Όλοι οι δρόμοι και τα κτίρια της πόλης σας θα φωτίζονται πλέον με λάμπες φιλικές προς το περιβάλλον. Εργάτες θα έρχονται στο σπίτι σας για δωρεάν δεντροφύτευση ώστε να θωρακίζονται από τους καλοκαιρινούς καύσωνες. Στα πάρκα, οι αρχές θα εφαρμόζουν το πείραμα της “οικολογικής βοσκής” σύμφωνα με το οποίο, πρόβατα θα βόσκουν το
γρασίδι ενώ ταυτόχρονα θα περιορίζεται η χρήση μηχανών και ζιζανιοκτόνων. Λιγότερη ρύπανση, λιγότερος θόρυβος, λιγότερα χημικά. Ένα βήμα προς την κατεύθυνση της προστασίας της βιοποικιλότητας.
Οι πολιτικές αυτές δεν είναι το έργο κάποιου δημοτικού συμβουλίου που αγαπά την οικολογία ή που κυριαρχείται από τους Πράσινους. Είναι μέρος της πλατφόρμας του ακροδεξιού εθνικιστικού κόμματος της Γαλλίας το οποίο μέχρι χθες έριχνε το βάρος του κυρίως κατά των μεταναστών που κατακλύζουν την Ευρώπη και αλλοιώνουν τα πολιτισμικά της χαρακτηριστικά.
Μόλις πριν από μερικά χρόνια η “Εθνική Συσπείρωση” δεν έδειχνε κανένα ενδιαφέρον για την οικολογία. Ο ιδρυτής του κόμματος (γνωστό τότε ως “Εθνικό Μέτωπο”) Ζαν Μαρί Λεπέν, ήταν ένας από τους πρώτους αρνητές της κλιματικής αλλαγής και απέρριπτε την οικολογία χαρακτηρίζοντάς την “θρησκεία των μποέμ αστών”. Καθώς όμως στις μέρες μας το θέμα τείνει να αποτελεί πρωταρχική ανησυχία των ψηφοφόρων σε ολόκληρη την Ευρώπη, δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τη σημερινή ηγέτιδά του.
Πρόσφατα η Μαρίν Λεπέν έδωσε δυο σημαντικές ομιλίες στις οποίες πρότεινε τη δημιουργία μιας Ευρώπης-φάρου οικολογίας, χρησιμοποιώντας για την ακρίβεια τον όρο “οικολογικός πολιτισμός”, ενώ αγκάλιασε ιδέες όπως την κατανάλωση τοπικών προϊόντων. Την ίδια ώρα, ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν παρά το γεγονός ότι έχει επιχειρήσει να προβληθεί ως μπροστάρης στο ζήτημα αυτό με δράσεις και πρωτοβουλίες για την προστασία του κλίματος , συχνά πυκνά γίνεται στόχος επικρίσεων από περιβαλλοντικές ομάδες που λένε ότι έχει κάνει πολύ λίγα πράγματα για το κλίμα.
Τόσο για τον ίδιο όσο και για τη Λεπέν που είναι πιθανό να είναι ξανά υποψήφιοι στις επόμενες προεδρικές εκλογές το 2022, η προστασία του περιβάλλοντος, τους προσφέρει τη δυνατότητα να διευρύνουν τη βάση των ψηφοφόρων τους. Η στήριξη προς τους Πράσινους εκτινάχθηκε σε ολόκληρη την ήπειρο. Από τους Γάλλους και Γερμανούς οικολόγους στις ευρωεκλογές τον περασμένο Μάιο όσο και των Πρασίνων της Αυστρίας στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου μήνα.
Μεταξύ των ακροδεξιών λαϊκιστικών κομμάτων στην Ευρώπη, οι απόψεις για την αλλαγή του κλίματος κυμαίνονται από την πλήρη άρνηση αυτής, ως την υιοθέτηση μιας πολυεθνικής προσέγγισης για την καταπολέμησή της, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του Adelphi, ομάδας έρευνας για το κλίμα που εδρεύει στο Βερολίνο. Στο ενδιάμεσο, υπάρχουν κόμματα συμπεριλαμβανομένης της Εθνικής Συσπείρωσης που προωθούν ένα εθνικιστικό όραμα του περιβαλλοντισμού και απορρίπτουν την συνεργασία με άλλα έθνη.
Το όραμα επικεντρώνεται δηλαδή στους ντόπιους που ζουν και εργάζονται όσο το δυνατόν περισσότερο στις δικές τους τοπικές κοινότητες και βασίζεται στην εξιδανίκευση της γης και της γαλλικής εθνικής ταυτότητας,
Η προστασία του περιβάλλοντος συνδέεται με άλλους στόχους της γαλλικής ακροδεξιάς: ενίσχυση των συνόρων, περιορισμός της μετανάστευσης και των εμπορικών συμφωνιών, στήριξη των τοπικών βιομηχανιών και προώθηση μιας ισχυρής γαλλικής ταυτότητας ενάντια στο μοντέλο ενός παγκοσμιοποιημένου ανθρώπου που προέρχεται από το πουθενά.
“Ουσιαστικά η οικολογία σχετίζεται με ανθρώπους που ζουν σε μια επικράτεια, οι οποίοι είναι συνδεδεμένοι με αυτήν και που κάνουν μακροπρόθεσμα σχέδια” εξηγεί στους New York Times ο Εβρέ Ζιβάν, δοκιμογράφος που καταπιάνεται συχνά με θέματα περιβάλλοντος και μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον περασμένο Μάιο με το κόμμα της Εθνικής Συσπείρωσης.
Οι οικολόγοι από τα αριστερά και τα δεξιά μπορούν να συμφωνούν σε ορισμένα σημεία. Αλλά η αδιαμφισβήτητη διαφορά με το κόμμα της Λεπέν όπως άλλωστε και με άλλες ακροδεξιές ομάδες, είναι ότι αντιτίθεται σθεναρά σε κάθε πολυεθνική συμφωνία -που την εξισώσει με παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας- για την καταπολέμηση της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη.
Όσο για τους επικριτές της Λεπέν, αναρωτιούνται πόσο σοβαρό μπορεί να είναι ένα κόμμα που μιλάει για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής -μια παγκόσμια πρόκληση- ενώ απορρίπτει απόλυτα την ιδέα της συνεργασίας με άλλα έθνη.
