Ο πρόεδρος Τραμπ απειλεί τα Μέσα ενημέρωσης και την αντιπολίτευση καθώς αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο καθαίρεσης, κατηγορούμενος ότι χρησιμοποιεί την εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών προς όφελος της εκστρατείας επανεκλογής του. Την ίδια ώρα, το βρετανικό κοινοβούλιο είναι έτοιμο να καταψηφίσει το νομοθετικό πρόγραμμα του πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον, αυξάνοντας την προοπτική μιας «κυβέρνησης ζόμπι» η οποία, ούτως ή άλλως έχει διακόψει το έργο της εξαιτίας του διχασμού που έχει επιφέρει το Brexit.
Ενώ οι προχθεσινές εκλογές στην Πολωνία έδωσαν σαφή νίκη στο εθνικιστικό Κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη, προφανώς ανταμείβοντας τη συστηματική επίθεση που έχει εξαπολύσει στην ελευθερία του Τύπου και άλλους δημοκρατικούς θεσμούς. Σχολιάζοντας τις πρόσφατες αυτές εξελίξεις ο αρθρογράφος της Washington Post Κρίστιαν Κάριλ γράφει πως “Δεν πρόκειται για μια χαρούμενη στιγμή για τους υποστηρικτές της φιλελεύθερης δημοκρατίας”.
Κι όμως, μέσα σε αυτό το σκοτάδι υπήρξε ένα εντυπωσιακό, σχεδόν αναπάντεχο γεγονός που έλαβε χώρα το περασμένο Σαββατοκύριακο: η Τυνησία πήγε στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών και νίκησε ο λαός. Για πρώτη φορά το παλαιό πολιτικό σύστημα μπήκε στο περιθώριο καθώς κανένας από τους υποψήφιους των μεγάλων κομμάτων δεν μπόρεσε να περάσει στον δεύτερο γύρο.
Νέα εποχή
Ο συνταξιούχος καθηγητής Δικαίου Κάις Σαΐντ, εξελέγη πρόεδρος με ένα συντριπτικό 72,71%. Η επικράτησή του ήδη από τον πρώτο γύρο χωρίς καμία χρηματοδότηση ή κάποιο πολιτικό έρεισμα, προκάλεσε πολιτικό σεισμό στην πολιτική ζωή. Ο ίδιος έκανε προεκλογική εκστρατεία πόρτα-πόρτα, κάτι που κανένας πολιτικός της περασμένης γενιάς δεν είχε κάνει.
Ο μεγιστάνας των Μέσων Ενημέρωσης κι αντίπαλός του Ναμπίλ Καρουί, ένας φλογερός λαϊκιστής που έχει αντλήσει έμπνευση από ηγέτες όπως ο Ροντρίγκο Ντουτέρτε στις Φιλιππίνες, ο Ταγίπ Ερντογάν και ο Τραμπ, ακολούθησε ίδια τακτική. Ωστόσο πέρασε μέρος της εκστρατείας του προφυλακιστέος με κατηγορίες όπως φοροδιαφυγή και ξέπλυμα χρήματος, κάτι που τον οδήγησε στην ήττα.
Οι Τυνήσιοι διψούν για αλλαγή και για τον λόγο αυτό δίνουν την ευκαιρία σε έναν νέο πολιτικό που θεωρούν ότι θα αντιμετωπίσει την οικονομία της χώρας που βρίσκεται στο κακό της χάλι, την ανεργία που καλπάζει, τη διαφθορά και την ακρίβεια. Πολλοί συνέκριναν τη νίκη του Σαΐντ με εκείνη του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι που και εκείνος κέρδισε την προεδρία υποσχόμενος στους ψηφοφόρους ένα νέο ξεκίνημα.
Για την Ιστορία, η Τυνησία ήταν η πρώτη αραβική χώρα όπου διεξήχθησαν αδιάβλητες εκλογές μετά την Αραβική Άνοιξη του 2011, κατάφερε να περάσει νόμους που προστατεύουν τα δικαιώματα των μειονοτήτων, ενώ μέχρι και σήμερα ομάδες της κοινωνίας των πολιτών συνεχίζουν να πιέζουν ασφυκτικά για μεταρρυθμίσεις.
Οι πολίτες εξακολουθούν να προσέρχονται στην κάλπη για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, βγαίνουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν, έχουν πετύχει το πείραμα εκδημοκρατισμού της. Αν και οι θεσμοί είναι εύθραυστοι, η πάλη για μια ανοιχτή και δίκαιη κοινωνία συνεχίζεται αδιαλείπτως. Αυτή φαίνεται να εκπροσωπεί ο νεοεκλεγείς πρόεδρος, αυτή υπόσχεται να υπηρετήσει. Ο χρόνος θα δείξει…
