Στις 19 Οκτωβρίου και στις 2 Νοεμβρίου θα εμφανιστεί η Βίκυ Καρατζόγλου στο Club του Σταυρού του Νότου, για να παρουσιάσει την παράσταση «Σάββατο σε δυο πράξεις», ένα δυναμικό πρόγραμμα βασισμενο σε μια ιδέα του Αντώνη Θυσιάδη σε σκηνοθετική επιμέλεια Κωνσταντίνου Ασπιώτη. Η ταλαντούχα τραγουδίστρια με τη ζεστή φωνή θα υποδεχτει διαδοχικά στις συναυλίες της και δυο υπεροχες συναδέλφους της, τη Φωτεινη Βελεσιωτου και τη Γιώτα Νέγκα.
Εχετε εντάξει προγραμμα με παραγγελιές στις επικείμενες εμφανίσεις σας…
«Είναι η πρώτη φορά που αποφασίζουμε να κάνουμε κάτι τέτοιο οργανωμένα, δηλαδή να ζητάμε από τον κόσμο να μας προτείνει τραγούδια που θέλει να ακούσει με τη φωνή μου κι εμείς να τα παίζουμε και δε μιλάω για ένα-δυο τραγούδια αλλά για ένα μεγάλο κομμάτι του δεύτερου μέρους του προγράμματος. Πάντα υπήρχαν άνθρωποι που προς το τέλος του λαιβ ζητούσαν να ακούσουν 1-2 κομμάτια που τα είχαν ξανακούσει από μένα κάποια άλλη χρονική στιγμή. Αυτό με χαροποιεί πολύ γιατί θεωρώ πως κατα κάποιο τρόπο γίνονται και δικά μου τα τραγούδια αυτά και πως έχουν αποκτήσει και ένα δικό μου στίγμα. Αυτό δημιουργεί μια ουσιαστική σύνδεση με τον κόσμο που έρχεται στα λαιβ. Ξέρουν τι θέλουν, αλλά ξέρουν και τι αγαπώ εγώ να τραγουδώ. Είναι μια πρόκληση αλλά και απελευθερωτικό ταυτόχρονα. Είναι κάπως σαν να επιστρέφεις στην εποχή της αθωότητας που τραγουδούσες για τους φίλους σου σε μια παραλία ή ένα σαλόνι με τη διαφορά πως τώρα υπάρχουν πολλά όργανα».
Τι θα ακούσουμε στα επερχόμενα live σας;
«Τραγούδια αγαπημένα παλιά, καινούργια, δισκογραφημένα και μη, ποπ και λαϊκά ενορχηστρωμένα με έναν τρόπο πιο νέο, με έναν ήχο που θέλουμε να καθιερώσουμε».
Ποτε να περιμένουμε νέο σινγκλ ή δίσκο;
«Πολύ σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα νέο τραγούδι σε στίχους της Ελένης Φωτάκη και μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου. Είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε και έχω μεγάλη χαρά που δύο από τους σημαντικότερους δημιουργούς στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού μου εμπιστεύθηκαν κάποια κομμάτια τους για να τα μεταφέρω στον κόσμο. Κατά τα άλλα, είμαστε στο στούντιο και ηχογραφούμε τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου και ψάχνουμε κάποια ακόμα για να κλείσει ο δίσκος. Πιστεύω πως σύντομα θα είναι έτοιμος, αλλά δεν βιαζόμαστε. Θέλουμε το κάθε τραγούδι να είναι κάτι ξεχωριστό να έχει την ιστορία του και να κάνει ένα όμορφο ταξίδι με όλους εμάς συνεπιβάτες – άλλωστε αυτός είναι και ο σκοπός των τραγουδιών».
Βελεσιωτου και Νεγκα, δυο καθαρά λαϊκές φωνές. Πείτε μας λίγα λόγια για την καθεμία.
«Όταν ξεκινήσαμε να σκεφτόμαστε για το λαιβ και συζητήσαμε πως θα ήταν ωραία στιγμή να μοιραστώ κάποια τραγούδια επι σκηνής, ήθελα να έχω δίπλα μου ανθρώπους που αγαπάω αλλά και που θαυμάζω τη δουλειά τους. Ανθρώπους που θα συμμετέχουν όντως στο πρόγραμμα και που θα τραγουδήσω μαζί τους τα ντουέτα μας. Δεν δυσκολεύτηκα να αποφασίσω σε ποιούς θα ήθελα να το προτείνουμε. Αρχικά και οι δυο αυτές τραγουδίστριες έχουν έντονο το λαϊκό τραγούδι μέσα τους και αυτό είναι κάτι που όντως μας ενώνει.
Με τη Φωτεινή η γνωριμία μας προέκυψε ξαφνικά πριν από μισό χρόνο και έγινε αμέσως φιλία. Έτσι απλά. Με εξέπληξε η δοτικότητα της, η ευαισθησία της και η ζεστή της αγκαλιά. Είναι ντόμπρος άνθρωπος, αληθινός από αυτούς που νομίζεις πως έχουν εκλείψει ως είδος. Αλλά είναι αλήθεια. Είναι αυτή η ξεχωριστή προσωπικότητα που σε κάνει να νιώθεις ότι την ήξερες από πάντα και που ποτέ δε θα σε γελάσει. Θα δεις μόνο αλήθεια στη Φωτεινή.
