Νεφέλη Μουσούρα: Ο Μότσαρτ αλαφραίνει την ψυχή, τη ζωογονεί

Μια ακόμη συνεργασία, με το Μουσείο Μπενάκη στην οδό Πειραιώς, εγκαινιάζει από τον Οκτώβριο του 2019 η Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών, με τίτλο «Ελλογο Πάθος»

Στη διάρκεια της καλλιτεχνικής περιόδου 2019-2020 θα πραγματοποιήσει έναν κύκλο έξι συμφωνικών συναυλιών, υπό τη διεύθυνση προσκεκλημένων μαέστρων και με τη συμμετοχή διακεκριμένων σολίστ.

Η πρώτη από αυτές πραγματοποιείται την Παρασκευή, 18 Οκτωβρίου, υπό τη διεύθυνση του διεθνούς φήμης Έλληνα μαέστρου, Μίλτου Λογιάδη και περιλαμβάνει αποκλειστικά έργα του Wolfgang Amadeus Mozart. Σε συνεργασία με την πιανίστα, Νεφέλη Μούσουρα, ο μαέστρος επιλέγει να ερμηνεύσει με τον δικό του, ιδιαίτερο τρόπο, δύο από τα πιο εμβληματικά κι αγαπημένα έργα του μεγάλου κλασικού συνθέτη:

Wolfgang Amadeus Mozart, Κοντσέρτο για πιάνο αρ.21 σε Ντο μείζονα, Κ 467

Σολίστ – Νεφέλη Μουσούρα

Wolfgang Amadeus Mozart, Συμφωνία αρ. 40 σε σολ ελάσσονα, Κ.550

Η Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών, Μουσική Διεύθυνση: Μίλτος Λογιάδης

Το vima.gr, επικοινώνησε με την σολίστ Νεφέλη Μουσούρα, η οποία μίλησε όχι μόνο για την παράσταση, αλλά για τη σχέση της με τη μουσική και κυρίως τα όνειρά της αλλά και τα μελλοντικά της σχέδια

Ποια ήταν η ικανή και η αναγκαία συνθήκη για να ασχοληθείτε με τη μουσική;

«Η πρώτη μου επαφή με τη μουσική ήταν σε νηπιακή ηλικία. Κατά κάποιο τρόπο θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα μέσα στη μουσική. Η μετέπειτα ενασχόληση με το πιάνο ήρθε κάπως φυσικά, δεν μπορώ να πω ότι υπήρξε ένα σημείο, ή μία συνθήκη η οποία με έκανε να το αποφασίσω. Η αρχική απόφαση να ξεκινήσω πιάνο ήταν των γονιών μου μεν, όμως ήταν κάτι που όπως εξελίχθηκε το αγάπησα βαθιά. Με τα χρόνια η μουσική άρχισε να γίνεται ένας τρόπος να κάνω έναν εσωτερικό διάλογο και έγινε η βασική οδός για να ανακαλύπτω τον βαθύτερο εαυτό μου- γιατί όντας μόνος σου καθημερινά τόσες ώρες μπροστά σε ένα πιάνο έρχεσαι αντιμέτωπος με όλα σου τα θηρία και τα σκοτάδια και πρέπει να βρίσκεις τρόπους να τα μετατρέπεις σε κάτι άλλο δημιουργικό και λυτρωτικό».

Οι περισσότεροι λένε ότι το να σπουδάσεις μουσική είναι ιδιαιτέρως επίπονο. Τι είναι αυτό που σας έκανε ώστε να μην τα παρατήσετε;

«Είναι πράγματι επίπονο και είναι γεγονός πως χρειάζεται πάρα πολλή εξάσκηση και πειθαρχία και οι ώρες μελέτης είναι πιθανό να αποτρέψουν ένα παιδί από το να ασχοληθεί σοβαρά με ένα όργανο. Ομως εάν έχει αληθινή αγάπη για τη μουσική και το βοηθάει η φύση του και το περιβάλλον του, τότε πιστεύω πως δεν τα παρατάει γιατί αντλεί χαρά από το αποτέλεσμα».

Απασχολούμενη επαγγελματικά με τη μουσική είστε μέσα στα σχέδια σας; Στους στόχους που έχετε θέσει;

«Σίγουρα νιώθω ότι δεν είμαι κάπου που δεν ανήκω. Όμως δεν μπορώ να πω πως κάνω σχέδια. Η ζωή και η μουσική με οδηγούν κάθε φορά στο επόμενο βήμα. Προτιμώ γενικότερα να αφήνω τη ζωή να μου δείχνει το δρόμο, από το να της λέω εγώ τι να κάνει. Αν πρέπει να μιλήσω για στόχο, θα έλεγα πως κάθε φορά είναι η ερχόμενη συναυλία. Απαιτεί πολύ σκληρή δουλειά και προετοιμασία και αν πετύχει να αγγίξει έστω και έναν άνθρωπο στο κοινό, να υπάρξει αυτή η μαγική στιγμή που οι δονήσεις των μουσικών με το κοινό συναντιούνται, τότε αυτό το οποίο δημιουργείται είναι πάνω από τον άνθρωπο, και γίνονται όλοι κοινωνοί μιας μοναδικής εμπειρίας έξω από την καθημερινότητα».

