζητούσε εδώ και καιρό έγκυρη ενημέρωση από την υπηρεσία του για τους όρους και τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης του, μα άκρη δεν έβρισκε.

Είδε και απόειδε, ρώτησε δώθε – κείθε και έτσι βρήκε το δρόμο προς ενημερωμένο, όπως του είπαν, δικηγορικό γραφείο, του οποίου προΐσταται διακεκριμένος υπηρέτης της νομικής επιστήμης, από εκείνους που έχουν πιάσει στασίδι στα πρωινάδικα της τηλεόρασης, απ΄όπου διαλαλούν την πραμάτεια τους και προσεγγίζουν την εν δυνάμει πελατεία τους.

Πήρε των ομματιών του λοιπόν και πήγε στο εν λόγω γραφείο στο κέντρο της Αθήνας.

Τον υποδέχθηκε με τιμές ο τηλεαστέρας δικηγόρος, τον κάθισε στο πολυτελές γρφείο του, τον κέρασε καφέ. πήρε στα στοιχεία του, το ταμείο, τα χρόνια υπηρεσίας, όλα τα σχετικά και του εξήγησε με το χαμόγελο στα χείλη ότι όντως είναι κοντά στη σύνταξη.

Σχεδόν αυτόματα όμως σκοτείνιασε, το πρόσωπό του πήρε έκφραση λυπητερή και άρχισε να του περιγράφει πόσο δύσκολο είναι το έργο, πόσο βαριά γραφειοκρατικό, ότι απαιτεί χρόνο, κινητοποίηση της μηχανής, προσπάθεια μεγάλη και συντονισμένη.

Εσπευσε στη συνέχεια να διευκρινίσει ότι για όσα έμαθε από εκείνον μέχρι εκείνη τη στιγμή οφείλει εξήντα ευρώ.

Και αμέσως μετά του εξήγησε ότι το μεγάλο γραφείο του είναι πρόθυμο, αν το θελήσει, να αναλάβει τον Γολγοθά της συνταξιοδότησής του, υπό τον όρο ότι την πρώτη σύνταξή του θα την πάρει το γραφείο του…

Πλήρωσε τα εξήντα ευρώ, ευχαρίστησε και βγήκε άφωνος στον δρόμο…

Περιττό να σημειώσουμε ότι το γραφείο χαίρει της εκτιμήσεως των υπευθύνων του υπουργείου Εργασίας  και Κοινωνικών Υποθέσεων, για να μην πούμε τίποτε περισσότερο.

Και το ερώτημα που ευλόγως εγείρεται: Γνωρίζει άραγε ο αρμόδιος υπουργός το εμπόριο συντάξεων που εξελίσσεται κάτω από τη μύτη του;

Προφανώς, οι επιχειρήσεις επικοινωνίας για το χάος που κληρονόμησε εξαντλήθηκαν.

Επειτα από τόσους μήνες είναι συνυπεύθυνος της ταλαιπωρίας και του εξευτελισμού που υφίστανται οι νυν και οι υποψήφιοι συνταξιούχοι.

Μια κυβέρνηση που δηλώνει μεταρρυθμιστική οφείλει να φροντίζει πρώτα από όλα τα μικρά και τα αυτονόητα…

ΤΟ ΒΗΜΑ