Στο πλατό της εκπομπής One Τalk βρέθηκε το βράδυ της Πέμπτης 24 Οκτωβρίου ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος, όπου μεταξύ άλλων έκανε μια περιγραφή της σημερινής κοινωνίας με τους διεφθαρμένους πολιτικούς, τους αδικημένους πολίτες και εργαζομένους και μια οικονομία που δεν ωφελεί κανέναν παρά μόνο τους ολίγους και τους έχοντες.

Σχολίασε επίσης το ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου σύμφωνα με το οποίο εξισώνεται ο κομμουνισμός με το ναζισμό και επί τη ευκαιρία μίλησε για τις μάχες ενάντια στους ναζιστές στην Ελλάδα και έδωσε τη δική του ερμηνεία για τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Με αφορμή την τελευταία δημοσκόπηση για τις πρώτες 100 μέρες κυβερνητικού έργου, ο κ. Μπογιόπουλος υποστήριξε πως από τη στιγμή που έχεις ένα κόσμο παρατημένο και απογοητευμένο, ο οποίος αναζητά συνεχώς την ελπίδα εκεί που δεν υπάρχει, είναι αναμενόμενο να αποκτά η νυν κυβέρνηση προβάδισμα στις έρευνες και να έχει, όπως χαρακτηριστικά είπε, «έναν δημοσκοπικό άνεμο».

Επιχειρηματολόγησε λέγοντας πως «τα χρόνια που πέρασαν έχουν στρώσει το έδαφος και αντιμετωπίζουμε πλέον τις ανάγκες μας με μειωμένες απαιτήσεις». Επικαλούμενος τον Καμύ μίλησε για την κανονικότητα στην οποία έχουμε εισέλθει και για το φόβο της συνήθειας στην κανονικότητα αυτή.

«Να συνηθίσεις την πανούκλα, αυτό είναι το χειρότερο», υπογράμμισε. Στη συνέχεια μίλησε για την κυβέρνηση ΝΔ και για τα νομοσχέδια τα οποία έχουν έως τώρα ψηφιστεί, για τις ιδιωτικοποιήσεις και την οικονομία.

Η συζήτηση από τα εγχώρια πέρασε στα ευρωπαϊκά με την αναφορά στο ψήφισμα του ευροκοινοβουλίου και την προσπάθεια εξίσωσης του κομμουνισμού με το ναζισμό. Σύμφωνα με τον κ. Μπογιόπουλο οι υποστηρικτές της άποψης αυτής είναι «οι εκπρόσωποι της σκοτεινής Ευρώπης», ενώ για το ίδιο το ψήφισμα υποστήριξε πως «αντικομουνισμός είναι να αντιμετωπίζεις μια επιστημονική θεωρία με όρους ποινικού αδικήματος».

Με αφορμή αυτό, μίλησε για τους ελληνικούς αγώνες και για το αίμα που έχει χυθεί σε όλη την ελληνική επικράτεια.

Υποστήριξε πως «θα πρέπει να είναι κανείς πολιτικά αναλφάβητος για να επιχειρεί να ταυτίσει τον ναζισμό με τον κομμουνισμό», ενώ εν κατακλείδι για το σοβιετικό κομμουνισμό υπογράμμισε πως «αυτό που ζήσαμε εκεί ήταν μια πρόγευση αυτού που θα μπορούσαμε και μπορούμε να έχουμε, ακόμα καλύτερο από αυτό που υπήρξε εκεί και όχι αυτή τη σημερινή βαρβαρότητα σε έναν καπιταλιστικό κόσμο».

«Από τη μια υπάρχει ο καπιταλιστικός ολοκληρωτισμός και από την άλλη ένα όραμα κοινωνικής απελευθέρωσης», κατέληξε.