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Μίλτο Λογιάδη; Η προετοιμασία για την παράσταση;

«Ο Μίλτος Λογιάδης είναι ένας εξαιρετικός μουσικός, και ένας υπέροχος γλυκός άνθρωπος. Είναι αληθινή τύχη για όποιον συνεργάζεται μαζί του. Έχει μια πολύ ευρεία αντίληψη για τη μουσική, μεγάλη ευαισθησία και γενναιοδωρία. Σε επίπεδο συνεργασίας σέβεται πολύ τον σολίστα και του δίνει ελευθερίες έκφρασης. Έχουμε δουλέψει μαζί και στο παρελθόν πολύ αρμονικά. Και τότε και τώρα η συνεργασία μας είναι πάντα άψογη».

Τα επόμενά σας σχέδια;

«Όσον αφορά άμεσες επόμενες εμφανίσεις, θα έχω ρεσιτάλ στο Παλέρμο της Ιταλίας μέσα στον Νοέμβριο και στο Φεστιβάλ Πιάνου Θεσσαλονίκης- 24/11 στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και 27/11 στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής Σκηνής στην Αθήνα».

Αν σας έλεγε κάποιος να κλείσετε τα μάτια και να γυρίσετε στο παρελθόν, ποια στιγμή της ζωής σας θυμάστε και ποια μουσική ή τραγούδι;

«Θυμάμαι τη μητέρα μου να τραγουδάει με την κιθάρα, Χατζιδάκι, Σαββόπουλο και άλλα. Αυτή η αίσθηση ήταν κάτι που αγαπούσα πολύ ως παιδί και που την ανακαλώ πολλές φορές στη ζωή μου, σαν μια ευχάριστη ανάμνηση της παιδικής μου ηλικίας. Τα τραγούδια που σιγοτραγουδά ο εαυτός μου όταν σκάβω το τότε είναι πολλά.. Ας πούμε το παραδοσιακό «Μήλο μου κόκκινο» που τραγουδούσαμε με την αδελφή μου στην χορωδία μου έχει μείνει βαθιά μέσα μου και μου δίνει πάντα την ίδια χαρά. Επίσης από πολύ μικρή άκουγα ηχογραφήσεις της Κάλλας ξανά και ξανά, η οποία είναι το απόλυτο ίνδαλμα μου. Η μητέρα μου έπειτα, καθώς δεν είχε πού να μας αφήσει, μας έπαιρνε μαζί στις πρόβες της χορωδίας που πήγαινε ερασιτεχνικά, και παρακολουθούσα ό,τι κάνανε. Εκεί τα χορωδιακά από τις όπερες με μάγευαν. Οι μελωδίες από το «Τροβατόρε» και την «Κάρμεν» έχουν μείνει μέσα μου ανεξίτηλες και με κάνουν πάντα να ονειροπολώ με τον ίδιο τρόπο που με έκαναν να ονειροπολώ σαν παιδί. Νομίζω ότι οι μουσικές που κουβαλάμε από την παιδική μας ηλικία είναι κάτι σαν προστασία για το μέλλον. Μας διαμορφώνουν και την ίδια στιγμή μας δίνουν δύναμη στην ενήλικη ζωή μας».

Γιατί να έρθει κάποιος στη συναυλία στις 18/10 στο Μουσείο Μπενάκη;

«Γιατί τα έργα του Μότσαρτ που θα παιχτούν είναι πάρα πολύ ωραία! Η μουσική του Μότσαρτ αξίζει να ακούγεται σε όλες τις εποχές, είναι καθαρτική και λυτρωτική για την ψυχή. Είναι ουράνια και την ίδια στιγμή απευθύνεται στον ανθρώπινο πυρήνα μας. Έχει το μεγαλείο της απλότητας, η οποία δεν είναι απλοϊκότητα ή αφέλεια, αλλά μια πολύ μεστή και συνειδητή κατάφαση στη Ζωή. Η καθαρότητα και η απαλλαγμένη από πάθη μελωδικότητα του Μότσαρτ ελαφραίνει την ψυχή από κάθε βάρος, τη ζωογονεί…νομίζω πως φεύγοντας κάποιος, αισθάνεται δέκα κιλά ελαφρύτερος!»