Κάτι μας θυμίζει η περιβόητη συμφωνία στην οποία κατέληξε ο Μπόρις Τζόνσον με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Περήφανη διαπραγμάτευση, απαξίωση της Βουλής, περαιτέρω διχασμός της χώρας, στοχοποίηση όσων αντιδρούσαν με τις μεθοδεύσεις του και τελικά συμβιβασμός. Μπροστά στο πολιτικό προσωπικό συμφέρον και στους κινδύνους να δημιουργηθεί χάος από ένα άτακτο Brexit ο βρετανός πρωθυπουργός επέλεξε να αφήσει στην άκρη τους παλικαρισμούς και να καταλήξει σε ένα συμβιβασμό, που προκαλεί ήδη αντιδράσεις από βουλευτές και συμμάχους του.
Με το γνωστό τρόπο,που ζήσαμε κι εμείς το 2015 ,παρουσιάζει τη συμφωνία ως ένα αναγκαίο συμβιβασμό ,ως το καλύτερο δυνατό που μπορούσε να πετύχει, αν και απέχει παρασάγγας από την αρχική ρητορεία του. Χωρίς μεγάλες διαφορές από την προηγούμενη συμφωνία της Μέι, αλλά με μια σημαντική υποχώρηση στο θέμα της Βόρειας Ιρλανδίας, που δημιουργεί και τις μεγαλύτερες αντιδράσεις. Με το δήθεν αντισυμβατικό και λαϊκίστικο στιλ του οδήγησε τη διαπραγμάτευση στο παρά πέντε και τώρα καλείται να πείσει καταρχήν το κόμμα του, αλλά και όσους περισσότερους μπορεί,για να μην τιναχθεί η συμφωνία στον αέρα.
Τον βολεύει βέβαια η αντιφατική στάση του Εργατικού Κόμματος, που απορρίπτει μεν τη συμφωνία, αλλά δεν παρουσιάζει ουσιαστική εναλλακτική λύση,αλλά ζητά την έγκριση της από ένα δεύτερο δημοψήφισμα. Με μια βρετανική κοινή γνώμη διχασμένη αλλά και κουρασμένη από μια ατέλειωτη και αντιφατική διαπραγμάτευση, είναι πολύ πιθανόν ο Τζόνσον να πετύχει αυτό που δεν κατάφεραν τελικά οι προκάτοχοι του.
Άλλωστε οι συνέπειες και το κόστος αυτής της επιλογής θα αρχίσουν να φαίνονται σε λίγο καιρό, οπότε δεν αποκλείεται ο Τζόνσον να πετύχει και τους δύο στόχους του: να περάσει τη συμφωνία και να κερδίσει τις επερχόμενες εκλογές. Θα έχει έτσι το χρόνο να κάνει ενδεχομένως τις όποιες άλλες υποχωρήσεις χρειαστούν, προκειμένου να πετύχει τη νέα εμπορική συμφωνία με την Ευρώπη, που θα διαμορφώσει και το ουσιαστικό πλαίσιο σχέσεων των δύο πλευρών.
Οι ευρωπαίοι ηγέτες εξέφρασαν βέβαια τη λύπη τους για την αποχώρηση της Βρετανίας ,αλλά επί της ουσίας ανακουφίστηκαν που δεν σήκωσαν αυτοί το βάρος και τις επιπτώσεις ενός ναυαγίου. Για αυτό άλλωστε άφησαν ένα ακόμα περιθώριο παράτασης σε περίπτωση που η βρετανική βουλή δεν εγκρίνει τη συμφωνία.
Είναι προφανές ωστόσο ότι οι συνέπειες αυτής της επιλογής θα φανούν μετά την ολοκλήρωση του διαζυγίου. Τότε θα διαπιστώσουν οι βρετανοί πολίτες – όπως κι εμείς – αν τα όσα υπόσχονταν οι διάφοροι καιροσκόποι και λαϊκιστές θα οδηγήσουν σε καλύτερες μέρες ή θα πληρώσουν ακριβά το τίμημα της επιλογής τους…