Με τη Γιώτα γνωριζόμαστε περισσότερα χρόνια. Ήταν η πρώτη γυναίκα στον χώρο αυτό που ήρθε και με έπιασε και μου είπε όμορφα λόγια γι’ αυτό που έβλεπε σε μένα. Με συγκίνησε. Μου έδωσε συμβουλές σαν αληθινή φίλη. Δεν το συναντάς αυτό συχνά. Με τη Γιώτα νιώθω πως είμαστε πολύ κοντά και καλλιτεχνικά αλλά και ο τρόπος σκέψης μας είναι ο ίδιος. Είναι η φωνή που θαυμάζω περισσότερο, με αγγίζει κάθε φορά που την ακούω, είναι συναισθηματική και ευαίσθητη, αυτό φαίνεται μέσα από τον τρόπο που ερμηνεύει κι αυτό δεν μπορεί να σε αφήσει αμέτοχο».
Θα πηγαίνατε ποτε σε τηλεοπτικό μουσικό σόου ταλέντων;
Προβάλλονται τρία αυτή τη στιγμή. «Από τα πρώτα χρόνια που ξεκίνησα να τραγουδάω ήμουν σίγουρη για το πως θέλω να πορευτώ. Στο ξεκίνημα μου είχα πρόταση να το κάνω και δεν το έκανα και δεν θα το έκανα και τώρα. Δεν μου ταιριάζει ο ανταγωνισμός των τηλεοπτικών σόου, δεν είναι στον χαρακτήρα μου. Βέβαια εγώ ανήκω σε μια άλλη εποχή, τότε υπήρχαν μέρη να τραγουδήσεις και να δείξεις τη δουλειά και τις δυνατότητες σου, τα τραγούδια ακουγόντουσαν πιο εύκολα στο ραδιόφωνο, υπήρχαν δισκογραφικές που είχαν τη δύναμη να προβάλουν τη δουλειά σου. Καταλαβαίνω την ανάγκη και το άγχος των παιδιών να τους μάθει ο κόσμος, σε μια εποχή που όλα κινούνται σε μεγάλες ταχύτητες και υπάρχει ο φόβος πως δεν θα προλάβουν να πάρουν την ευκαιρία τους. Είναι όλα θέμα επιλογής και σίγουρα το να πας σε ένα τέτοιο σόου θέλει και αυτό μια δύναμη γιατί η έκθεση είναι μεγάλη και δεν μπορεί κανείς να ξέρει που μπορεί να οδηγήσει. Εγώ ως άνθρωπος προτιμώ τα αργά και σταθερά βήματα στη ζωή και την καριέρα μου, πιστεύω πως φέρνουν καλύτερο αποτέλεσμα. Ο καθένας έχει δικαίωμα να αποφασίσει τον τρόπο με τον οποίο θα κυνηγήσει το όνειρο του».
Πως εμπλουτίζετε τον εσωτερικό σας κόσμο ωστε να μπορείτε να αντλείτε συναισθήματα για τις ερμηνείες σας; Στερεύει ποτε αυτή η πηγή;
«Μπορώ να βρω πολλά πράγματα γύρω μου που να με κάνουν να εμπνευστώ. Ένα όμορφο τοπίο, ένα βιβλίο που διάβασα, ένα θέατρο που είδα, ένα άγγιγμα ενός φίλου, μια αγκαλιά. Σίγουρα δεν είναι όλες οι μέρες και οι εποχές ίδιες. Υπάρχουν στιγμές που απογοητεύομαι, που ψάχνω δύναμη να πιαστώ από κάπου, που όλα γύρω μου είναι τόσο δύσκολα και ψάχνω απεγνωσμένα το φως. Από αυτό γεμίζω την πηγή όταν πάει να στερέψει. Σιγουρα πια αυτό το φως το βρίσκω πάντα στην κόρη μου. Κάθε φορά που την κοιτάζω, που την παίρνω στην αγκαλιά μου, λες και όλα είναι δυνατά. Όλα μπορούν να ξαναγίνουν όμορφα».
Μπορεί η μουσική να αλλάξει τον κόσμο;
«Μπορεί να μαλακώσει την ψυχή. Αλλά από μόνη της δεν πιστεύω ότι μπορεί να τον αλλάξει. Θέλει παιδεία για να αλλάξει ο κόσμος. Και η παιδεία είναι κάτι πολύ σοβαρό. Και η μουσική θέλει παιδεία για να την κατανοήσεις. Ο Γιαννης Ρίτσος έγραψε πως “δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, τραγουδάμε για να αλλάξουμε τον κόσμο“. Στο “Καπνισμένο Τσουκάλι” όμως γράφει ”.. τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο”. Θα συμφωνήσω πιο πολύ με αυτό».
