Σε χρόνους κρίσιμους και μεταβατικούς για τον κόσμο, οι Ελληνες ανταποκρίθηκαν το 1940 με ομοψυχία στο κάλεσμα της Ιστορίας.
Πολέμησαν με σθένος υπέρτερες δυνάμεις και κατήγαγαν νίκες μοναδικές.
Αρνήθηκαν υποταγή στον ιταλό εισβολέα και στις δυνάμεις του Αξονα, τιμώντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το ένδοξο παρελθόν.
Παρότι βαθιά διχασμένοι στα χρόνια του Μεσοπολέμου, δεν δίστασαν να στρατευθούν και να πολεμήσουν χωρίς ενδοιασμούς και επιφυλάξεις για την εθνική ανεξαρτησία, για την τιμή και την υπόληψη, για τη γη και το βιος μας.
Τέτοιες μέρες πριν από 79 χρόνια έγραψαν Ιστορία στην οροσειρά της Πίνδου και στα βουνά της Αλβανίας, «αμυνόμενοι του πατρίου εδάφους», που δεχόταν επαίσχυντη προσβολή και αναίτια επίθεση.
Η αλήθεια είναι ωστόσο ότι υπήρχε προετοιμασία και προπαρασκευή. Ο ελληνικός στρατός ήταν εξοπλισμένος και το κράτος έτοιμο από καιρό, καθώς υπήρχαν τα σημάδια, τα σύννεφα του πολέμου είχαν πυκνώσει προ πολλού στον διεθνή ορίζοντα, όλοι τους με έναν τρόπο ανέμεναν τα γεγονότα.
Και αυτό είναι ένα από τα πολλά μηνύματα της εθνικής επετείου.
Παρότι δεν υπάρχουν αναλογίες με το σήμερα, οι πολλές μετατοπίσεις δυνάμεων και η ατμόσφαιρα γενικευμένης αστάθειας που επικρατεί στον πλανήτη δεν επιτρέπουν εφησυχασμούς.
Αυτή την ώρα οι νικητές εκείνου του πολέμου αρνούνται τα αποτελέσματά του και εμφανίζεται το παράδοξο να τα υπερασπίζονται οι ηττημένοι.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες εγκαταλείπουν κρίσιμα μέτωπα, αποποιούνται κατά κάποιον τρόπο τις διεθνείς ευθύνες τους, αφήνουν τη Ρωσία στο πόδι τους, δίδουν ζωτικό χώρο και ρόλο στην επιθετική Τουρκία, ζητούν από τους Ευρωπαίους να αναλάβουν την ευθύνη της ασφάλειάς τους και εμφανίζονται μη διατεθειμένοι να υποστηρίξουν εμπράκτως το άλλοτε κρίσιμο ανατολικό σύνορο από τις Βαλτικές έως την Κύπρο.
Και οι Ευρωπαίοι επίσης δεν αναλαμβάνουν τις απαιτούμενες πρωτοβουλίες, δεν διαθέτουν ακμαίες πολιτικές δυνάμεις ικανές να διαδραματίσουν τον ρόλο που τους αρμόζει και να υπερασπίσουν με πάθος και ορμή το ευρωπαϊκό κεκτημένο και ιδεώδες.
Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες επίσης απομακρύνονται από την πολιτική, αποξενώνονται από τις ηγεσίες τους, κοινώς ιδιωτεύουν και διεγείρονται από δευτερότριτα θέματα και προβλήματα.
Χωρίς αμφιβολία, η εποχή φαντάζει αναθεωρητική, ο κόσμος κατά κοινή ομολογία χάνει τις σταθερές του και η μεταβλητότητα κυριαρχεί.
Ακόμη και τα συμφέροντα μετατοπίζονται και οι συμμαχίες αλλάζουν εν ριπή οφθαλμού.
Χαρακτηριστικά είναι όσα συμβαίνουν τελευταίως στην εύφλεκτη και εύθραυστη ζώνη της Μέσης Ανατολής και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, όπου αμφισβητούνται συμμαχίες, αναβιώνουν λυκοφιλίες και εγείρονται διεκδικήσεις που ξεπερνούν τα κρατούντα στο διεθνές δίκαιο.
Είναι κοινώς παραδεκτό λοιπόν ότι σε τέτοιες περιόδους οι κίνδυνοι και οι εντάσεις πολλαπλασιάζονται.
Πράγμα που σημαίνει ότι η χώρα μας οφείλει να έχει την προσοχή της συγκεντρωμένη και τα μάτια της ορθάνοιχτα.
Σε τούτη την εποχή δεν χωρούν μονομέρειες, ούτε μονοσήμαντες προσεγγίσεις.
Οι οικονομισμός είναι απαραίτητος, αλλά δεν επιτρέπεται να είναι το μόνο και κυρίαρχο μέσο άσκησης διεθνούς πολιτικής.
Το υπουργείο Εξωτερικών οφείλει δράση, κινητοποίηση, αναγέννηση διμερών σχέσεων και ανάδειξη δεσμών και δυνατοτήτων προς όλες τις κατευθύνσεις.
Είπαμε δεν υπάρχουν ευθείες αναλογίες με την 28η Οκτωβρίου του 1940. Ωστόσο οι καιροί δεν είναι οι καλύτεροι και οι οιωνοί της διεθνούς πολιτικής δεν είναι άριστοι.
