Την είπε και πάλι την… εξυπνάδα του ο Κυριάκος Βελόπουλος.
Αποφασίζοντας να κάνει παρέμβαση στην κεντρική πολιτική συζήτηση για το ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αποφάσισε να προτείνει τον αθλητή Λευτέρη Πετρούνια.
Φυσικά επειδή δεν έχει την ιδέα περί του πώς λειτουργεί το πολίτευμα, ξέχασε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να είναι τουλάχιστον 40 ετών.
Στη διαδρομή, δεν παρέλειψε να αφήσει και τον έμμεσο υπαινιγμό του για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και γιατί δεν θα τον πρότεινε για πρόεδρο.
Όμως, όλα αυτά θα ήταν απλώς κωμικά, εάν δεν μιλούμε για κάποιον που είναι ηγέτης ενός κοινοβουλευτικού κόμματος.
Και το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στο ότι ο Βελόπουλος στη Βουλή το ρόλο της ακροδεξιάς παίζει, κάτι κοντά σε μια light Χρυσή Αυγή για να εξηγούμαστε.
Το πρόβλημα είναι ότι συνάμα ο Βελόπουλος μέσα στη Βουλή, με τις παρεμβάσεις και τις ρωτήσεις του ουσιαστικά συμπεριφέρεται ως εκπρόσωπος πολύ συγκεκριμένων συμφερόντων.
Κατά πάσα πιθανότητα αυτών που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να βρεθεί στη Βουλή.
Και εδώ έρχεται και το πρόβλημα με τα ΜΜΕ.
Γιατί ο Βελόπουλος είναι ο αγαπημένος διαφόρων μέσων.
Που τον φωνάζουν κάθε τόσο ώστε να μπορεί να πει το μίγμα απιθανότητας και ακροδεξιάς ρητορικής που ονομάζει πολιτική.
Που συντηρούν τη δυνατότητά του να ελπίζει ότι θα επανεκλεγεί.
Που του δίνουν δημοσιότητα αντί να τον αποσιωπούν συνειδητά.
Εγώ καταλαβαίνω ότι από διάφορες πλευρές μέσω της παρουσίας κομμάτων όπως του Βελόπουλου γίνονται διάφορες «δουλίτσες».
Το έχουμε δει και στο παρελθόν άλλωστε.
Όμως, δυστυχώς ο Βελόπουλος δεν περιορίζεται σε αυτά.
Ταυτόχρονα μιλάει περί παντός επιστητού, είτε να πει πράγματα που κινούνται στα όρια της αστειότητας, είτε, δυστυχώς, για να πει πράγματα απλώς αντιδραστικά και ακροδεξιά.
Γι’ αυτό και λέω, τουλάχιστον ας μένουν όλα αυτά εντός Βουλής, ας μην υπάρχει η επιπλέον δημοσιότητα, ας κλείνουν τον κύκλο τους τέτοια «κόμματα», όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Γιατί κάποιες φορές το αστείο παρατραβάει.
