Και τη σεζόν 2012-13, ξανά επί εποχής Αλαφούζου, ο Παναθηναϊκός είχε ένα κάκιστο ξεκίνημα και στο πρωτάθλημα και κυρίως στα εντός έδρας παιχνίδια του. Αγνοούσε τη νίκη για τέσσερα συνεχόμενα ματς στο γήπεδό του.
Όμως τότε είχε ισάριθμες ισοπαλίες: με ΠΑΣ Γιάννινα (1-1), Ατρόμητο (1-1), Αστέρα Τρίπολης (0-0) και Άρη (1-1). Τέσσερις βαθμοί σε τέσσερα ματς.
Η φετινή συγκομιδή των πράσινων σε ΟΑΚΑ και Ριζούπολη (που έδωσαν ένα ματς με την Ξάνθη) δείχνει πως το πρόβλημά τους είναι τεράστιο κάθε φορά που αγωνίζονται στην έδρα τους.
Τρεις ήττες από τρεις επαρχιακές ομάδες: τον ΟΦΗ, την Ξάνθη, τη Λάρισα. Με έξι γκολ παθητικό και δύο στο ενεργητικό του σε αυτά τα τρία παιχνίδια. Και ένας βαθμός στο ισόπαλο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, στο οποίο η ομάδα του Δώνη ισοφάρισε με πέναλτι του Μολό το γκολ του Γκερέρο.
Μια συγκομιδή που δεν έχει υπάρξει ποτέ στο παρελθόν. Μια συγκομιδή που δείχνει πως οι πράσινοι αντιμετωπίζουν πολύ σημαντικό πρόβλημα στο γήπεδο τους. Επί της ουσίας, είναι σαν μια ομάδα χωρίς… σπίτι.
Αυτό αποδεικνύεται και από την εικόνα στις εξέδρες. Πάλι άδειο το Ολυμπιακό Στάδιο. Ήταν δεν ήταν 5.000 άνθρωποι στο ΟΑΚΑ. Η απουσία των οργανωμένων και από τα δύο πέταλα εμφανέστατη.
Ατμόσφαιρα που θα βάλει πίεση στον αντίπαλο δεν υπήρξε. Και ίσως είναι ένα ζήτημα που πρέπει να δουν πιο ζεστά στον Παναθηναϊκό. Πως θα καταφέρει δηλαδή η ομάδα να έχει και πάλι έδρα, που θα της δώσει έξτρα ώθηση σε τέτοια παιχνίδια.
Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός είναι σαν να παίζει μόνο τα εκτός έδρας παιχνίδια του και σε… ουδέτερο. Έτσι μοιάζει το Ολυμπιακό Στάδιο. Καμιά ομάδα δεν νιώθει ότι παίζει στην έδρα του τριφυλλιού. Όλες θεωρούν πως μπορούν να πάρουν αποτέλεσμα. Με αυτή την ψυχολογία μπαίνουν στο ΟΑΚΑ. Και τα αποτελέσματα συνιστούν ένα ακόμα αρνητικό ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου.
