Στη γειτονιά της Ευρώπης οι αυταρχικές εξουσίες κάνουν πάρτι. Μετράνε τα θύματα και απειλούν τους ζωντανούς να φύγουν από τα σπίτια τους γιατί τυγχάνει να είναι γείτονες με την Τουρκία. Στο Σότσι, Πούτιν και Ερντογάν, ώρες ατελείωτες πήραν τις μεζούρες για να δημιουργήσουν ζώνες ασφαλείας ανάμεσα στη Συρία και την Τουρκία. Ο Ασσάντ σφυράει «κλέφτικα» και για την τιμή των όπλων δηλώνει ότι η γη που μετράνε οι αυταρχικές εξουσίες είναι της Συρίας. Οι ΗΠΑ βρίσκονται στο δρόμο της επιστροφής των στρατευμάτων και κατά τον «σοφό» Τραμπ δεν θα κάτσουν εκεί 400 χρόνια να φυλάνε τους Κούρδους!!!
Το «κουαρτέτο» των αυταρχικών εξουσιών (Τραμπ – Ερντογάν – Πούτιν – Ασάντ) με απόκρυφη διπλωματία και βάρβαρο πόλεμο επαναχαράσσουν σύνορα κοντά στις πετρελαιοπηγές, με σοβαρά γεωστρατηγικά συμφέροντα. Υπάρχει λέει παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης.
Χαιρετίσματα λέει ο κ. Ερντογάν: εμείς θα χαράξουμε νέα σύνορα για τη «γαλάζια πατρίδα», από τα Βαλκάνια, το Αιγαίο, την Κύπρο και την Ανατολή. Ευρώπη και Ελλάδα το παίζουν «κατενάτσιο». Να μην ρίχνουμε λάδι στη φωτιά. Μπόρα είναι λένε και θα περάσει. Και το κλίμα αυτό το εκλαϊκεύουν και στην κοινωνία να μην ανησυχεί. Τα γεγονότα όμως τρέχουν διαφορετικά.
Ο Τραμπ με την αλλοπρόσαλλη πολιτική του, αλλά και με την απέραντη λατρεία να συνομιλεί με τις αυταρχικές εξουσίες κάνει ασκήσεις «δύο βήματα πίσω και ένα μπροστά». Και μαζί και χώρια, τόσο με τον Ερντογάν, όσο και με τον Πούτιν, γιατί όχι και με τον Ασάντ. Ανάβουμε πράσινο φως για τον πόλεμο. Αγριεύουμε με τον Ερντογάν. Προδίδουμε τους Κούρδους. Πέφτουμε στα πόδια του Ερντογάν και αναφωνεί ο κ. Τραμπ «γενναίος ο Ερντογάν» Αυτή είναι πολιτική τσίρκου και όχι υπεύθυνης υπερδύναμης.
Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί τις εξελίξεις. Το Συμβούλιο Ασφαλείας βρίσκεται σε καταστολή. Το ΝΑΤΟ σε χειμερία νάρκη. Και η Ευρώπη μας; Μίλησε για εμπάργκο όπλων στην Τουρκία. Βέβαια αφού τελείωσε το πάρτι του πολέμου. Και ο κ. Μακρόν καλεί τον Ερντογάν ενώπιον αυτού και της Μέρκελ. Ο Ερντογάν, βαδίζοντας στη ρήση «όμοιος ομοίω αεί πελάζει» τακτοποίησε τα θέματα και συνεχίζει να απειλεί προς κάθε κατεύθυνση. Εκβιάζει μάλιστα την Ε.Ε. με το δίλημμα «ή μαζί μου ή σας στέλνω κύματα μεταναστών» και ολίγων τζιχαντιστών που δραπέτευσαν. Αγναντεύει την Ε.Ε. σαν κάποια μη υπολογίσιμη δύναμη στις περιφερειακές εξελίξεις.
Και η χώρα μας; Από Συμβούλιο σε συμβούλιο αναζητά δηλώσεις συμπαράστασης. Κάποια δειλά μέτρα πάνε να εφαρμοσθούν από την Ε.Ε. για το προσωπικό που εργάζεται στα γεωτρύπανα του Ερντογάν.
