Οι ροές των προσφύγων από την Τουρκία στην Ελλάδα καθημερινά αυξάνονται. Δυστυχώς όμως τόσο οι προηγούμενες κυβερνήσεις όσο κι η σημερινή, δεν κατόρθωσαν όχι να τις σταματήσουν, αλλά ούτε και να τις περιορίσουν.
Το μόνο που επιτυγχάνεται είναι λόγια του αέρα : « τους μετανάστες θα τους στέλνουμε πίσω, θα ελαφρύνουμε τα νησιά του Αιγαίου, οι Ευρωπαίοι θα μας συμπαρασταθούν, κλπ. , κλπ». Από την άλλη βγαίνουν κάθε μέρα στην τηλεόραση οι κάθε είδους ειδικοί και λένε τις αερολογίες τους.
Το πράγμα είναι πως στην Τουρκία μαζευτήκανε εκατομμύρια πρόσφυγες, ώστε αν μια φορά η ζωή αυτών στα ελληνικά νησιά, που είναι συγκριτικά ελάχιστοι, είναι κακή, ας σκεφτεί κανείς, πώς θα είναι στην Τουρκία, σκέτη κόλαση. Κατά συνέπεια, κάθε πρόσφυγας θέλει να φύγει από την Τουρκία.
Ως εκ τούτου οι ροές θα συνεχιστούν αμείωτες. Με δυο λόγια το προσφυγικό θέμα για την Ελλάδα τουλάχιστον έχει εξελιχθεί σε «Γόρδιο δεσμό».
Ναι μεν η μεταφορά των προσφύγων από τα νησιά στην ηπειρωτική χώρα είναι σωστή κίνηση, αλλά τα προβλήματα που δημιουργεί πάμπολλα. Όλη η Ελλάδα είδε σήμερα τα επεισόδια και τα παράπονα των κατοίκων στα Βρασνά της Μακεδονίας.
Επί τέλους πρέπει να γίνει κάτι ουσιώδες κάτι σωστό για να αντιμετωπιστεί κάπως το θέμα. Ξαναγράψαμε τι οφείλουμε να κάνουμε, αλλά θα το επαναλάβουμε, μήπως το διαβάσει κάποιος της κυβέρνησης:
- Η Ελλάδα, ως μικρή χώρα, πρέπει να ανακοινώσει προς κάθε κατεύθυνση ότι μπορεί να δεχτεί μόνο ένα συγκεκριμένο αριθμό. Από εκεί και πέρα του υπεράριθμους θα τους στέλνει «πίσω». Πού ;
- Η κυβέρνηση οφείλει να πάρει άμεση επαφή με το Σύνδεσμο των Αραβικών Κρατών, την Ερυθρά Ημισέληνο, και τις αραβικές πλούσιες χώρες του Περσικού Κόλπου, κύρια τη Σαουδική Αραβία, ότι οφείλουν να ενδιαφερθούν για τους «αδελφούς» τους, Άραβες πρόσφυγες. Ως εκ τούτου η Ελλάδα θα στέλνει τους υπεράριθμους με πλοία και αεροπλάνα σ’ αυτούς.
- Ο πολεμικός στόλος μας οφείλει να πάει να ελλιμενισθεί στα χωρικά ύδατα των ελληνικών νησιών, ώστε να εμποδίζει έμπρακτα τη ροή των πλεούμενων από την Τουρκία. Υπάρχουν πολλοί τρόποι.
- Να ανακοινώσει στους Ευρωπαίους εταίρους ότι η μικρή Ελλάδα, συμβάλλει μεν στην πολιτική της Ε.Ε. , αλλά μέχρι ενός σημείου.