Η Ελλάδα υφίσταται το μεγάλο βάρος των μεταναστών που πλημμυρίζουν τη θάλασσα του Αιγαίου. Βούλιαξαν τα νησιά μας και τα καράβια μεταφέρουν μετανάστες στην ενδοχώρα. Αχαρτογράφητο το πεδίο της εξέλιξης του μεταναστευτικού προβλήματος. Τεράστια εθνική υπόθεση με πολλές επιπτώσεις. Πρέπει να γίνει κατανοητό στους ηγέτες της Ευρώπης ότι όλο αυτό το βάρος δεν μπορεί να το σηκώσει η χώρα. Φορτωμένη με τα δάνεια. Βιώνοντας καθημερινά τις παραβιάσεις της Τουρκίας. Και το μεγάλο ζήτημα των πετρελαίων και της Ενότητας στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Φοβάμαι ότι οι αυταρχικές εξουσίες σήμερα έχουν ισχυρό πλεονέκτημα να οδηγούν σε νέες εξελίξεις. Όποιος δηλώνει «αντισυμβατικός» και «αντισυστημικός» αποκτά ακροατήριο και ισχυρή δύναμη διαπραγμάτευσης. Ο δημοκρατικός λόγος έχει χάσει μεγάλο έδαφος. Οι δημοκρατίες της δύσης απειλούνται καθημερινά από αυταρχικές εξουσίες. Έχουν δυστυχώς και την ανοχή των πολιτών. Με τη δύναμη των ΜΜΕ όλος ο πλανήτης κυβερνάτε από τα «τιτιβίσματα» και τις δηλώσεις των
αυταρχικών εξουσιών. Βιώσαμε με εικόνες και ρεπορτάζ τις φρικιαστικές εικόνες του πολέμου. Τα ΜΜΕ μετέφεραν τη βαρβαρότητα σε κάθε σπίτι. Τύφλα να έχει ο Τζόκερ. Ούτε σε παρωνυχίδα δεν μοιάζει με το βάρβαρο πόλεμο στα σύνορα της Συρίας, όπου οι αυταρχικές εξουσίες καλούν τους Κούρδους να επιλέξουν ανάμεσα στη γενοκτονία και τον συμβιβασμό με τον Ασάντ.
Στα καθ’ημάς: Κόμματα, κυβέρνηση και παρατάξεις τι κάνουν;
Με αυτά τα δεδομένα και τις εξελίξεις, ποια δύναμη αύριο θα αποτρέψει έναν σχεδιασμό των αυταρχικών εξουσιών (Τραμπ, Πούτιν, Ερντογάν κ.α.) να μοιράσουν τα κοιτάσματα Αιγαίου και Κύπρου;
Οι δηλώσεις της Ε.Ε., τα ψηφίσματα δεν αρκούν. Σαράντα πέντε χρόνια και η Κύπρος βρίσκεται με κατοχικά στρατεύματα, πολιορκημένη από απειλές και γεωτρύπανα.
Είναι σίγουρο ότι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες σήμερα δεν διαθέτουν δύναμη αποτροπής, δύναμη Κοινής Πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας. Δεν ομονοούν να αντιμετωπίσουν το μεταναστευτικό πρόβλημα που κτυπά με πολύ θόρυβο τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Εμείς πώς προετοιμαζόμαστε; Τα πρόσφατα μαθήματα του «κουαρτέτο» στη Συρία μπορούν κάτι να μας μάθουν πριν είναι αργά.
Είμαι σίγουρος ότι πολύ σύντομα θα βρεθούμε προ εκπλήξεων. Και τα ερωτήματα που θέτω είναι όχι για να μας φοβίσουν, αλλά να μας ενεργοποιήσουν να πάρουμε έγκαιρα τα μέτρα. Να κατανοήσουμε, προπάντων όσοι έχουν την ευθύνη διαχείρισης των δημοσίων υποθέσεων, ότι σήμερα δεν φθάνει να είσαι το «καλό παιδί» στην πολιτική σκηνή. Δεν φθάνει να λέμε ότι η Ε.Ε. δεν έχει ηγέτες που μπορούν να σταθούν απέναντι στις αυταρχικές εξουσίες. Χρειάζεται οι πολίτες να αναδείξουν ηγεσίες που γνωρίζουν να διαχειρίζονται κρίσεις, διπλωματία, πόλεμο και ειρήνη.
Χρειαζόμαστε ηγεσίες που για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων θα τολμήσουν έστω να πούνε «Βυθίσατε το Χόρα». Λαϊκίστικο θα πει κανείς το μήνυμα. Ναι αλλά έχει μέσα την αποφασιστικότητα και την τόλμη ότι τα λόγια έχουν περιεχόμενο και αξία.
Ας δούμε όμως τη μεγάλη εικόνα. Παντού στον πλανήτη βασιλεύουν αυταρχικές εξουσίες. Πιστέψαμε ότι μετά τον πόλεμο δεν θα τις ξαναδούμε. Σήμερα σαν μεταδοτική αρρώστια εξαπλώνονται παντού. Ο Τζόνσον με το Brexit και το «κουαρτέτο» της Ανατολής δεν λένε να μας αφήσουν να αγιάσουμε, να ησυχάσουμε, να ζούμε με ειρήνη.
